Η σεζόν ξεκίνησε για τον ΠΑΟΚ και οι στόχοι ήταν ξεκάθαροι και εμφανείς από τις πρώτες ημέρες του Ραζβάν Λουτσέσκου. Αφενός ο ΠΑΟΚ έπρεπε να προκριθεί στους ομίλους του Europa Conference League, να διεκδικήσει το πρωτάθλημα και πάλι επί ίσοις όροις από τον Ολυμπιακό, αλλά και το Kύπελλο Ελλάδας που έχει κατακτήσει 4 φορές τα τελευταία 5 χρόνια. 

Ο πρώτος στόχος κρίθηκε πετυχημένος με την πρόκριση επί της Ριέκα, ενώ η πρόκριση από τον όμιλο στην πρώτη νοκ-άουτ φάση ήταν η συνέχεια. Η πρόκριση επί της Μίντιλαντ στους “16” της διοργάνωσης έφερε μεγάλη χαρά στον οργανισμό του ΠΑΟΚ και πλέον όλοι βλέπουν με άλλο μάτι τη νέα διοργάνωση της UEFA, μιας οι αναμετρήσεις με την Γάνδη μπορεί να φέρουν τον ΠΑΟΚ για πρώτη φορά στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και τον Απρίλιο. 

Στο Kύπελλο οι προκρίσεις επί της Λάρισας και της ΑΕΚ έφεραν τον ΠΑΟΚ στα ημιτελικά της αγαπημένης του διοργάνωσης, με τον Ολυμπιακό να περιμένει μέσα στα play-off για δύο αναμετρήσεις-φωτιά που μπορούν να δώσουν μία ακόμα ευκαιρία τελικού και συνάμα τροπαίου στο σύνολο στου Ραζβάν Λουτσέσκου, καθώς στον τελικό είναι δεδομένο ότι θα βρεθεί ένας εκ των Λαμία και Παναθηναϊκού. 

Το μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΟΚ δεν ήταν άλλο φέτος από την κούρσα του πρωταθλήματος, μια κούρσα που φαίνεται να χάνεται στις αρχές του Δεκέμβρη, έδωσε ελπίδες μέσα στον Ιανουάριο, αλλά απομακρύνθηκε και πάλι μέσα στον Φεβρουάριο, με τις συγκυρίες των αγώνων του πρωταθλήματος και της Ευρώπης να δένουν τις δύο στιγμές της σεζόν. 

Στα τέλη του Οκτώβρη και όταν ο ΠΑΟΚ ήταν στην κορυφή της βαθμολογίας μαζί με τον ΝΠΣ Βόλος, ο Δικέφαλος έφερε το 4-4 με την ομάδα της Μαγνησίας και εν συνεχεία έχασε από τον Ολυμπιακό με 2-1 στο “Καραϊσκάκης”. Αυτό δεν ήταν πρόβλημα, καθώς η διαφορά είχε φτάσει μόλις στους 4 βαθμούς. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε από τις 3 συνεχόμενες ήττες της ομάδας με τον Ατρόμητο, τον Άρη και τον Ιωνικό. Τότε η διαφορά πήγε στους 13 βαθμούς και παραλίγο ο ΠΑΟΚ να χάσει και την πρόκριση από τον όμιλο του Europa Conference League, ενώ έφερε ισοπαλία με 1-1 και κόντρα στην ΑΕΛ της δεύτερης κατηγορίας για το Kύπελλο Ελλάδας. 

