ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Ο Πορτογάλος που έγινε… Θεσσαλονικιός!
Ο Αντρέ Βιεϊρίνια προσωποποιεί τον ΠΑΟΚ της Αναγέννησης, που ονειρεύεται και διεκδικεί!
Ηταν Ιούλιος του 2008, όταν ο Αντελίνο Βιεϊρίνια πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του στη Θεσσαλονίκη. Ο Κυριάκος Κυριάκος πήγε στο αεροδρόμιο για να υποδεχθεί το νέο μεταγραφικό απόκτημα της ομάδας, όμως δεν πίστευε στα μάτια του.
«Το 2008 με έστειλαν να πάρω έναν πιτσιρικά από το αεροδρόμιο, φρέσκο από την Πόρτο. Όταν βγήκες δεν κατάλαβα ότι ήσουν ποδοσφαιριστής. Χοντρούλη, με ένα baggy παντελόνι και… παντόφλες και χαίτη.» σημείωσε ο Υπεύθυνος Επικοινωνιακής Στρατηγικής σε ανάρτηση του για τον Πορτογάλο.
Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί, τότε, πως εκείνο το 22χρονο αγόρι προοριζόταν να γίνει ένας από τους πιο εμβληματικούς ποδοσφαιριστές που γνώρισε η Τούμπα.
Μέχρι τότε ο Αντελίνο αγωνιζόταν στη Λεϊσόες, δανεικός από την Πόρτο. Ο τότε τεχνικός του Δικεφάλου, Φερνάντο Σάντος, ζήτησε από τη διοίκηση των «Δράκων» ένα τηλεφωνικό ραντεβού μαζί του. Δεν δυσκολεύτηκε να τον πείσει, να αφήσει την Πορτογαλία και να συνεχίσει την καριέρα του -έστω και ως δανεικός- σε μία πολύ μεγάλη ομάδα της Ελλάδας.
Μόνο που, ο παίκτης νόμιζε ότι ο Σάντος ήταν, ακόμη, προπονητής της ΑΕΚ. Μέχρι να λυθεί η παρεξήγηση, συγκέντρωνε πληροφορίες (από τον Μπρούνο Αλβες, που το 2004-2005 είχε αγωνιστεί στην ΑΕΚ) για… λάθος «Δικέφαλο».
«Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη προπόνηση στην Τούμπα που το γήπεδο είχε 15.000 κόσμο.Έτρεμε το πάτωμα»
Τον ΠΑΟΚ τον ερωτεύτηκε με την πρώτη ματιά. Όταν μετά από χρόνια ρωτήθηκε για τους λόγους που αγάπησε τόσο πολύ αυτή την ομάδα, απάντησε: «Ο κόσμος, η ατμόσφαιρα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη προπόνηση στην Τούμπα που το γήπεδο είχε 15.000 κόσμο. Ήμουν στ’ αποδυτήρια κι ένιωθα τον παλμό της κερκίδας. Έτρεμε το πάτωμα. Αυτό το πράγμα δεν είναι απλή αγάπη για την ομάδα. Είναι τρέλα. Και στο καλό και στο άσχημο. Επίσης, ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα που μου έδωσε τη δυνατότητα να παίξω και ν’ αποδείξω τι μπορώ να κάνω. Είχα ακούσει για τον ΠΑΟΚ, αλλά τότε δεν ήξερα τίποτα πέρα απ’ ότι προπονητής ήταν ο Σάντος. Ήταν αυτό που λέμε έρωτας με την πρώτη ματιά. Κι αυτό δεν άλλαξε ποτέ». Και να σκεφτεί κανείς ότι την προηγούμενη σεζόν η ομάδα είχε τερματίσει στην ένατη θέση, 35 βαθμούς πίσω από τον πρωταθλητή Ολυμπιακό.
Μία προετοιμασία… σκέτη κόλαση!
