Δεν χάνει καμιά ευκαιρία ο κ. Κούγιας να εκφράσει ένα απύθμενο μίσος προς τον ιδιοκτήτη του ΠΑΟΚ, την οικογένειά του και κατ’ επέκταση προς όλο τον οργανισμό και την ομάδα του ΠΑΟΚ. Έτσι έκανε κι προχθές με άρθρο του στην εφημερίδα, Τα Νέα Σαββατοκύριακου, το οποίο αναδημοσίευσαν όλα τα σάιτ επιρροής Μαρινάκη.

Φαίνεται πως κανένας άνθρωπος στη χώρα δεν μισεί περισσότερο τον κ. Σαββίδη, όσο ο κ. Κούγιας και αυτό αξίζει να αναλυθεί.

1) Ο κ. Κούγιας δεν είχε ανέκαθεν αυτά τα αισθήματα, το αντίθετο εκφραζόταν με σεβασμό και συμπάθεια για τον κ. Σαββίδη. Τι άλλαξε; Αυτό το μίσος θα έπρεπε να οφείλεται είτε σε πολύ μεγάλη σύγκρουση με τον κ. Σαββίδη, για κάποια αιτία, είτε σε ισχυρά σημερινά αντιμαχόμενα δικά του συμφέροντα μαζί του, είτε σε νέες συμμαχίες του με ανθρώπους που οι απόψεις που διατυπώνει τους εξυπηρετούν τα μάλα.

2) Προφανώς τα δύο πρώτα δεν συμβαίνουν, άρα μπορούμε να βάσιμα να συμπεράνουμε ότι συμβαίνει το τελευταίο. Πολύ περισσότερο που σήμερα εμφανίζεται ως δικηγόρος, υποστηρικτής και σύμμαχος του κ. Μαρινάκη, του οποίου τα συμφέροντα όπως και της ομάδας του, συγκρούονται σκληρά με τα αντίστοιχα του κ. Σαββίδη και του ΠΑΟΚ. Έστω λοιπόν δικαίως ο κ. Μαρινάκης υπερασπίζεται με τον πιο σκληρό τρόπο τα δικά του συμφέροντα και της ομάδας του. Ο κ. Κουγιας τι υπερασπίζεται ώστε να εμφανίζεται βασιλικότερος του βασιλέως;

3) Να σημειωθεί, διότι έχει σημασία, ότι προ αρκετού καιρού ο κ. Κούγιας εξέφραζε ανάλογο μίσος για τον κ. Μαρινάκη, δικαιολογημένο όμως τότε διότι τον εγκαλούσε ότι με τις διασυνδέσεις του και τις ομάδες-σφραγίδα που προωθούσε, στέρησε από την τότε άξια ομάδα του, Παναχαϊκή, την άνοδο στην πρώτη εθνική, ευνοώντας την ομάδα κατασκεύασμα μιας μικρής κωμόπολης, τον Πλατανιά…

4) Να σημειωθεί επίσης, διότι και αυτό έχει σημασία, ότι ο κ. Κούγιας ήταν μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη του κ. Μαρινάκη για την εγκληματική οργάνωση για το στήσιμο ποδοσφαιρικών αγώνων, για να μαρτυρήσει στη συνέχεια υπέρ του και τελικώς να αθωωθεί. Έμεινε όμως γνωστή στον πανελλήνιο νομικό κόσμο ως ή ιστορία όπου ο μάρτυρας κατηγορίας υποστήριξε τον κατηγορούμενο και μάλιστα αλλάζοντας τις αρχικές του καταθέσεις. Ο κ. Κούγιας υποστήριξε ότι τότε γνώρισε τον κ. Μαρινάκη και ανακάλυψε το μεγαλείο του, αλλά, όλως τυχαίως, ο τελευταίος άρχισε τότε να του αναθέτει νομικές του υποθέσεις.

5) Ας δεχθούμε λοιπόν ότι ο κ. Κούγιας μισεί θανάσιμα τον κ. Σαββίδη και βρήκε την ευκαιρία για ακόμη μια φορά να τον θίξει με άρθρο του. Άρθρο το οποίο όλως τυχαίως κι αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα του κ. Μαρινάκη και αμέσως αναπαράχθηκε σε διάφορα άλλα μέσα συμφερόντων του ιδίου.