Ο καταστροφικός Νοέμβριος για τον ΠΑΟΚ, έφερε τον Δεκέμβρη των νικών σε πρωτάθλημα, κύπελλο και Ευρώπη, αλλά και έναν Γενάρη που τα είχε όλα. Σημαντικές νίκες στο πρωτάθλημα, απώλειες για τον Ολυμπιακό (ισοπαλίες με Απόλλωνα και Παναθηναϊκό), την μαγική πρόκριση επί της ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ και τους αγώνες με την Μίντιλαντ. Το πρώτο “καμπανάκι” χτύπησε στην Δανία όπου ο ΠΑΟΚ έχασε, αλλά είχε την ευκαιρία να το διορθώσει. Εκεί όμως που δεν μπόρεσε να διορθώσει την κατάσταση ήταν στο πρωτάθλημα. Μιας και δεν κατάφερε να κερδίσει τον Ολυμπιακό και να μειώσει κι άλλο τη διαφορά (έμεινε στους 9 βαθμούς), ο ΠΑΟΚ σε μία ακόμα 3άδα αγώνων δεν μπόρεσε να πάρει μία νίκη, κάτι που τον αφήνει και πάλι 15 βαθμούς πίσω από την πρώτη θέση. 

Στο δεύτερο γύρο μπορεί να κέρδισε με δυσκολία τον Ατρόμητο με 1-0 (με γκολ του Κρέσπο), αλλά και πάλι δεν κέρδισε τον Άρη (0-0 στο Βικελίδης), δεν μπόρεσε να κερδίσει ούτε εντός έδρας τον Ιωνικό (1-1) και έμεινε στο 1-1 κόντρα στην ΑΕΚ παρότι έπαιξε με 10 παίκτες για 70 λεπτά και αυτό είναι μία σοβαρή δικαιολογία για την ομάδα του Δικεφάλου. 

Πέραν από τις όποιες ιδιαιτερότητες των 3 αγώνων, το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Μία ομάδα που θέλει να κάνει πρωταθλητισμό, σε δύο 3άδες αγώνων κατάφερε να πάρει μηδέν βαθμούς στον πρώτο γύρο και 3 βαθμούς στο δεύτερο, σε σύνολο 18 βαθμών. Η διαφορά είναι 15 βαθμοί και “κατά τύχη”, αυτή είναι και η διαφορά του ΠΑΟΚ από τον Ολυμπιακό. 

Όπως είπαμε οι δικαιολογίες μπορεί να είναι πολλές και σε κάποιο σημείο σωστές, αλλά το σύνολο του ΠΑΟΚ απέδειξε ότι ναι μεν έχει την ποιότητα να κερδίσει καλούς αντιπάλους, έχει ταυτότητα στο παιχνίδι του, αλλά δυσκολεύεται να διαχειριστεί τέτοιες δυσκολίες μέσα στη σεζόν, είτε λόγω συγκυριών (τραυματισμοί και κορωνοϊός), είτε λόγω ελλιπούς ρόστερ. Όταν ο Κούρτιτς, ο Μπίσεσβαρ, ο Ζίβκοβιτς, ο Βιεϊρίνια, ο Κρέσπο, ο Ίνγκασον πρέπει να ξεκουραστούν σε ένα σύνολο 8 αγώνων μέσα σε έναν μήνα, τότε αυτομάτως οι εν λόγω αγώνες γίνονται επικίνδυνοι και σημεία μέσα στη σεζόν που ο ΠΑΟΚ μπορεί να χάσει βαθμό ή βαθμούς που ο Ολυμπιακός καλώς ή κακώς δεν χάνει. 

Τέλος η σύγκριση γίνεται πάντα με τον Ολυμπιακό, καθώς αυτός είναι ο μεγάλος και ουσιαστικός αντίπαλος για τη σεζόν που τρέχουμε, ενώ μέχρι και τους ευρωπαϊκούς αγώνες που τελείωσαν την περασμένη εβδομάδα, οι δύο ομάδες, έπαιξαν τις ίδιες ημερομηνίες με παρόμοιους ή και τους ίδιους αντιπάλους. Άλλωστε και στη δική του αγωνιστική κοιλιά, ο Ολυμπιακός έχασε βαθμούς μόνο μέσα στην Ριζούπολη και στη Λεωφόρο, καθώς πήρε την πρόκριση επί του Παναιτωλικού ακόμα και στην παράταση, ενώ κέρδισε παιχνίδια στο όριο όπως αυτό με την ΑΕΚ εντός έδρας και τον ΝΠΣ Βόλο εκτός.