Ο ΠΑΟΚ είναι πολύ κοντά να ολοκληρώσει μία πολύ ιδιόμορφη σεζόν έχοντας πετύχει πράγματα. Δε νομίζω να διαφωνεί κανείς πως αν το καλοκαίρι ήταν πιο σοβαρός και υποστήριζε πραγματικά τον Λουτσέσκου, θα είχε πετύχει περισσότερα. Όμως ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.

Ο πιο δίκαιος κριτής των όσων πετυχαίνει η ομάδα, είναι η Τούμπα. Από τη στιγμή που αυτή είναι ικανοποιημένη, δεν υπάρχει κάποιο ζήτημα για τα επτά σερί παιχνίδια χωρίς νίκη.

Προφανώς, οι ήττες από Άρη και ΠΑΟ έπεσαν πάνω στη ξεκάθαρη προτεραιότητα των Ευρωπαϊκών αγώνων απέναντι στη Μαρσέιγ, οι δύο ήττες από τους Γάλλους δεν δικαιολογούνται από την εικόνα των αγώνων, οι δύο ισοπαλίες απέναντι στον Ολυμπιακό ήρθαν γιατί ο Λουτσέσκου σωστά στόχευσε στο εκτός έδρας γκολ και η ισοπαλία με την ΑΕΚ χθες, ήρθε με επτά απουσίες και πέντε βασικούς στον πάγκο οι οποίοι αδυνατούσαν να ξεκινήσουν μετά την παράταση της περασμένης Τετάρτης.

Η Τούμπα καταλαβαίνει. Αντιλαμβάνεται και το επίπεδο του ρόστερ της ομάδας και τις δυνατότητες του Ράζβαν Λουτσέσκου. Και εννοείται τις πρακτικές του. Είναι σημαντικό το ενεργό κοινό να γνωρίζει τον προπονητή του.

Ο ΠΑΟΚ ξεπέρασε το ταβάνι του φέτος και πλέον είναι στο χέρι του να κλειδώσει τους δύο τελευταίους του στόχους. Την κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος και την 2^η θέση στο πρωτάθλημα.

Τα πάντα στηρίχτηκαν στις αρχές του Λουτσέσκου οι οποίες όμως πιέστηκαν στο ξεκίνημα της σεζόν μέχρι να ξεκαθαρίσει το ποιοι μπορούν και ποιοι δεν μπορούν να συμβάλουν στην εξέλιξη της ομάδας. Ο Ρουμάνος είναι ο άνθρωπος που θα δώσει ευκαιρίες σε όλους μέχρι να διαμορφώσει τον σκληρό πυρήνα του γκρουπ του.

Αν εξαιρεθεί ο Γιώργος Κούτσιας που δεν έχει πάρει σοβαρές ευκαιρίες, σήμερα στον ΠΑΟΚ δεν υπάρχει μισός παίκτης που δεν είναι ενεργός στη σεζόν. Ο Ενέα Μιχάι για παράδειγμα, που υπολογιζόταν μεταξύ τετάρτου και πέμπτου στόπερ, μετρά 18 συμμετοχές. Ο Τόμας Μουργκ που προφανώς δεν καλύπτει πολλά στάνταρς, έχει 38 συμμετοχές. Ο Αλεξάνδρου Μιτρίτσα που θέλει πιο ενισχυμένο ρόλο, μετράει 32 συμμετοχές έστω και αρκετές από αυτές ολιγόλεπτες. Δεν υπάρχει παίκτης στον ΠΑΟΚ που να μην ισχυριστεί πως αυτή τη χρονιά ήταν χρήσιμος για την ομάδα και αυτό το στοιχείο, είναι η ισχυρότερη βάση που έχει στήσει ο Ράζβαν Λουτσέσκου ενόψει της επόμενης. Μία αποδοχή των κανόνων του από τους παίκτες και μία αύρα εμπιστοσύνης των παικτών προς τις αποφάσεις του.

Θα χρησιμοποιήσω το χθεσινό παιχνίδι ως απόλυτο παράδειγμα. Στο ΠΑΟΚ – ΑΕΚ, οι γηπεδούχοι παρατάχτηκαν χωρίς επτά ποδοσφαιριστές λόγω τραυματισμών, ενώ στον πάγκο βρέθηκαν οι Κούρτιτς, Άκπομ, Λύρατζης, Σίντγκλεϊ, Ολιβέιρα, Ίνγκασον. Ο ΠΑΟΚ βάσει εικόνας αγώνα, θα μπορούσε να κερδίσει αλλά επί της ουσίας δεν έχασε.

Ας σκεφτούμε λοιπόν, με την ΑΕΚ να έχει ουσιαστικά την απουσία του Αραούχο, τι θα πάθαινε αν ήταν υποχρεωμένη να παραταχτεί με δύο αναπληρωματικά στόπερ, δύο αναπληρωματικά μπακ, δύο αναπληρωματικά χαφ, ένα αναπληρωματικό εξτρέμ, συν πέντε που δεν θα μπορούσαν να ξεκινήσουν. Θα έκλαιγαν πριν μπούνε να παίξουν.

