Προφανώς και είμαι λάτρης της λέξης αυτάρκειας. Θα ήθελα πχ η χώρα μου να παράγει τα πάντα και να μην έχω ανάγκη κανέναν.

Όσον αφορά στον ΠΑΟΚ, είναι λογικό να είμαι υπέρμαχος της λογικής να μη χρειάζεται ο Ιβάν Σαββίδης να ξοδεύει υπέρογκα ποσά κάθε χρόνο. Ήταν λάθος και όταν το έκανε, ξέχωρα αν αυτό βόλευε όλους τους άλλους. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που είχαν την οξυδέρκεια τότε να κατανοήσουν πως αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει εσαεί.

Σήμερα, η λέξη αυτάρκεια παίζει αρκετά. Μπήκε στη ζωή του ΠΑΟΚ από την ημέρα που εμφανίστηκε στη καθημερινότητά του ο Ζοσέ Μπότο. Ένας αρχισκάουτ που μπορεί να διακρίνει τις υπεραξίες.

Ο Ιβάν προφανώς και είδε πως μέσα από τις πωλήσεις δεν θα χρειάζεται να ρίξει 25 και 30 εκατ ευρώ το χρόνο. Πέρυσι ήταν στο μείον 4,5. Φέτος, τα νούμερα θα ανέβουν αλλά μακροπρόθεσμα, ελπίζει πως θα μονιμοποιήσει τα 4,5 ή και λιγότερα. Ελπίζει πως δεν θα ματώνει. Λογικό ενόψει και της επένδυσης του γηπέδου και λογικό γενικά.

Η λέξη αυτάρκεια λοιπόν είναι θεμιτή. Την ανέφερε ο ίδιος ο Ιβάν όταν αγόρασε τον ΠΑΟΚ άλλωστε. Δεν είναι κάτι που μας είναι τόσο ξένο όσο δείχνει. Όμως υπάρχει ένα μεγάλο αλλά…

Ο ίδιος ο Ιβάν Σαββίδης ανέβασε τις προσδοκίες για το κλαμπ. Εδώ και μία δεκαετία είναι η δεύτερη δύναμη στην Ελλάδα, έχει κατακτήσει τίτλους, έχει εκθέσει συστήματα, έχει δημιουργήσει μία εικόνα που δικαιολογημένα το κοινό απαιτεί. Και αυτό πρέπει να διατηρηθεί.

Ένας σημερινός 20άρης, θεωρεί αυτονόητο ότι ο ΠΑΟΚ θα παίρνει τίτλους, θα προχωρά στην Ευρώπη, θα κάνει κηδείες που γράφουν ιστορία κάθε χρόνο.

Το πρώτο μέλημα λοιπόν του Ιβάν και των συνεργατών του, οφείλει να είναι η δημιουργία μίας ομάδας που θα διεκδικεί και παράλληλα να φέρνει έσοδα για να δημιουργηθεί η φάση αυτάρκειας. Νομίζω πως μας το έχει αποδείξει μία δεκαετία πως αυτή είναι η στόχευση, απλά μετά το νταμπλ έχει αλλάξει ο τρόπος.

Προσωπική μου αίσθηση, είναι πως για την ένταση στον περίγυρο, δεν φταίει αυτή η προσπάθεια να πείσει ο οργανισμός του ΠΑΟΚ πως η αυτάρκεια είναι μονόδρομος. Φταίει αρχικά, το γεγονός πως ο οργανισμός ΠΑΟΚ με πρώτο τον Ιβάν, έχουν αφήσει τις φήμες, τα δημοσιεύματα και γενικά όλα όσα επιχειρούνται εναντίον του, να δημιουργήσουν ένα κύμα ανασφάλειας στα πέριξ της ομάδας. Μία ανασφάλεια που δημιουργεί εκνευρισμό και παράλληλα θέση άμυνας απ όλους μας, κάτι ξένο για το DNA του συλλόγου. Αυτό λοιπόν είναι το πρώτο λάθος και σημαντικό εκτιμώ.

