Ο ΠΑΟΚ θα κέρδιζε σήμερα, απλά γιατί πέτυχε τη Λαμία σε μία φάση που έπρεπε να ξοδέψει δυνάμεις την περασμένη Πέμπτη στη Ριζούπολη και παίζει τελικό απέναντι στην ΑΕΛ την ερχόμενη Τετάρτη.

Ο Γρηγορίου σκεπτόμενος ορθολογικά, έδωσε ανάσες στους περισσότερους βασικούς. Μου αρέσει που κάποιοι τον κατακρίνουν για αυτό που έκανε, τη στιγμή που υποστηρίζουν ομάδα που άφησε τον καλύτερό της παίκτη εκτός σε παιχνίδι – θεωρητικά – ντέρμπι. Και στις δύο περιπτώσεις, η ποδοσφαιρική λογική επιτάσσει το ίδιο. Δίνεις βάση εκεί που μπορείς να κερδίσεις τρίποντα.

Για τον ΠΑΟΚ σήμερα ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να δει αγωνιζόμενο τον Ραχμάν Μπάμπα. Για ένα παιδί που αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες την τελευταία τριετία στη καριέρα του, το ότι σκοράρει στο ντεμπούτο του και έχει μία μεστή εμφάνιση είναι σίγουρα πολύ σημαντικό στοιχείο. Είδαμε ένα παιδί που ξέρει καλά τη θέση, που αντιλαμβάνεται πότε θα ανέβει, που δεν ρισκάρει, που έχει το συνδυαστικό ποδόσφαιρο. Δεν έχει εντάσεις κάτι που είναι θέμα ρυθμού, ενώ δεν δοκιμάστηκε αμυντικά μιας και η Λαμία δεν είχε ιδιαίτερες επιθετικές αρετές. Για μένα το θέμα του Μπάμπα, είναι το πλέον κομβικό έτσι ώστε να έχει ο ΠΑΟΚ ένα ορθολογικό ροτέισον στα μπακ. Αν ο Γκανέζος βρει ρυθμό και με δεδομένο πως ο Άντρε παίζει τις δύο πλευρές, η ζωή του Γκαρσία θα γίνει πιο εύκολη στη δύσκολη συνέχεια.

Για ένα ακόμη παιχνίδι ο Τζόλης είχε γκολ – ασίστ, μας καρδιοχτύπησε όλους με τον τραυματισμό του όμως δεν είναι κάτι σοβαρό. Γενικά ο μικρός με ενθουσιάζει ολοένα και περισσότερο, γιατί το παιχνίδι του έχει μόνο ουσία. Θα επανέλθω στου Τζόλη με κάτι μανατζερικά που σήκωσαν οι άλλοι και θα κλείσω για το παιχνίδι με ακόμη μία μεστή εμφάνιση του Ουάρντα, αλλά και του Ζίφκοβιτς που είχε γκολ – ασίστ επίσης.

Για τον Τσιγγάρα δεν θα γράψω τίποτα, μέχρι να τον δω σε παιχνίδια υψηλότερης πίεσης, έχοντας βρει όμως αγωνιστικό ρυθμό και όχι όπως όταν μπήκε απευθείας στα βαθιά έχοντας μάλιστα αποχή ακόμη και από τα οικογενειακά διπλά.

Σήκωσαν ένα θέμα τα σάιτς του Μαρινάκη, πως ο Ρέμπε οδήγησε τον Τζόλη σε γνωστή εταιρία εκπροσώπησης παικτών. Δεν ξέρω και δεν με απασχολεί είναι η αλήθεια ποιος εκπροσωπεί τον Τζόλη. Το μόνο που ξέρω είναι πως ο Ιβάν τον έχει αξιολογήσει στα σωστά νούμερα και πως αν δεν τα δει να πέφτουν στο τραπέζι και εξωγήινοι να τον εκπροσωπούν δεν θα τον δώσει.

Αυτό που επίσης δεν λένε στα σάιτς του Μαρινάκη, είναι πως ο Ιβάν φέτος δεν έχει κανένα ζήτημα με το FFP. Αν δεν βρει το νούμερο που θέλει, θα χαρεί να δει τον Τζόλη άλλη μία χρονιά στον ΠΑΟΚ. Κερδίζει και η Νόριτς, περιμένει και από εκεί 8,5 αν όλα πάνε καλά.

