Όταν νικάς τον Ολυμπιακό, σε οποιοδήποτε παιχνίδι και σε όποια κατάσταση κι αν είσαι, σίγουρα το κλαμπ κερδίζει πόντους. Στη συγκεκριμένη νίκη με 2-0 του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού, ωστόσο, το γόητρο ήταν το λιγότερο σημαντικό όφελος για την ομάδα και την εξέλιξή της.

Ο «δικέφαλος» πήρε τρεις βαθμούς και απομακρύνθηκε από την πέμπτη θέση που ΔΕΝ βγάζει Ευρώπη. Αυτό το βάζω πρώτο: είναι πολύ σημαντικό για μια ομάδα που αναζητά την βελτίωσή της τα επόμενα χρόνια να αγωνίζεται στην Ευρώπη. Έχει να κάνει με το μπάτζετ των μεταγραφών, με το κίνητρο παικτών που θα προσεγγιστούν ώστε να έρθουν στον ΠΑΟΚ αλλά και με το κύρος της ομάδας στο εξωτερικό.

Με τη νίκη αυτή, φεύγει κι ένα κομμάτι ενδεχόμενου άγχους από τα πόδια των αθλητών. Θα μου πείτε: «άγχος έχει αυτός που ζει με 534 ευρώ κι αυτός που ξυπνάει στις 6 να πάει να δουλέψει το δεκάωρο του νέου νόμου του Κωστή Χατζηδάκη». Οκ. Δεν είναι, όμως, ακριβώς έτσι. Ειδικά σε αυτήν την ομάδα που η αποτυχία από την επιτυχία είναι δυο κλασικές ευκαιρίες δρόμος, το να μην έχεις άγχος τώρα στο τέλος, που βγαίνει και η κούραση, είναι στοιχείο πολύ σημαντικό.

Η νίκη του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού φέρνει, επιτέλους, μια αλλαγή και στο κλίμα, τόσο στα αποδυτήρια, όσο και στον κόσμο. Μακάρι να φανεί αυτό στα επόμενα παιχνίδια και ειδικά στον επαναληπτικό του κυπέλλου όπου ο ΠΑΟΚ διεκδικεί ακόμα ένα τρόπαιο από αυτά που δεν του περισσεύουν και δεν έχει την πολυτέλεια να απαξιώνει. Είναι σημαντικό για την ομάδα να παίξει με την ΑΕΚ χωρίς εσωστρέφεια ή πίεση Ευρώπης. Είναι στο χέρι της να προκριθεί και εμφανίσεις σαν την αποψινή το καθιστούν πιθανότερο.

Θα πω κάτι που απαντώ σε φίλους μου οι οποίοι αναρωτιούνται γιατί τόσο μένος απέναντι στους «ερυθρόλευκους»: Κάθε ήττα του Ολυμπιακού είναι μια νίκη του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα. Ακόμα και φέτος που το ποδοσφαιρικό τμήμα του μεγάλου αντιπάλου κατέκτησε δικαίως το πρωτάθλημα και τυγχάνει του σεβασμού μας. Ολο το υπόλοιπο κομμάτι, πλην του ποδοσφαιρικού, συνεχίζει να «ζέχνει. Είναι ζήτημα τιμής και θέμα αισθητικής το να τους νικάς.

Και ήταν μια νίκη «καθαρή» αυτή για τον ΠΑΟΚ. Όπως και η περσινή στα πλέι οφ που «χάλασε» το αήττητο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού. Το σημειώνω για δύο λόγους: Ο κακός ΠΑΟΚ των τελευταίων δύο ετών, με τις ελλείψεις, με τα τραγικά λάθη διοίκησης και ποδοσφαιρικού τμήματος, με την κλασική του γκρίνια και εσωστρέφεια, ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΟΝ ΑΥΤΟΣΕΒΑΣΜΟ ΤΟΥ. Η ομάδα οφείλει να θυμάται τι πέτυχε επί τρία συνεχόμενα χρόνια το 2017-2019 όταν κατέκτησε 4 από τους 6 διαθέσιμους τίτλους κι έχασε τον πέμπτο στα δικαστήρια. Η νίκη στην Τούμπα αυτό υπενθυμίζει σε όλους: Το πραγματικό μέγεθός της.

Ο δεύτερος λόγος είναι ακόμα πιο απλός και πρακτικός. «Για να γίνεις», λέει μια παροιμία, «ο βασιλιάς της ζούγκλας, πρέπει να σκοτώσεις το λιοντάρι». Ο ΠΑΟΚ οφείλει, παράλληλα με την προσπάθεια βελτίωσης σε όλα τα επίπεδα του αγωνιστικού του τμήματος, να ξαναπάρει τον αέρα του Ολυμπιακού. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να φτάσει εκεί ψηλά που όλοι θέλουμε και που πριν δυο χρόνια φτάσαμε παρά να τον νικά. Όπου και όποτε τον βρίσκει.