Με την ομάδα πρέπει να είμαστε δίκαιοι. Και αυτή η ομάδα έχει πιάσει το ταβάνι της. Τώρα, αυτοί που δουλεύουν για το κλαμπ, οφείλουν να μεγαλώσουν την οροφή.

Επειδή τα πάντα ξεκινάνε από την κορυφή, είναι σαφές πως ο Ιβάν Σαββίδης, έφερε τον Ζοσέ Μπότο, για να επιλέξει παίκτες προοπτικής. Η οπτική του μεγαλομετόχου του ΠΑΟΚ, προφανώς μεταφράζεται σε ένα παράλληλο παιχνίδι πρωταθλητισμού, σοβαρής ομάδας και παράλληλα δημιουργίας υπεραξιών έτσι ώστε το άνοιγμα να μην είναι 20-25 εκατ ευρώ το χρόνο, αλλά σαφώς μικρότερο.

Ο εκφραστής λοιπόν της πολιτικής που επέλεξε ο μεγαλομέτοχος, είναι ο Πορτογάλος. Ο οποίος βρίσκεται κοντά στον Ράζβαν Λουτσέσκου, ο οποίος μέσα από τη δουλειά του θα πρέπει να αναδείξει αυτούς που θα έρθουν.

Παρότι για πολλούς ο Ράζβαν δεν είναι καλός σε αυτό, φέτος βλέπουμε τον καλύτερο Ντούγκλας Αγκούστο που έχει αποκτήσει τεράστια χρηματιστηριακή αξία, εμφανίστηκε με εντυπωσιακό τρόπο στη ζωή μας ο Λευτέρης Λύρατζης, έστω και καθυστερημένα ο Χάρης Τσιγγάρας διατήρησε την καλή περυσινή του χρονιά και ξαφνικά, εμφανίστηκε στη ζωή μας ο Αντόνιο Τσόλακ. Ο Ρουμάνος το έχει, απλά επιβάλλεται να έχει έναν σκληρό κορμό που θα απορροφήσει αυτούς που θα έρθουν.

Δεν είναι τυχαίο πως ο ΠΑΟΚ πάει για ανανεώσεις των Μπίσεσβαρ, Κρέσπο, ενώ έχει ανανεώσει ήδη τον Βιεϊρίνια. Προφανώς και αυτή η στρατηγική δεν στοχεύει στην φετινή τους χρήση, αλλά σε λιγότερα παιχνίδια ή σε περιορισμένο χρονικά ρόλο.

Δεν είναι τυχαίο το ότι ο Σάστρε θα μείνει, ξέχωρα αν δεν έχει βγάλει μάτια μέχρι σήμερα. Είναι προτιμότερο για τον Ράζβαν να υπάρχει η προσαρμογή στο γκρουπ από οτιδήποτε άλλο.

Δεν είναι τυχαίο πως ο ΠΑΟΚ το σκέφτεται για Μιτρίτσα παρότι η εικόνα του είναι απογοητευτική. Υπάρχει η πεποίθηση πως με μία σοβαρή προετοιμασία και γνώση της ομάδας, ο Ρουμάνος θα γίνει πιο διαδραστικός στο παιχνίδι της ομάδας.

Υπάρχει όμως και ένα σημαντικό αλλά. Πρωταθλήματα δεν παίρνουν τα πρότζεκτς αλλά οι άντρες. Προφανώς και η παρουσία του Ολιβέιρα από εδώ και στο εξής δίνει πράγματα. Η ανανέωση των Ζίφκοβιτς, Ίνγκασον ήταν σημαντική. Ο Κούρτιτς έχει άλλον έναν χρόνο συμβόλαιο άρα θα είναι εδώ. Χρειάζονται και άλλοι.

Ο Κουαλιάτα όσο πρότζεκτ και να είναι, θα χρειαστεί περίοδο προσαρμογής. Ο Νορβηγός Νάσμπεργκ όσο καλός και να είναι, δεν έρχεται για βασικός έστω αρχικά. Ένα – δύο ακόμη παίκτες που μιλάει ο Μπότο είναι της ίδιας λογικής.

Κάπου όμως στο βάθος του τούνελ, φαίνεται η ανάγκη του κλαμπ για δύο – τρεις παίκτες με ποιότητα που δεν έρχονται Ελλάδα στις παραγωγικές ηλικίες τους.

Και σε αυτό το θέμα, ο Ιβάν Σαββίδης θα πρέπει να βάλει νερό στο κρασί του και να θυσιάσει ένα κομμάτι της επένδυσης για να βρει ο Λουτσέσκου τα εργαλεία που θα τον οδηγήσουν με μεγαλύτερη ασφάλεια στη κορυφή.

ΥΓ Η υπόθεση Μαρκ Κλάτενμπεργκ, είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη μετά τα όσα έχει κάνει ο Άγγλος όχι τόσο κατά του ΠΑΟΚ, αλλά υπέρ του Ολυμπιακού. Δεν μπορεί να ξεκινήσει η επόμενη σεζόν με αυτόν.