Ο Ανδρέας Μπαλαμπάνης, ο οποίος αποτελεί μέλος των προπονητών των τμημάτων υποδομής του ΠΑΟΚ εδώ και χρόνια και τώρα είναι προπονητής της Κ11, μίλησε στο «City of Primo» για τους ποδοσφαιριστές που στελεχώνουν πλέον την πρώτη ομάδα και όχι μόνο.

Αναλυτικά, όσα είπε…

Για τη δουλειά των Ακαδημιών: «Αρχικά το πρώτο στάδιο που πρέπει να ασχοληθείς, πριν το ποδοσφαιρικό κομμάτι, είναι η ψυχολογία τους. Πρέπει να μιλήσουμε για παιδαγωγικά κομμάτια, μην ξεχνάμε ότι είναι πρώτα παιδιά. Για αυτό και στις μικρότερες ηλικίες είναι συγκεκριμένοι προπονητές, ενώ στις μεγαλύτερες γίνεται πιο ειδικό ποδοσφαιρικά ζητήματα, όσο πλησιάζεις πιο κοντά στην πρώτη ομάδα».

Για τα παιδιά των ακαδημιών που βρίσκονται στην πρώτη ομάδα: «Για εμάς είναι πρωτόγνωρο αυτό, γιατί τα παιδιά που έχουμε στις μικρές ηλικίες, και έχουμε δουλέψει εδώ και πολλά χρόνια ακόμα και πριν την εποχή Σαββίδη. Είμαστε πολλοί περήφανοι και χαρούμενοι που βλέπουμε δικά μας παιδιά να παίζουν στην Α’ ομάδα. Είναι πολύ σημαντικό που δημιουργήθηκε και η Β’ ομάδα. Ο ΠΑΟΚ ήταν από τους πρωτεργάτες για τη δημιουργία των Β’ ομάδων και ήταν κάτι σημαντικό. Βλέπουμε και παιδιά να πηγαίνουν απευθείας στην πρώτη ομάδα, πριν καν περάσουν από τη Β ομάδα. Είναι πολύ σημαντικό αυτό, αλλά γνωρίζετε και τους κινδύνους που ενέχει για τα παιδιά. Για αυτό και εμείς στον ΠΑΟΚ προσπαθούμε να τους εκπαιδεύσουμε, να έχουν μια σωστή νοοτροπία, να είναι ταπεινοί, προσγειωμένοι».

Για τον Κουλιεράκη και το πως βρέθηκε στον ΠΑΟΚ: «Ο κύριος Καναράς, που πλέον βρίσκεται στην πρώτη ομάδα, είχε το τμήμα των 2003 και ήμουν κι εγώ εκεί ως συνεργάτης μου. Ο κύριος Καναράς ανέβηκε στην ομάδα οπότε έμεινα εγώ μόνος μου στην ομάδα. Έτυχε το διάστημα που ήρθε εδώ ο Κουλιεράκης, και μετά από τη μια εβδομάδα προπονήσεων με τα πράγματα που είδα, αποφασίσαμε να τον κρατήσουμε. Το μόνο κομμάτι που είχα εγώ μαζί του, είναι στην αρχή που έδωσα το πράσινο φως. Από εκεί και πέρα, δούλεψε πάρα πολύ με όλους τους προπονητές».

Για τον Γιάννη Κωνσταντέλια: «Με τον Κωνσταντέλια ήμουν όλη εκείνη τη χρονιά μαζί του, είχαμε βρεθεί και σε τουρνουά του εξωτερικού. Τότε ο Γιάννης διακρινόταν σε όλα τα τουρνουά που συμμετείχαμε. Ένας άλλος προπονητής μου είχε πει ότι όταν παίξαμε με την Ατλέτικο, άνθρωποι από την Ισπανία ρωτούσαν για αυτόν. Όταν βλέπουμε τον Κωνσταντέλια, τον Κουλιεράκη, τον Μιχαηλίδη, τον Τσιγγάρα και τον Τζόλη, να παίζουν στην πρώτη ομάδα, νιώθουμε μεγάλη περηφάνια, ακόμα κι αν δεν είμαστε αυτή τη στιγμή οι προπονητές τους. Περάσαμε όμως από την διδακτική διαδικασία τους».

Για το «ταβάνι» ενός νεαρού ποδοσφαιριστή και πότε μπορούν να βγουν ασφαλή συμπεράσματα γι’αυτό: «Δεν μπορείς να το κρίνεις εξ αρχής, γιατί τα παιδιά ακόμα αναπτύσσονται. Συνήθως λόγω ηλικίας, τα παιδιά που γεννήθηκαν στο πρώτο εξάμηνο της χρονιάς είναι πιο ανεπτυγμένα, ηλικιακά και μόνο. Στις δικές μας ηλικίες, στα 12-13 είναι νωρίς για να πεις ποιο είναι το ταβάνι του. Από τα 15 του χρόνια μπορείς να βγάλεις καλύτερα συμπεράσματα για το που μπορεί να φτάσει, και αν μπορεί να ενταχθεί κάποια στιγμή αρχικά στην πρώτη ομάδα».