Ο Σάντος… του έβγαλε το λάδι στην πρώτη του προετοιμασία με τα ασπρόμαυρα. Διπλές προπονήσεις, έξτρα τρέξιμο στο δάσος, ειδικό διαιτολόγιο, έτσι ώστε η σωματοδομή του να φτάσει στο «πικ». Η προετοιμασία, που διήρκεσε ενάμισι μήνα, ήταν γι’ αυτόν… σκέτη κόλαση. Δεν παραπονιόταν όμως. Κάθε άλλο, ήταν αποφασισμένος να αρπάξει την ευκαιρία από τα μαλλιά. Η αποτυχία του να βρει χώρο στην Πόρτο τον είχε γεμίσει με πείσμα.
Στον ΠΑΟΚ του δόθηκε ευκαιρία να ξεδιπλώσει το ακατέργαστο ταλέντο του από την πρώτη κιόλας στιγμή. Το γνώριζαν καλά στην Μικράς Ασίας ότι ένας παίκτης αυτού του βεληνεκούς δεν θα καθόταν για πολύ στην Τούμπα. Για την ακρίβεια θα είχε φύγει πολύ νωρίτερα, εάν δεν τραυματιζόταν σοβαρά στον αστράγαλο, έπειτα από ένα βάναυσο τάκλιν του μετέπειτα συμπαίκτη του, Βίκτορ Βιτόλο. Κι αν δεν γνώριζε βέβαια τον έρωτα της ζωής του, τη Βάσω Βεργίδου. Τη γνώρισε το 2009 με το μεταξύ τους ειδύλλιο να καταλήγει σε γάμο.
Στην Ελλάδα ο Πορτογάλος βρήκε τη ζωή που ονειρευόταν, την αποθέωση που ίσως να μην είχε φανταστεί ποτέ ότι θα λάβει. Ήρθε όμως σε μία εποχή που ο ΠΑΟΚ δοκιμαζόταν με δεκάδες οικονομικά προβλήματα. Αυτά άλλωστε ήταν ο κύριος λόγος που ανάγκασε τον Ιανουάριο του 2012 τις δύο πλευρές να ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους, με τον Πορτογάλο να συνεχίζει την καριέρα του στην Γερμανία για λογαριασμό της Βόλφσμπουργκ.
Ο ΠΑΟΚ, που τον είχε αποκτήσει με μόλις 300.000 ευρώ, εισέπραξε από τους Γερμανούς πάνω από τέσσερα εκατομμύρια. Τα είχε απόλυτη ανάγκη, για να μπορεί να πληρώνει τους υπόλοιπους παίκτες του αλλά και τα καθημερινά του έξοδα. Επτά μήνες προτού αλλάξει το ρου της ιστορία, με την εμφάνιση του Ιβάν Σαββίδης στο προσκήνιο, ο Αντελίνο αποχαιρέτησε την δεύτερη πατρίδα του με δάκρυα στα μάτια, αλλά και με μια υπόσχεση: πως κάποτε θα επέστρεφε, για να πετύχει όσα δεν κατάφερε στην πρώτη του θητεία στην ομάδα. Ή μάλλον δεν τον άφησαν…
Η επιστροφή στο σπίτι
Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε τον Αύγουστο του 2017. Ο Ιβάν τις τελευταίες ημέρες της καλοκαιρινής μεταγραφικής περιόδου αποφάσισε να κάνει μια σημαντική οικονομική υπέρβαση (τριετές συμβόλαιο με συνολικές αποδοχές 4,5 εκατ. ευρώ) για να φέρει την σημαία στον ιστό της.
Στη δεύτερη θητεία του στην Τούμπα ο Βιεϊρίνια ήταν αρκετά διαφορετικός σε σχέση με την πρώτη. Αρκετά πιο ώριμος και γεμάτος με παραστάσεις και εικόνες από το υψηλότερο διασυλλογικό επίπεδο. Αποδείχτηκε πως ήταν ο ιδανικός ηγέτης που η ομάδα είχε ανάγκη για να πετύχει το «ακατόρθωτο», αυτό που δεν είχαν καταφέρει τόσοι και τόσοι πριν από αυτόν.
