Να ξεκαθαρίσω από την αρχή το εξής: Το να χάνεις από την Μποέμιαν, οποιαδήποτε στιγμή, σε οποιαδήποτε διοργάνωση, ακόμα και σε φιλικό παιχνίδι, είναι κάζο. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Και η αλήθεια είναι πως το προχθεσινό κάζο, το βλέπαμε να κοντοζυγώνει εδώ και μέρες.

Γενικά η προχθεσινή βραδιά ήταν εντελώς σουρεαλιστική. Από τη μια, η ειδησεογραφία εξέπεμπε θανατικό. Φωτιές παντού, σπίτια, δέντρα και ζώα στο έλεος των πυρκαγιών. Σχεδόν 100 φωτιές σε όλη την Ελλάδα. Τα σάιτ και τα κανάλια γέμισαν φλόγες, αλαφιασμένους κατοίκους και αποκαμωμένους πυροσβέστες. Και το σκηνικό συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Την ίδια ώρα, ο δικός μας ο νταλγκάς ήταν ο ΠΑΟΚ. Πώς θα κατεβάσει ο Λουτσέσκου την ομάδα, ποιο κανάλι θα δείξει τον αγώνα να κάτσουμε με την παρέα να τον δούμε… Ένας συνοπαδός σχολίασε σε ανάρτηση της ΠΑΕ στο Facebook: «ευχαριστούμε που δώσατε σε ελεύθερο κανάλι την μετάδοση του αγώνα και δε θα έχουμε δουλειά στα μαγαζιά μας». Ο καθένας από τη σκοπιά του. Με την τρέλα και με τα δίκια του. Και η Ελλάδα να καίγεται με την Αττική να καταστρέφεται σε τέτοιο βαθμό που να πέφτει το ρεύμα στο OPEN και να παρακολουθούμε ταξιδιωτική εκπομπή του Τάσου Δούση σε επανάληψη. Κάποια στιγμή η κάμερα δείχνει στούντιο: Μια καρέκλα, ένα γραφείο κι ένα ποτήρι νερό με καλαμάκι (sic). Ατόφιος υπερρεαλισμός που δεν θα μπορούσε να συλλάβει ούτε καν ο Λουίς Μπουνιουέλ στις «ασπρόμαυρες» ταινίες του. Και να σου τα σχόλια των αγανακτισμένων οπαδών από κάτω: «ό,τι να ‘ναι το κανάλι». «Απαράδεκτοι όλοι» και τέτοια. Να θέλεις να μπεις σε όλα τα σχόλια και να γράψεις: «Καίγεται η Ελλάδα αδελφέ, δεν ξέρω αν το πήρες χαμπάρι».

Τελικά και η μετάδοση έγινε και η ήττα ήρθε, έτσι όπως ήρθε, και -ευτυχώς- αποφύγαμε τα χειρότερα αφού στο τέλος συνήλθαμε κάπως και μειώσαμε το σκορ. Δεν θα είναι εύκολα στον επαναληπτικό. Κάθε άλλο. Θα πρέπει να ματώσουμε στην Τούμπα, αφού δεν ματώσαμε στο Δουβλίνο. Το ξέρει ο προπονητής, το κατάλαβαν οι ποδοσφαιριστές, το καταλάβαμε κι εμείς οι απ’ έξω που (απορώ γιατί) το πήραμε κάπως χαλαρά. Έτσι είναι τον Αύγουστο. Ειδικά όταν παίζεις με ομάδες που έχουν 25 παιχνίδια στα πόδια τους και «δίψα» να κάνουν το βήμα παραπάνω. Την πατήσαμε, εν μέρει. Τώρα, αν και την προσεχή Πέμπτη επαναλάβουμε τα ίδια λάθη, τότε θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας και η φετινή ευρωπαϊκή πορεία θα τελειώσει – και πάλι –
άδοξα.

Κατανοούμε όλοι ότι ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου δεν είναι ικανοποιημένο από τις κινήσεις που κάνει το κλαμπ. Άλλοι έχουν στραβώσει εξαρχής με την επιλογή του προπονητή, άλλοι θεωρούν ότι η ομάδα πρέπει να αλλάξει ως και τα δοκάρια για να διεκδικήσει το πρωτάθλημα. Γενικώς υπάρχει μια αρνητική αύρα, αρκετά μεγαλύτερη από αυτήν που έχουμε ως οπαδική κουλτούρα και νοοτροπία (και που σχεδόν πάντα αποδεικνύεται υγιής γιατί ΠΑΟΚ χωρίς απαιτήσεις, γκρίνια και αμφισβήτηση, απλά δεν είναι ΠΑΟΚ).

