Μετά από τόσα χρόνια και τόση μεγάλη προσπάθεια να κατανοήσουν άπαντες το πως λειτουργεί μία ομάδα, νομίζω πως ως περίγυρος του ΠΑΟΚ οφείλουμε να κατανοούμε τα προφανή.

Βρισκόμαστε στην Κύπρο σαν PAOK24, σε μία αποστολή που εξ αρχής προβληματιζόμασταν για το αν πρέπει να την κάνουμε. Δεν μας είχε ξανατύχει βλέπετε χειμερινή προετοιμασία, άρα έπρεπε να το συζητήσουμε.

Αποφασίσαμε να έρθουμε κυρίως γιατί σε πρώτη φάση χρειαζόμασταν μία ανάσα από τη ρουτίνα. Είχαμε λίγο τουριστική διάθεση είναι η αλήθεια. Όμως στις 6 μέρες που είμαστε εδώ, καταλάβαμε πως θα κάναμε μεγάλο λάθος αν μέναμε Θεσσαλονίκη.

Αρχικά γιατί δεν είχαμε την αίσθηση του τι συμβαίνει με τους ΠΑΟΚτσήδες της Κύπρου. Τέτοια συμπεριφορά απέναντι στην ομάδα και απέναντι σε όλους μας, τέτοια αγάπη για την ομάδα, τέτοια γνώση για την καθημερινότητά της, δεν περιμέναμε με τίποτα να συναντήσουμε. Άρα από αυτό και μόνο, η επίσκεψη στη Μεγαλόνησο ήταν επιβεβλημένη. Και ένα δημόσιο ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά που συναντήσαμε και κάναμε παρέα έστω και για λίγο.

Λάθος θα ήταν από την πλευρά μας αν δεν ήμασταν εδώ να διαπιστώσουμε κάποια πράγματα για την ομάδα. Έχοντας την εικόνα του καλοκαιριού στην καθημερινότητα αυτής, έπρεπε να δούμε και την εικόνα της εξέλιξης πέντε μήνες μετά. Τον χρόνο ακριβώς που είχε οριοθετήσει ο Ράζβαν Λουτσέσκου για το πότε θα αρχίζει να αποκτά ταυτότητα.

Ήταν μία διαδικασία που κακά τα ψέματα, έπρεπε να την περάσει. Ένα νέο γκρουπ, που αναζητά ρόλους, ένα νέο, πιο σύγχρονο μοντέλο παιχνιδιού που αναζητά εκφραστές, χρειάζεται χρόνο.

Το καλοκαίρι δεν υπήρχε γκρουπ. Σήμερα, μέσα από τις καταστάσεις και τις αποφάσεις του προπονητή, δημιουργήθηκε. Σε αυτό το διάστημα των πέντε μηνών, η ομάδα πιέστηκε από τα κακά αποτελέσματα και αυτό έφερε τους παίκτες πιο κοντά, οι παίκτες που αισθανόντουσαν ανασφάλεια διαπίστωσαν πως όταν αποδίδουν υπάρχει δικαιοσύνη και άρχισε να αποδίδει αυτό που δούλευαν.

Χρησιμοποιώντας συγκεκριμένα παραδείγματα, θα προσπαθήσω να γίνω πιο κατανοητός. Όταν ο Ράφα Σοάρες τραυματίστηκε το καλοκαίρι, έχασε τη θέση του. Όταν συνέβη το ίδιο με τον Τσαούση και παράλληλα με τον Άντρε, ο Ράφα επέστρεψε. Πήγε καλά και σήμερα είναι νούμερο ένα στην ιεραρχία της θέσης.

Ο Κούρτιτς έμεινε εκτός, πήρε τη θέση του ο Σβαμπ. Ο Αυστριακός πήγε εξαιρετικά, ο Σλοβένος έμεινε πίσω στην ιεραρχία. Όταν αποφασίστηκε να μη καίγεται ο Αουγκούστο στο δέκα και να γυρίσει στον φυσικό του χώρο, έγινε ξανά η νούμερο ένα επιλογή στους κεντρικούς χαφ. Όταν ο Φιλίπε έδειξε πως αντιλαμβάνεται καλύτερα αυτά που θέλει ο προπονητής του, αξιολογήθηκε δίκαια και ανέβηκε στην ιεραρχία, όντας πλέον ενεργός.