«Έπρεπε να με πουλήσει ο ΠΑΟΚ. Δεν ήθελα να φύγω. Ήθελα να βοηθήσω την ομάδα να πετύχει τους στόχους της και να φύγω στο τέλος της σεζόν. Επέστρεψα για την αγάπη που έχω στο σύλλογο. Είχα πιο συμφέρουσες οικονομικά προτάσεις, αλλά το συζήτησα με τη γυναίκα μου και αποφασίσαμε να γυρίσω» εξομολογήθηκε λίγα χρόνια μετά.
Ο «Αντρέ» είναι το πρόσωπο που χαίρει της καθολικής αποδοχής. Όχι μόνο του λαού της δικής του ομάδας, αλλά και των αντιπάλων. Μέσα σε ένα περιβάλλον απύθμενης τοξικότητας, αυτός κατάφερε να κερδίσει με την συμπεριφορά του τον σεβασμό και το χειροκρότημα όλων των υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων της χώρας. Δέχτηκε, αδιαμαρτύρητα τον ρόλο του αριστερού μπακ, παίζοντας την θέση τόσο καλά όσο λίγοι στην ιστορία του κλαμπ. Μάλιστα ως αριστερός οπισθοφύλακας, πέτυχε έξι γκολ, όλα καθοριστικά και εξαιρετικής ομορφιάς. Μοίρασε τέσσερις ασίστ και συνέβαλλε τα μέγιστα στην κατάκτηση του αήττητου πρωταθλήματος.
«Αν μπορούσα θα τον έπαιρνα σπίτι μου για γιο»
Σε μία ιπποτική αναγνώριση του χαρακτήρα του, ο Ραζβάν Λουτσέσκου δήλωσε μετά το ματς της μεγάλης ανατροπής στο Αγρίνιο «Αν μπορούσα, θα τον έπαιρνα σπίτι μου για γιο», δήλωσε ο προπονητής του, Ραζβάν Λουτσέσκου. Ποιός μπορεί να ξεχάσει το τέρμα που πέτυχε, με ένα σουτ από 35 μέτρα απόσταση.
Όταν το όνειρο έγινε πραγματικότητα
Αν τον ρωτήσει κανείς για την κορυφαία του στιγμή στην ομάδα, αυτός χωρίς δεύτερη σκέψη θα απαντήσει την στιγμή όπου μπήκε στον αγωνιστικό χώρο ως αλλαγή στην φιέστα και 30.000 κόσμος φώναζε ρυθμικά το όνομα του. Οταν έγινε ο πρώτος παίκτης στην ιστορία του ποδοσφαίρου που μπήκε στο τερέν με διαλυμένο χιαστό. Εστω συμβολικά, για ελάχιστα λεπτά. Η Τούμπα σείστηκε και τ’ όνομά του ακούστηκε απ΄άκρη σ΄άκρη σε όλη τη πόλη.
Ηταν η στιγμή που κάθε παιδί ονειρεύεται να ζήσει, όμως ελάχιστοι έχουν τη δυνατότητα να κάνουν πράξη. Φόρεσε το περιβραχιόνιο και σήκωσε την Κούπα. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα έστω και με μία χρονιά καθυστέρηση, μετά από όλα εκείνα που συνέβησαν το 2017-18.
Στο τέλος, ξέσπασα σε κλάματα που δεν μπορούσα να βοηθήσω. Είχα ήδη κάνει την επέμβαση, δεν αισθανόμουν πόνο. Σε κάποια στιγμή ο Σέρτζιο Ολιβέιρα μου δίνει τη μπάλα και εγώ τον έβρισα! Δώσε μου πάσα, αλλά δώσ’ την μου στο αριστερό, τον είπα (γέλια). Δεν γίνεται να σε αποθεώνει τόσος κόσμος και να μην ακουμπήσεις μπάλα, μου απάντησε! Αυτό που πετύχαμε δεν ήταν μόνο ένα όνειρο δικό μου, αλλά ένα όνειρο μίας ολόκληρης πόλης, εκατομμυρίων φίλων του ΠΑΟΚ!».
