Την ίδια ημέρα και ώρα έπαιζαν οι  δύο ομάδες. Γνωστά τα αποτελέσματα.

Ο  ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος και στα δύο ματς. Στο μπάσκετ όμως 14/15 φορές κερδίζει ο καλύτερος, στο ποδόσφαιρο η αναλογία είναι πολύ διαφορετική. Το κακό για την ποδοσφαιρική ομάδα του ΠΑΟΚ είναι ότι αυτό το ίδιο φαινόμενο, συμβαίνει συνέχεια.

Ξεκινάμε με το μπάσκετ. Πριν τον αγώνα ΠΑΟΚ και Περιστέρι ήταν κοντά στη βαθμολογία και διεκδικούσαν την πέμπτη θέση. Δικαιολογημένο το γεγονός με βάση όλη τη χρονιά. Με βάση την πρόσφατη φόρμα όμως, ο ΠΑΟΚ έχει αποδείξει εδώ και πολλές εβδομάδες, ό τι υστερεί μόνο από 1-2 ελληνικές ομάδες. Όσο κυλούσε το παιχνίδι, ο επιθετικός πλουραλισμός της ομάδας του Λυκογιάννη, αλλά και η καταπληκτική προσπάθεια στην άμυνα, καθόρισαν την εξέλιξη και η διαφορά ξέφυγε αφού οι αντίπαλοι δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν. Ο Μπητς με 17 πόντους και εφτά ριμπάουντ είχε καταλυτική παρουσία και από εκεί και πέρα, παρά το ότι ο Κάρτερ κινήθηκε σε ρηχά νερά, το τρίο της περιφέρειας Γκρίφιν-Λοβ-Κάρτερ οδήγησαν τον ΠΑΟΚ σε άλλο ένα θρίαμβο. Η αυτοπεποίθηση και η χημεία είναι πολύ ψηλά και μακάρι τα πλέι οφ να ξεκινούσαν αύριο.

Ακολουθεί το ποδόσφαιρο…

Ο ΠΑΟΚ έδινε τρίτο εκτός έδρας ματς μέσα σε οκτώ ημέρες. Περίμενε κάποιος να «πατήσει» τον αντίπαλο ο οποίος προέρχονταν από καλές εμφανίσεις με Άρη και Παναθηναϊκό;

Η εικόνα του ήταν σαφώς καλύτερη του Αστέρα (το παραδέχθηκαν και όσοι αντίπαλοι μίλησαν) μίας ομάδας που δημιούργησε πάρα πολλές φάσεις στις κλειστές άμυνες Άρη και Παναθηναϊκού. Απέναντι στον ΠΑΟΚ, ο Αστέρας δεν είχε καμία δημιουργία. Ανασταλτικά, η προσπάθεια του ΠΑΟΚ ήταν επιτυχημένη. Το να δέχεσαι μία φάση από την ΑΕΚ την Τετάρτη και μισή σήμερα στην Τρίπολη, (βεβαίως μπορούσε να κερδίσει πέναλτι στο χέρι Κρέσπο) δεν είναι πρόβλημα για όσους μπερδεύονται και σχολιάζουν λανθασμένα την αμυντική  λειτουργία. Μια ομάδα δουλεύει για να περιορίσει τις φάσεις του αντιπάλου και να αυξήσει τις δικές της. Από εκεί και πέρα μιλάει η ποιότητα.

Δημιουργικά, βρέθηκε ο τρόπος να φθάσει η ομάδα 2-3-4 φορές σε τελικές μέσα ή κοντά στην αντίπαλη μικρή περιοχή. Ο Σφιντέρσκι έχασε τα δύο άχαστα από τα τρία μέτρα, έβαλε το τρίτο, ενώ οι τελικές από τα στημένα στο δεύτερο έφεραν άστοχες κεφαλιές.   Ο ΠΑΟΚ χωρίς να εντυπωσιάζει, αλλά και χωρίς να κινδυνεύει, πέτυχε το πολυπόθητο πρώτο γκολ που πολλές φορές καθορίζει τα αποτελέσματα στην Ελλάδα. Και εκεί που ο Αστέρας άρχισε να παίρνει ρίσκο και οι χώροι ήταν περισσότεροι, ήρθε το μοιραίο πλάγιο άουτ. ΟΥΤΕ φάση δεν έφτιαξε ο Αστέρας, στη μοναδική κεφαλιά που κέρδισε ο Μπαράλες στην περιοχή( τον έψαξαν με γεμίσματα 25 φορές, κέρδισε μία) βρήκε αυτή την καραμπόλα από την απόκρουση του  Ουάρντα και κατάφερε να ισοφαρίσει! Ούτε καν συμπαίκτη δεν βρήκε ο Μπαράλες! Τον Ουάρντα βρήκε, που έδιωξε πάνω στον αντίπαλό  που σκόραρε χωρίς να κάνει ενέργεια!

Από εκεί και μετά ο ΠΑΟΚ ήταν κακός.  Για άλλη μια φορά το αρνητικό γεγονός της ισοφάρισης έριξε τους ασπρόμαυρους. Αυτό για εμένα είναι το πιο μεγάλο πρόβλημα. Μία κακή νοοτροπία που δεν αλλάζει.  Επιπροσθέτως, η επιλογή του προπονητή να παίξει με 4-4-2 ήταν λανθασμένη,  κάτι που έκανε και δεν του βγήκε και σε άλλα ματς. Η ανισορροπία στο κέντρο μπορούσε και δημιούργησε καταστάσεις κόντρα επιθέσεων για τους γηπεδούχους, που ευτυχώς δεν τις εκμεταλλεύτηκαν.

Σε τρία εκτός έδρας ματς, σε διάστημα οκτώ ημερών ο ΠΑΟΚ κατάφερε να δεχθεί 2 ή τρεις φάσεις από τους αντιπάλους του, παρολ’ αυτά μέτρησε τέσσερα γκολ πίσω. Μπροστά, έκανε  4-5 καλές ευκαιρίες, σκόραρε μόλις δύο φορές…

Αν αυτό συνεχιστεί τότε μπορεί να γίνει μεγάλη ζημιά. Αν αλλάξει, ο ΠΑΟΚ θα πάρει αυτό που δικαιούται στο πρωτάθλημα και στο κύπελλο, αφού είναι ανώτερος των ανταγωνιστών του.

Το 1-1 αποτελεί απώλεια για τον ΠΑΟΚ που τώρα μπαίνει στο πιο κρίσιμο διάστημα. ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός την Κυριακή, Άρης-ΠΑΟΚ την μεθεπόμενη Τετάρτη, ΠΑΟΚ-ΠΑΟ σε δύο εβδομάδες και αμέσως μετά ο ημιτελικός με την ΑΕΚ.

Πάρα πολύ κρίσιμο το διάστημα  και για να δούμε την αποτελεσματικότητα της ομάδας που «βοήθησε» με την ΑΕΚ εκεί όπου ο ΠΑΟΚ κέρδισε χωρίς να το αξίζει ιδιαίτερα, ενώ τόσες άλλες φορές έχασε βαθμούς όντας καλύτερος από τους αντίπαλους. Κάτι που έγινε και σήμερα.