Και πάμε στο αφήγημα αυτάρκεια. Δύο είναι οι άξονες που οδηγούν ένα κλαμπ σαν αυτό του ΠΑΟΚ σε αυτή. Η απόλυτη ποδοσφαιρική γνώση, η γνώση της αγοράς και η λειτουργεία σε σωστούς χρόνους και το νέο γήπεδο. Και οι δύο άξονες, είναι σήμερα σε νηπιακό στάδιο.

Ο Μπότο ήρθε και ταπεινή μου άποψη είναι πως η λογική που δουλεύει είναι η σωστή, όμως έχει παντρευτεί τις αμαρτίες του παρελθόντος και δυσκολεύεται στο να δώσει τα όπλα που χρειάζεται ο Ράζβαν Λουτσέσκου. Μία ομάδα που θέλει να δημιουργήσει υπεραξίες, χρειάζεται έναν πολύ ισχυρό κορμό που αυτή τη στιγμή και δεν τον έχει. Ουσιαστικά ο ΠΑΟΚ έχει αθλητικό διευθυντή, έχει καλό προπονητή, όμως χρειάζεται όπλα για να δημιουργήσει ένα σύνολο που θα αναδείξει τους μικρούς που ήρθαν. Ήδη, με τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό, ένα πυραυλάκι δημιουργίας υπεραξίας χάθηκε. Και εδώ μπαίνει το γιατί δεν ισχυροποιείται ο κορμός, αφού είναι τόσο προφανές πως έχει θέματα.

Για τον Ιβάν, είναι μία πολύ ιδιαίτερη εποχή. Από αυτά που έρχονται στα αυτιά μου, είναι σαφές πως η δυνατότητα επένδυσης επιπλέον χρημάτων στον ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή, δεν είναι εφικτή λόγω του πολέμου. Δεν μεταφέρονται χρήματα και αυτό αποτελεί σοβαρό πρόβλημα, αν και τα λειτουργικά και το μπάτζετ της τρέχουσας σεζόν έχει εξασφαλιστεί.

Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο – κάτι που θα πρέπει να ξεκαθαρίσει με κάποιον τρόπο – να μη τίθεται θέμα διάθεσης αλλά πρακτικό, όσον αφορά στη δημιουργία μίας πιο αξιόπιστης ομάδας άμεσα.

Ο οργανισμός ΠΑΟΚ όμως, πρέπει να αντιλαμβάνεται το τι συμβαίνει γύρω του. Αυτή τη στιγμή το κλίμα είναι κακό. Και από την εμπειρία μου, είμαι σε θέση να γνωρίζω πως αυτό δύσκολα γυρνάει όταν ποδοσφαιρικά είσαι εκτεθειμένος. Η μόνη άμυνα αυτή τη στιγμή είναι η δουλειά του προπονητή που και αυτός όμως είναι υπό πίεση.

Ο δρόμος προς την αυτάρκεια λοιπόν σε πρώτη φάση και με τις ιδιαίτερες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί, χρειάζεται εξωστρέφεια. Να εξηγείς στον κόσμο γιατί συμβαίνει ότι συμβαίνει. Να δώσεις ένα πλάνο εξέλιξης που θα πείθει πως οι αμαρτίες του παρελθόντος θα μείνουν εκεί και πως μία νέα κατάσταση ξεπροβάλει.

Η λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ αυτάρκειας και μιζέριας, αυτή τη στιγμή είναι στο όριο γιατί το αφήγημα εμφανίζεται με μισόλογα, μη πείθοντας μεγάλο ποσοστό της κοινής γνώμης που σκέφτεται απλοϊκά.

Και το μεγαλύτερο λάθος όλων, είναι πως άπαντες έχουν ρίξει το βάρος στην ελπίδα πως η ομάδα θα κερδίζει και όλα θα κρυφτούν ως δια μαγείας.

Δεν αντιλαμβάνονται πως ήδη η ομάδα έχει να διαχειριστεί τα κενά της και την εσωστρέφεια που προκαλεί το ίδιο το κλαμπ με τη συμπεριφορά του.