Θα έπρεπε, εκφράζοντας τόσο σκληρές κατηγορίες, αν μη τι άλλο να παραθέσει στοιχεία αληθή και με τεκμηρίωση. Αντ’ αυτού καταφεύγει εντέχνως σε αναπόδεικτες αοριστολογίες, θίγει ανθρώπους και θεσμούς, κυβερνήσεις και πρωθυπουργούς, ελεύθερες διαδικασίες και καταστρατηγεί κάθε αλήθεια μόνο και μόνο για να διαβάλλει τον κ. Σαββίδη.

– Πρώτα-πρώτα αμφισβητεί την ελληνικότητα του κ. Σαββίδη με το επιχείρημα ότι δεν μιλάει ελληνικά, αγνοώντας σαν τον τελευταίο αστοιχείωτο άνθρωπο ότι η ιθαγένεια δεν ταυτίζεται απόλυτα με τη γλώσσα, ότι χιλιάδες προσφύγων του ’22 και του ’24 που ήρθαν στην Ελλάδα, ειδικά οι γηραιότεροι, δεν μιλούσαν ελληνικά, ότι ο κ. Σαββίδης μιλά τα ποντιακά και καταλαβαίνει πολύ καλά τα ελληνικά.

– Ισχυρίζεται ο κ. Κούγιας ότι χαριστικά δόθηκε στον κ. Σαββίδη η ΣΕΚΑΠ, όταν είναι τοις πάσι γνωστο ότι ο τότε πρωθυπουργός κ. Σαμαράς τον παρακάλεσε να πάρει την εταιρία για να μην πέσει σε χέρια Τούρκων επιχειρηματιών που είχαν δείξει ενδιαφέρον. Ισχυρίζεται ακόμη ότι σκανδαλωδώς του χαρίστηκε πρόστιμο το οποίο πριν από την εξαγορά είχε επιβάλει το ελληνικό δημόσιο στην τότε κρατική εταιρία, για λαθρεμπόριο. Ποιος είναι ο επενδυτής ο οποίος υπό τις συνθήκες αυτές, θα δεχόταν να πληρώσει ένα τέτοιο πρόστιμο;

– Ισχυρίζεται ότι ο κ. Σαμαράς χάρισε όλες τις φορολογικές υποχρεώσεις του ΠΑΟΚ, κάτι απολύτως ψευδές. Στον ΠΑΟΚ χαρίστηκε το μισό τόκων και πανωτοκίων 20 εκατ. € με την καταβολή τοις μετρητοίς του άλλου μισού, όπως ακριβώς έγινε με χιλιάδες Έλληνες πολίτες και επιχειρήσεις. Προσπαθώντας να ‘μπαζώσει’ το κείμενό του, παραθέτει ισχυρισμούς για τα ποσά απόκτησης άλλων ΠΑΕ από τους ιδιοκτήτες τους οι οποίοι πέρα από αυθαίρετοι και ψευδείς, αφορούν σε ιδιωτικές συναλλαγές.

– Ισχυρίζεται ότι χαριστικώς επίσης ο κ. Σαββίδης απέκτησε πλειοψηφικό πακέτο στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, όταν αυτό έγινε σε διαδικασία διεθνούς πλειοδοτικού διαγωνισμού, την οποία ουδείς μπορούσε να αποτρέψει στο πλαίσιο του ελεύθερου ανταγωνισμού στην ΕΕ, παρά την εκφρασμένη επιθυμία πολλών παραγόντων της χώρας και από το εξωτερικό, περί του αντιθέτου. Ας έδινε η δεύτερη κοινοπραξία, κάτι παραπάνω από 231.926.000 ευρώ, αντί για 205 και φυσικά θα έπαιρνε αυτή το 67% της ΟΛΘ ΑΕ.

– Ισχυρίζεται ότι χαριστικώς πήρε το Μακεδονία Παλλάς, όταν το ξενοδοχείο, ήδη κλειστό, βγήκε σε διεθνή διαγωνισμό μακροχρόνιας μίσθωσης… Παραβλέπει τη μεγάλη επένδυση που έκανε στην ανακαίνισή του, με 20 εκατ. ευρώ επένδυση, ενώ είχε συμβατική υποχρέωση για 5 εκατ. ευρώ..

