Μετά και την ολοκλήρωση του τέταρτου φετινού παιχνιδιού ανάμεσα σε ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, με τους «ασπρόμαυρους» να φτάνουν τα 12 (ολογράφως δώδεκα) παιχνίδια χωρίς ήττα από τους «κιτρινόμαυρους» (ανεξαρτήτου έδρας, μέρας, ώρας, παικτών, προπονητή) άρχισε και ο κατακλυσμός από τοποθετήσεις και ποσταρίσματα. Άλλος πιστεύει ότι όλα αυτά γίνονται λόγω των όσων συνέβησαν τον Μάρτιο του 2018, άλλος πιστεύει ότι και να μη θέλει ο Κούρτιτς, η μπάλα παίρνει πρωτοβουλία και πάει μόνη της στα δίχτυα, άλλος πιστεύει στο κάρμα. Και για την πίστη, δεν χρειάζεται ο άλλος να αιτιολογήσει τίποτα. Αυθαίρετη είναι εξ’ αρχής. Πιστεύεις κάτι και δεν χρειάζεται να έχεις αποδείξεις για την πίστη σου. Δεν είναι γνώστη, είναι πίστη.  Άντε να σας πω και εγώ το τι πιστεύω, που είναι και εύκολο διότι δεν υπάρχει λόγος να το αποδείξω.

Από τη μια, λοιπόν, υπήρχε ο πάγκος της ΑΕΚ, ο οποίος στην αναμέτρηση με τον ΠΑΟΚ είναι κάπως έτσι…

Από την άλλη υπήρχε ο πάγκος της ΠΑΟΚ, ο οποίος στην αναμέτρηση με τον ΑΕΚ είναι κάπως έτσι…

Ναι, και; Τι; Είναι θέμα ανδρισμού που στον ΠΑΟΚ υπάρχει κάποιος με σορτσάκι την ώρα που στην ΑΕΚ είναι όλοι κουκουλωμένοι με κουβέρτες λες και τους βλέπει η μάνα τους και θα τους πάρει να τους μαλώσει που κάθονται μες το κρύο χωρίς κουβέρτα; Όχι μωρέ… Απλά στη μια υπάρχει ένας πάγκος θεατής και στην άλλη ένας πάγκος έτοιμος για όλα. Για πανηγυρισμό, για μαρτυρία, για εμψύχωση, για όλα. Αυτό είναι θέμα αποδυτηρίων.

Η ΑΕΚ, έπαιζε το πρώτο της παιχνίδι από την ώρα που έφυγε ο Αργύρης Γιαννίκης, τον οποίο οι παίκτες της, τον είχαν διώξει από τη μέρα που γνωστοποίησαν σε όλους πως θα πήγαιναν μόνοι τους για φαγητό, χωρίς αυτόν και το τεχνικό τιμ. Και στο πρώτο ματς χωρίς τον Γιαννίκη, για τον οποίο δεν έπαιξαν ποτέ για εκείνον, απέναντι σε μια ομάδα που τους έχει πάρει τρία κύπελλα και δυο προκρίσεις τα τελευταία έξι χρόνια, απέναντι σε μια ομάδα που έστω και σε αυτή τους την κατάσταση βρεθήκανε τον Νοέμβριο να είναι στο +4 και τώρα ήταν στο -7, απέναντι σε μια ομάδα που δεν την έχουν κερδίσει στις προηγούμενες έντεκα αναμετρήσεις, είναι «κρύοι». Σχωράτε με, αλλά βγάζουν μια εικόνα «ντεκαβλέ». Ο ΠΑΟΚ, που πέρασε πολλά μέσα στη σεζόν , βρέθηκε να πηγαίνει στο «Σπύρος Λούης» των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων για να δώσει ένα παιχνίδι για το οποίο στο PAOK24 news της Τρίτης, ο Τσορμπατζόγλου ρωτούσε τον Αναστασιάδη και τον Κόλκα «αν σου έδιναν το Χ χωρίς ματς, το έπαιρνες;». Ένα «ναι» το έλεγες.

Από τη μια, λοιπόν η ΑΕΚ, μια ομάδα που έψαχνε από κάπου να κρατηθεί, και από την άλλη ο ΠΑΟΚ που ήταν και πιο άνετος. Και αυτός, λοιπόν, ο πιο άνετος, έμοιαζε να είναι πιο φτιαγμένος, πιο τσιτωμένος. Και θα το πω και πάρτε το όπως θέλετε. Έρχεται η αποβολή, έρχεται το 1-0, και μπαίνεις στο τρυπάκι και σκέφτεσαι «έλα, εντάξει, μόνο έτσι θα χάναμε, κλάιν, προχωράμε». Αυτή η αποβολή θα μπορούσε να γίνει η εύκολη δικαιολογία για μια ήττα. «Με δέκα παίζαμε, ποια ΑΕΚ, η Γάνδη είναι το θέμα».

Και όμως, αυτό δεν το είδες από την ομάδα. Ήρθε η ισοφάριση και αμέσως βγήκε το «όχι ρε, ούτε τώρα δε θα χάσουμε». Και αυτό είναι θέμα αποδυτηρίων. Δες στην παρακάμερα, προς το φινάλε, τον τρόπο που «κοουτσάρει» ο Κούρτιτς. Όρθιος, ξελαρυγγιάζεται, χειροκροτεί, αντιδρά σε κάθε φάση από την ώρα που αντικαταστάθηκε.

Ο ΠΑΟΚ βρήκε ξανά το ready to fight πνεύμα. Εσείς μπορεί να έχετε βαρεθεί να ακούτε σε δηλώσεις τον Λουτσέσκου να λέει αυτά τα strong metality, fighting spirit και τα συναφή, οι παίκτες  όμως τα ακούν κάθε μέρα και δεν βαριούνται. Σε θέμα δημιουργίας κλίματος, ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι ο μεγαλύτερος καταφερτζής. Για να καταλάβετε πόσο καλός είναι σε αυτό, ο Μελισσανίδης προσπάθησε να τον επιβάλλει στην ΑΕΚ την ώρα που όλοι του έλεγαν «μη μας τον φέρεις, αυτός μας λέει κλέφτες σε κάθε ευκαιρία».

Εσωτερικά, ο ΠΑΟΚ είναι καλά. Και πρέπει να είναι σε όλα τα επίπεδα καλά για να περάσει τη Γάνδη. Και δεν πιστεύω να αρχίσει κανείς τα «ποια Γάνδη»…