Ο Λουτσέσκου σήμερα έχει κερδίσει την ομάδα του, απλά ήθελε τον χρόνο και τα γεγονότα που θα του έδιναν το πάτημα να πείσει τον καθένα ξεχωριστά. Αυτή είναι η διαδικασία εξέλιξης μίας ομάδας και τη δουλειά την ξέρει ο Ρουμάνος καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο.

Ο νούμερο ένα στόχος έχει επιτευχθεί. Πάμε για τους επόμενους. Σοβαρότητα, σταθερότητα, αποτελεσματικότητα. Και μέχρι το καλοκαίρι, να δούμε το ταβάνι αυτούς του ρόστερ και κυρίως όλων όσων συνεχίσουν.

Προφανώς στα μάτια μερίδας του κόσμου, οι μεταγραφές θα είναι πάντα στη κορυφή του ενδιαφέροντος. Όμως εμείς είμαστε εδώ για να παρουσιάσουμε την πραγματικότητα. Η διάθεση του κλαμπ εμπεριέχει μόλις μία. Αυτή που αποδέχεται το γκρουπ. Το νούμερο δέκα.

Έχει γραφτεί και ειπωθεί δεκάδες φορές το γιατί στα μέσα της περιόδου δεν πρέπει να γίνονται πολλές μεταγραφές. Όσοι πιστεύουν το αντίθετο, θα θυμηθούν περιπτώσεις που έκαναν τη διαφορά. Ο ΠΑΟΚτσής θα θυμηθεί τον Σορλέν και τον Λίνο, τον Πρίγιοβιτς και τον Σφιντέρσκι. Δεν θα θυμηθεί τον Μαντούρο, τον Ντάνι Χούσεν, τον Σεκού Ολίσε και άλλους πολλούς. Αναλογικά, μία στις δέκα βγαίνουν τον Γενάρη.

Το κενό στο δέκα το αποδέχονται όλοι μέσα στην ομάδα και το επιζητούν. Ακόμα και ο Καντουρί που παίζει στη θέση, ξέρει πως δεν μπορεί μόνος του. Ο Αουγκούστο που αγανάκτησε παίζοντας αναγκαστικά εκεί, θα τον περιμένει στο αεροδρόμιο. Ο Νέλσον που θέλει έναν καλό παίκτη να συνδυάζεται επίσης. Αυτός είναι και ο λόγος που θα γίνει μία μεταγραφή και μάλιστα εκεί.

Ανάγκες δεν υπάρχουν άλλες; Προφανώς και υπάρχουν, όμως δεν είναι η περίοδος να αναζητηθούν για πολλούς λόγους. Αρχικά, οι επιλογές Γενάρη είναι πολύ λιγότερες από αυτές του καλοκαιριού. Δεύτερον, το καλοκαίρι ολοκληρώνονται πολλά βαριά συμβόλαια σε θέσεις που δεν μπορεί να γίνει λάθος. Τρίτον, υπάρχουν πρότζεκτ τύπου Κούτσια – Τζίμα που θα αξιολογηθούν τότε. Τέταρτον, ο ΠΑΟΚ θέλοντας και μη, έχει μείνει πίσω στη βαθμολογία. Με ένα καλό δεκάρι, απλά θα χτυπήσει με αξιώσεις τη δεύτερη θέση και το κύπελλο.

Θα ναι ο Φάμπιο Μάρτινς; Εδώ είμαι με τον Ιβάν και τον Γιώργη που έχουν ενστάσεις γιατί ο παίκτης και ζητάει πολλά και είναι ανενεργός αλλά κυρίως γιατί έπαιξε πολλά χρόνια πριν στο δέκα.

Από την άλλη, για να βρεις καλό δέκα ή πρέπει να το πληρώσεις τώρα ή να τον δανειστείς και να τον πληρώσεις το καλοκαίρι. Αν πέσει ο Μάρτινς, τον κλείνεις επειδή είναι καλός παίκτης και ελεύθερος, τον δοκιμάζεις στο δέκα και αν δεν ανταποκριθεί θα πρέπει να αναθεωρήσεις το πως θα διαχειριστείς τους πλάγιους το ερχόμενο καλοκαίρι.

Αρκεί τα λεφτά να είναι φυσιολογικά και ο ΠΑΟΚ να ευνοηθεί από την αδυναμία του παίκτη να βρει ομάδα στη μεταγραφική περίοδο του καλοκαιριού.