Γνώμη μου είναι πως η αρνητική αύρα φεύγει μόνο με επιτυχίες. Με νίκες, με προκρίσεις και με κινήσεις ουσίας στα μεταγραφικά. Τις μεταγραφές μην τις περιμένετε πριν τις 20 Αυγούστου. Ο ΠΑΟΚ ανήκει στην κατηγορία αγοραστών που περιμένουν το τέλος για να ψωνίσουν από το επάνω ράφι. Κάθε ποδοσφαιριστής που ανήκει σε αυτό, θα κοιτάξει την πρόταση του (κάθε) ΠΑΟΚ, μόνο όταν απομακρυνθεί το όνειρο ενός ιταλικού ή ισπανικού πρωταθλήματος, συνήθως με παρηγοριά τα περισσότερα χρήματα που θα του δώσουμε. Δείτε τι μεταγραφές (δεν) θα κάνει ο Ολυμπιακός αν αποκλειστεί από την Λουντογκόρετς. Δείτε τι έκανε ως τώρα που δεν αποτελεί δεδομένο η είσοδος του στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό είναι το ελληνικό ποδόσφαιρο, αυτή και η ευρωπαϊκή «φήμη» του ΠΑΟΚ. Γι αυτό και περιμένουμε τον Τζιοβίνκο που τον ξέρει ο Λουτσέσκου και η προοπτική να επιλέξει τον ΠΑΟΚ έχει για τον ποδοσφαιριστή το μικρότερο δυνατό ρίσκο. Λένε πολλοί: «θα κρεμόμαστε από τον Τζιοβίνκο;» Ναι, απαντώ εγώ. Θα περιμένουμε και θα ενισχυθούμε όταν και όπως μπορούμε.

Αυτό που νιώθω, προσωπικά, είναι πως με το συγκεκριμένο προπονητικό τιμ και την πρόθεση των ιδιοκτητών να επενδύσουν χρήματα στην ομάδα, κάθε μέρα, κάθε διοργάνωση, κάθε μεταγραφική περίοδο, το αποτέλεσμα θα είναι και καλύτερο. Δεν το φοβάμαι το αγωνιστικό. Σύντομα αυτό που θα χτιστεί θα το ονομάσουμε «νέα εποχή ΠΑΟΚ». Χάθηκε πολύτιμος χρόνος τα προηγούμενα δύο χρόνια. Όλοι ξέρουμε το πως και το γιατί. Όπως όλοι ξέρουμε πως αποτελεί ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΜΑΓΚΙΑ να ολοκληρώνεις μια διετία κάμψης, μια διετία «πτώσης», με δύο δεύτερες θέσεις και ένα κύπελλο (το πιο ωραίο από όλα). Πιο χαμηλά δε θα μπορούσαμε να βρεθούμε. Μόνο ψηλά από εδώ και πέρα θα ανεβαίνουμε. Τα καλύτερα έρχονται.

Υ.γ.: Αν μας δίδαξε κάτι η πανδημία του Κορονοϊού αυτό είναι πως τα πάντα μπορεί να ανατραπούν από τη μια στιγμή στην άλλη και οι άνθρωποι να μετατραπούν σε έρμαια της μοίρας. Το ποδόσφαιρο είναι το δεύτερο σημαντικότερο πράγμα μετά την υγεία μας. Ας μην το ξεχνάμε ποτέ.

Υ.γ.: Δεν συνηθίζω να υποδεικνύω σε κανέναν τι να κάνει στη ζωή του. Δικαίωμα του καθενός είναι να διστάζει, να αρνείται ή, ίσως, και να φοβάται να κάνει το εμβόλιο. Δεν μπορώ, όμως, να μην πω ότι εδώ και αρκετό καιρό που εμβολιάστηκα κι εγώ και οι αγαπημένοι μου άνθρωποι, νιώθω πιο ασφαλής και πιο αισιόδοξος για το μέλλον. Στα νοσοκομεία υπάρχουν αυτή τη στιγμή 196 διασωληνωμένοι, όλοι ανεμβολίαστοι. Καθημερινά πεθαίνουν 10-15 άνθρωποι. Όλοι ανεμβολίαστοι. Κάντε ό,τι καταλαβαίνετε. Δεν πεθαίνουν όσοι δεν εμβολιάζονται αλλά σίγουρα, όσοι πεθαίνουν από Κορονοϊό, δεν έχουν εμβολιαστεί. Δεν μπορώ να μην το υπογραμμίσω αυτό. Ειδικά διαβάζοντας ένα σωρό fake news στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όσο για τη φράση «πειραματόζωα» που πολλοί χρησιμοποιούν για όσους έχουν εμβολιαστεί, έχετε υπ όψιν σας αυτό: Όταν στην Ελλάδα, 5.000.000 άνθρωποι έχουν εμβολιαστεί πλήρως κι ακόμα 750.000 με τη μία από τις δύο δόσεις, «πείραμα» τελικά είναι το να δούμε αν θα παραμείνουν υγιείς αυτοί που ΔΕΝ εμβολιάστηκαν. Γιατί θα το ξαναπώ: άνθρωποι που ολοκλήρωσαν τον εμβολιασμό τους, δεν νοσούν βαριά εδώ και μήνες. Καλή ξεκούραση σε όλους. Και καλή καρδιά σε όσους διαφωνούν με αυτά που γράφω.