Σίγουρα δεν περίμενε ποτέ πως θα ταυτιζόταν για πάντα, με τη δεύτερη πατρίδα του, τη Θεσσαλονίκη. Είναι το πρόσωπο που συμβολίζει τον ΠΑΟΚ της Αναγέννησης, τον ΠΑΟΚ που πρωταγωνιστεί, διεκδικεί και ονειρεύεται. Ο αρχηγός που όλοι οι φίλαθλοι θα ήθελαν να είχαν στην δική τους ομάδα…
Ο ΠΑΟΚ δοκιμάζεται στη Λαμία και στο "Αθανάσιος Διάκος" για την 7η αγωνιστική των πλέι οφ της Stoiximan Super League.
Το PAOK24 σας μεταφέρει ζωντανά την εξέλιξη:
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Λουτσέσκου: «Δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει το Αθήνα – Θεσσαλονίκη αν δεν το ζήσεις»
Οι ατάκες του Ρουμανου τεχνικού
Ο προπονητής του ΠΑΟΚ, Ραζβάν Λουτσέσκου, παραχώρησε συνέντευξη στην ιταλική ιστοσελίδα, «Cronache di spogliatoio» στην Ιταλία και αναφέρθηκε τόσο στην κόντρα μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης, στο χαμένο πρωτάθλημα της ομάδας του τη σεζόν 2017/18 και στον Τάισον.
Αναλυτικά όσα είπε ο Λουτσέσκου:
Για τον πατέρα του Μιρτσέα: «Πάντα τον ακολουθούσα και ειδικά όταν ετοίμαζε προπονήσεις και αγώνες. Πολλές φορές πήγαινα και στα αποδυτήρια των ομάδων του, ήταν θεμελιώδες για μένα να αναπνεύσω αυτά τα περιβάλλοντα προκειμένου να καταλάβω πώς να δημιουργήσω μια δυνατή ομάδα και πώς να διαχειριστώ ό,τι συμβαίνει.
Πάντα είχα εξαιρετική σχέση με τον μπαμπά. Είτε ήταν εντός είτε εκτός έδρας, πάντα με έπαιρνε Θυμάμαι ότι από τους 34 αγώνες της Seria A έχασα μόνο έναν σε μια σεζόν. Πήγαινα μαζί του στο ξενοδοχείο ή στο εστιατόριο, ακόμη και πριν τον αγώνα. Το να βλέπεις παίκτες, προπονητές, προσωπικό στο μεσημεριανό γεύμα και το δείπνο ήταν ένα όνειρο για εμένα.
Δεν είχα προβλήματα στο σχολείο ο πατέρας μου με ανάγκαζε να πηγαίνω. Κάθε εβδομάδα μου έλεγε: «Διαχείρισου το σχολείου και τις προπονήσεις σου καλά κα μετά θα σε πάρω μαζί μου το Σαββατοκύριακο» και απλά περίμενα αυτό. Από εκεί και πέρα απέκτησα τη συνήθεια να διαβάζω και να ενημερώνομαι».
Πάντα ένιωθα το βάρος του επωνύμου μου. Ήδη στο σχολείο, οι συμμαθητές μου λέγανε «Α, είσαι καλός μόνο επειδή είσαι ο γιος του Λουτσέσκου» Το ίδιο συνέβη με τις πρώτες μου κοπέλες ή με εκείνες που νόμιζα ότι ήταν κοπέλες μου. Ήταν μαζί μου μόνο από ενδιαφέρον για το όνομα. Δεν ήταν εύκολο, πιστέψτε με. Το βάρος του να φέρω ένα τόσο σημαντικό επώνυμο είχε αντίκτυπο τόσο στην ιδιωτική όσο και στην επαγγελματική μου ζωή. Ακόμη και στο ποδόσφαιρο, κάθε γκολ που πέτυχα ήταν μόνο επειδή ήμουν ο γιος του Μιρτσέα. Και όταν ήμουν τερματοφύλακας και όταν ξεκίνησα την προπονητική.