– Ισχυρίζεται ο κ. Κούγιας ότι σκανδαλωδώς ευνοήθηκε ο ΠΑΟΚ στο θέμα της πολυϊδιοκτησίας με την Ξάνθη, παραβλέποντας ότι ο ΠΑΟΚ δικαιώθηκε από το CAS διότι δεν είχε δικαστεί. Το θέμα τελεσιδίκησε στη συνέχεια υπέρ του ΠΑΟΚ με τον αντίδικο Ολυμπιακό μάλιστα να μην κάνει χρήση της τελευταίας ενέργειας που δικαιούνταν και να προσφύγει εκείνος στο CAS. Ισχυρισμοί ανεπίτρεπτοι όχι μόνο για νομικό αλλά και για έναν απλό, ενημερωμένο πολίτη. Όπου τον συμφέρει ο κ. Κούγιας, είναι γνωστό αυτό, επικαλείται ευνοϊκές αποφάσεις και το τεκμήριο της αθωότητας και όπου δεν τον συμφέρει «αγνοεί» τις αποφάσεις.

– Ισχυρίζεται – τι σύμπτωση ακριβώς αυτό που ισχυριζόταν ο Ολυμπιακός από την αρχή μέχρι το τέλος – ότι η απόφαση της ΕΕΑ ήταν υποχρεωτική για την πολιτεία, ισχυρισμός που κατέρρευσε στο CAS. Προς ενίσχυση των θέσεών του προσθέτει ότι η ΕΕΑ αποτελoύνταν από «επίλεκτους δικαστικούς, καθηγητές πανεπιστημίου, δικηγόρους, οικονομολόγους», παραβλέποντας ότι τρεις από τους εν λόγω «επίλεκτους» οι οποίοι – όλως τυχαίως – πλειοψήφησαν στην καταδίκη του ΠΑΟΚ, διορίστηκαν από τον κ. Αυγενάκη, μόλις λίγες μέρες πριν από την εκδίκαση και ο ένας ήταν κουμπάρος του.

– Εγκαλεί την κυβέρνηση ότι διά του υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη, αποφάσισε ότι αν επιβαλλόταν η νόμιμη τιμωρία και υποβιβαζόταν ο ΠΑΟΚ θα είχαμε δήθεν διχασμό των Ελλήνων πολιτών και της Ελλάδος και γι’ αυτόν τον λόγο μετέτρεψε την ποινή σε μείον 10 βαθμούς. Αγνοώντας ότι:

Πρώτον, η μόνη φορά που η Ελλάδα χωρίστηκε στα δυο, δικαίως διότι επρόκειτο περί μεγάλης αδικίας, ήταν όταν πήγαν εξ’ αιτίας μιας μικρής παρατυπίας να στερήσουν το μοναδικό πρωτάθλημα που κατακτήθηκε από επαρχιακή ομάδα, από τη σημερινή του ομάδα, τίτλο για τον οποίο ο ίδιος διαρκώς επαίρεται.

Δεύτερον, το γεγονός της μεγάλης αδικίας που αισθάνθηκε από την εν λόγω δίωξη του ΠΑΟΚ όλη η Βόρεια Ελλάδα, όταν οι κατήγοροι-διώκτες της ομάδας, Ολυμπιακός-Μαρινάκης – Κούγιας κατηγορήθηκαν με σειρά αθλητικών παραπτωμάτων (οι δύο πρώτοι), έμμεση επιρροή σε άλλες ομάδες, ξυλοδαρμούς σε αποδυτήρια, κάμερες που όλως τυχαίως είχαν χαλάσει, προπηλακισμούς παικτών του ΠΑΟΚ με ράμπες πρόσβασης στα αποδυτήρια που όλως τυχαίως και πάλι είχαν χαλάσει και πολλά άλλα. Παραβλέποντας σκόπιμα δηλαδή ότι για τους πολίτες ισχύει το ότι: «Τον λίθο πρέπει να βάλει ο αναμάρτητος», ειδικά σε μια εξοντωτική διαδικασία για να την αποδεχτούν.