Και εγώ δεν συμφωνώ σε πολλά με τον Ρέμπε, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα επιδιώξω να τον σπιλώσω. Έχει μία τακτική, πιστεύει σε ένα μοντέλο λειτουργίας και πορεύεται με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι που του έχουν δώσει τις κατευθύνσεις και ανάλογα με αυτές θα τον κρίνουν στο τέλος.

Και πάμε στη Μαρούπα η οποία… ξέσπασε χθες. Έβρισε τους δικαστές, άφησε υπονοούμενα για το CAS, αμφισβήτησε νόμους και διάφορα άλλα.

Η Μαρούπα ρε φίλε, η πατριώτισσα. Που πίστευε στον Σώρρα και είναι έτοιμη να βάλει τα στήθη της μπροστά αν μας την πέσουν οι Τούρκοι. Μία προσωπικότητα αν μη τι άλλο αστεία.

Προφανώς και το ξέσπασμα ακολούθησε της προσπάθειας του Αυγενάκη να βγάλει στον αφρό την ΕΕΑ με νομοθετική ρύθμιση. Λέει ο Αυγενάκης λοιπόν σε μία λογική που μόνο σε δικτατορίες συναντάμε πως «μου έκαναν τη δουλειά, παρανόμησαν ουσιαστικά και τώρα πρέπει να κάνω κάτι για να τους προστατέψω. Και τι κάνω; Βγάζω νόμο για να μη καταδικαστούν». Έτσι ξεκινάνε όλα τα φασιστικά αφηγήματα. «Με κούρασαν αυτοί, δεν στέλνω καμιά χιλιάδα στη Λέρο» θα έλεγαν οι ηγέτες της Χούντας.

Ο Αυγενάκης δεν βάζει φρένο, είναι ασταμάτητος. Δεν έχει αφήσει κόκκινη γραμμή χωρίς να τη ξεφτιλίσει. Με άνωθεν εντολές εννοείται.

Την ίδια στιγμή και ενώ ξέρουν τις θέσεις μας, οι βουλευτές Θεσσαλονίκης συνεχίζουν να τον αφήνουν να οργιάζει. Δεν καταλαβαίνουν πως τους έχει φέρει σε πλήρες αδιέξοδο ο συγκεκριμένος κύριος μου τους χειρισμούς του. Και επειδή το άφησαν να εξελιχθεί, το πολιτικό τους τέλος έρχεται είτε κάνουν για ακόμη μία φορά τους μουγκούς γιατί το θέλει η παράταξη, είτε μιλήσουν και τους αποβάλει η παράταξη. Ας πρόσεχαν. Στη Θεσσαλονίκη, πλησιάζει το τέλος της χωρίστρας. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη καθοδήγηση όσων δεν ψηφίζουν για να αλλάξουν τα ποσοστά αποχής και κάτι γιαγιάδες που θα μείνουν σπίτι γιατί έτσι πρέπει.

Κλείνοντας, θα πιάσω και λίγο το θέμα Καρυπίδη. Δεν υπάρχει θέμα Άρη, υπάρχει ένας εκτεθειμένος παράγοντας σε ντίλια του ποδιού, που χρησιμοποιείται για να διαφημίσει πως όποιος είναι δίπλα στον Βαγγέλα ευημερεί.

Ο Κάρυ έχει έναν τρόπο να στρέφει τα βλέμματα πάνω του. Όμως ξεχνά πολλές φορές ποιο είναι το επιχειρηματικό του στάτους και ποιους έχει απέναντί του.

Θα μπορούσε να το κάνει μουλωχτά και να μην ανοίξει μύτη. Όμως το κάνει άγαρμπα και τώρα θα το πληρώνει.

Είμαι περίεργος να δω πόσοι θα εμπλακούν σε αυτή την ιστορία. Γιατί ή θα σβήσει στα κοντά ή θα ανοίξει όσο δεν πάει, φτάνοντας στα βουβάλια.

Εμένα σαν πολίτη, με απασχολεί άλλο βέβαια. Οι θεσμοί εκμεταλλευόμενοι την πανδημία και ενώ η αγορά ασφυκτιά και ο κόσμος παλεύει να ζήσει με 534 ευρώ, κάνουν φαγοπότι μεταξύ γνωστών και φίλων. Σύννομα μεν, ανήθικα δε.

Θα μπορούσαν αυτή την περίοδο να είναι λίγο πιο άνθρωποι. Έχουν χρόνο στο μέλλον να ξαναγίνουν ζώα. 

Πηγή: sdna.gr