Με τα χρόνια, μου έλεγαν συχνά από την κερκίδα: «Φώναξε τον πατέρα σου! Είναι ο πατέρας σου που τους προπονεί. Όλη μου τη ζωή έπρεπε να ακούω αυτά τα πράγματα. Τώρα θεωρώ τον εαυτό μου πιο δυνατό: ήταν το κίνητρο για να ξεπεράσω τόσες πολλές απογοητεύσεις. Είπα στον εαυτό μου, «πρέπει να κάνω τη δική μου καριέρα». Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να τον ξεπεράσω, αλλά ήθελα να δείξω στους ανθρώπους ότι και εγώ ήμουν ικανός να κάνω κάτι.
Είναι ξεκάθαρο ότι το ποδόσφαιρό μου βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη φιλοσοφία παιχνιδιού του πατέρα μου. Μου αρέσει το επιθετικό ποδόσφαιρο, να έχω τον έλεγχο του αγώνα με την μπάλα. Αλλά το ποδόσφαιρο εξελίσσεται και έπρεπε να μάθω να προσέχω και άλλες λεπτομέρειες σήμερα δουλεύουμε περισσότερο στην οργάνωση των τμημάτων και στη φάση της μη κατοχής. Ο πατέρας μου ήταν πολύ δυνατός στην επίθεση, πίεζε πολύ. Έχω την ίδια νοοτροπία, αλλά φροντίζω και τη φάση του πρέσινγκ χωρίς μπάλα, προσπαθώ να δώσω ισορροπία.
Ωστόσο, πλέον οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Τώρα είναι αυτός που έρχεται να με βλέπει. Έρχεται συχνά να με δει. Έχει έρθει σχεδόν σε κάθε ευρωπαϊκό αγώνα. Του αρέσει να με γεμίζει με συμβουλές, ακόμα και μετά από αγώνες. Τον σέβομαι, αλλά όταν είμαι υπό πίεση είναι δύσκολο να τον ακούσω. Μου λέει «έπρεπε να το είχες κάνει έτσι ή και έτσι με αυτόν τον παίκτη». Προσπαθώ να παραμείνω ήρεμος και να σκέφτομαι: Άκουσέ τον Ράζβαν άκουσέ αυτά που έχει να σου πει.
Στον ΠΑΟΚ προπονώ δύο πρώην παίκτες του, τον Κεντζιόρα και τον Τάισον. Όταν τον βλέπουν στο γήπεδο κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης, μου λένε πάντα: «Σήμερα θα κερδίσουμε, ο προπονητής είναι εδώ. Μας φέρνει γούρι. Στο τέλος του αγώνα τους πιάνει και τους λέει διάφορα. Εκεί τον παίρνω από το μπράτσο και του λέω: «Έλα μπαμπά, άσε τους ήσυχους, κουράστηκαν. Πάμε».
Για τη σχέση του με τον Τάισον: «Ο Tάισον θεωρεί τον Μιρτσέα δεύτερο πατέρα. Όταν οι Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές νιώθουν ότι τους εκτιμούν και τους σέβονται, σου δίνουν πολλά. Σχεδόν σε αγαπούν. Είναι ένα ευαίσθητο αγόρι, πολύ δεμένο με την οικογένειά του και με την εικόνα του πατέρα του. Όταν έφτασε πέρσι τον χειμώνα ήταν στα μισά του πρωταθλήματος.
Ένιωσα λίγο ντροπιασμένος απέναντι του, διότι δεν μπορούσα να τον χρησιμοποιήσω και να τον ξεκινήσω αμέσως βασικό, διότι ερχόταν από μια περίοδο κατά την οποία είχε προπονηθεί μόνος στη Βραζιλία. Χρειάστηκε χρόνος, αλλά μετά κατάλαβε πόσο πολύ τον εκτιμώ. Τώρα είναι σαν να είμαι μεγαλύτερος αδερφός του».