– Ο κάθε σώφρων θα μετρούσε στην κρίση του όλο αυτό το αίσθημα αδικίας σε μια ολόκληρη περιοχή της χώρας, καθώς θα ήταν μεγάλες οι συνέπειες ενός διχασμού. Δεν ήταν η κυβέρνηση που φοβήθηκε τον διχασμό τον οποίο τάχα επικαλέστηκε ο ΠΑΟΚ, ήταν οι κκ. Μαρινάκης και Κούγιας οι οποίοι για ένα αρρωστημένο εγωισμό και μια κυνική προώθηση των συμφερόντων τους προσπάθησαν να διχάσουν τη χώρα.

6) Καθώς γράφοντας το κείμενο, ο κ. Κούγιας παρασυρόταν, όπως φαίνεται, από το μίσος και το πάθος του, δεν διστάζει να προσβάλει ανθρώπους, θεσμούς της Θεσσαλονίκης, να τσαλαπατά την λαϊκή εντολή των πολιτών της, να ψεύδεται, εγκαλώντας τους παράγοντές της για αφωνία, όταν όλοι έλαβαν θέση και ειδικά ο Δήμαρχος (προφανώς δεν είναι θέμα που αφορά ένα υπουργείο), χρησιμοποιεί βαριές και άθλιες εκφράσεις όπως «ξακοιλιάζουν», «τρομοκρατία», θίγει το δικαίωμα εκπλήρωσης καθηκόντων δικηγόρου από άτομα της οικογένειας δικαστών, κάτι απολύτως νόμιμο και εμπλέκοντας ιδιοτελώς στο ζήτημα τους γονείς του Άλκη προς επίκληση συναισθημάτων.

7) Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ίσως νιώθοντας και ό ίδιος το έωλο των επιχειρημάτων του, πασπαλίζει το άρθρο με σχόλια για μια διφορούμενης σημασίας φωτογραφία και ένα τραγούδι έξω από το γήπεδο «Κλ. Βικελίδης» πριν από τέσσερα χρόνια, λες και αυτά είναι η συντέλεια του κόσμου, αυτά προκαλούν όλη τη βία και λες και δεν το έχουν κάνει σχεδόν όλοι οι φανατικοί φίλαθλοι να τραγουδήσουν μια φορά τραγούδι της ομάδας τους, έξω από ένα άλλο γήπεδο, για «πίκα». Από αυτό όμως ως το έγκλημα υπάρχει τεράστια απόσταση.

8) Ο κ. Κούγιας επικαλείται την αυθεντία του ονόματός του και του προβεβλημένου δικηγόρου, για να επηρεάσει εντέχνως μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης, με αυθαίρετους ισχυρισμούς, το ψευδές των οποίων δεν έχει τη γνώση να εξακριβώσει. Για να το στρέψει έτσι σε βάρος του ΠΑΟΚ, του κ. Σαββίδη και ολόκληρης της Θεσσαλονίκης και της Βόρειας Ελλάδας. Προσπαθεί δε να καταστήσει συνενόχους στις ψευδείς ατεκμηρίωτες και ιδιοτελείς κατηγορίες του, τους άρχοντες της πόλης και όλους τους πολίτες της που τους ψήφισαν, σαν άβουλοι και αδαείς, επηρεαζόμενοι από έναν άνθρωπο.

Μολονότι ο Γκέμπελς θα ζήλευε την ικανότητά του, είναι τόσο μεγάλο το μίσος του και το συμφέρον του από την εξυπηρέτηση των συμμάχων του, που παραβλέπει βασικούς κανόνες της χειραγώγησης –ανεπίτρεπτο για έναν έξυπνο, αλλά νηφάλιο και χωρίς πάθη άνθρωπο – όπως το να μην αφήνεις να φανούν τα ταπεινά σου κίνητρα, να λες και καμιά αλήθεια ανάμεσα στα ψέματα.

Έτσι γίνεται για άλλη μια φορά ανακόλουθος και ως εκ τούτου γραφικός και προφανέστατα αναποτελεσματικός. Άλλωστε όπως έγραψε ο μέγιστος Σοφοκλής στους «Ιχνευτές», «αλλ’ ουδέν έρπει ψεύδος εις γήρας χρόνου» (κανένα ψέμα δεν αντέχει στον χρόνο) ή όπως το λέει ο λαός μας: το ψέμα έχει κοντά ποδάρια…

Πηγή: ethnos.gr