Για τους τίτλους και τα ντέρμπι: «Παίζεις κάτω από τρομερή πίεση. Δεν μπορείς να το φανταστείς αν δεν το ζήσεις! Όλα είναι ντέρμπι. Είναι θέμα υπερηφάνειας, είναι κάτι που ξεπερνά το ποδόσφαιρο. Το 2017/18 μας έκλεψαν το πρωτάθλημα, τιμωρώντας μας με 9 βαθμούς. Στην Ελλάδα μπορείς να νιώσεις το πολιτικό βάρος ενός συλλόγου.
Πρώτα πηγαίνουν σε αυτόν τον τομέα ο ομάδες της Αθήνας και μετά όλες οι άλλες. Ακόμα και τη χρονιά που πήραμε το πρωτάθλημα, ξεκινήσαμε από το -2 Ο ΠΑΟΚ είχε πραγματικά ένα τρομερό γκρουπ. Στο τέλος της χρονιάς δεθήκαμε ακόμα περισσότερο με τον ιδιοκτήτη. Θέλαμε να γράψουμε ιστορία.
Ήμασταν απλά οι πιο δυνατοί από τους άλλους και φυσικά υπήρχε το κίνητρο του κόσμου. Θυμάμαι ότι τους πρώτους δύο μήνες, δεν μπορούσα να φύγω από το σπίτι. Ένιωσα αρνητική πίεση. Όλοι με σταματούσαν στο δρόμο και μου λέγανε: «Φέτος πρέπει να κερδίσεις. Δεν αντέχουμε άλλο. Υπήρξαν γενιές ολόκληρες που δεν έχουν δει τον ΠΑΟΚ να παίρνει πρωτάθλημα. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες έχουν πεθάνει χωρίς να δουν άλλον τίτλο»
Για την κόντρα Αθήνας-Θεσσαλονίκης: «Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι ξεχωριστό. Το συναίσθημα για τον ΠΑΟΚ είναι πολύ δυνατό, αλλά η κόντρα Θεσσαλονίκης-Αθήνας είναι ακόμη μεγαλύτερη. Μπορείς να αντιληφθείς τον ανταγωνισμό σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο που οδηγεί σε απογοήτευση. Και από εδώ γεννήθηκε και η αγάπη για τον ΠΑΟΚ. Το 2019 πήραμε το νταμπλ χωρίς καμία ήττα. 26 νίκες και 4 ισοπαλίες ήταν το ρεκόρ μας. Επιπλέον, τα τελευταία τρία χρόνια έχουμε φτάσει δύο φορές στα προημιτελικά μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Γράφουμε τη δική μας ιστορία.
«Πάντα παρακολουθώ το ιταλικό ποδόσφαιρο. Παρακολουθώ πολλούς αγώνες της Serie A και χαλαρώνω .Η ιταλική σχολή ποδοσφαίρου είναι η καλύτερο. Πάντα είχα διάφορους Ιταλούς συνεργάτες στο επιτελείο μου: το 2005, γνώρισα τον Ντιέγκο Λόνγκο που με ακολούθησε στη Ρουμανία και ήταν μαζί μου για 15 χρόνια. Χάρη σε αυτόν, γνώρισα τον Μπάτσι, τον Σπαταφόρα και τον Καστορίνα.
Για τις ετοιμασίες του πριν το εκάστοτε παιχνίδι: «Είμαι κάποιος που θέλει να έχει σε πλήρη κινητοποίηση τους παίκτες του. Είμαι και προληπτικός επίσης. Νομίζω ότι όλοι οι προπονητές είναι. Νομίζω ότι αυτό προέρχεται από ότι θέλω να είμαι σίγουρος ότι έχω κάνει τα πάντα, απολύτως τα πάντα, για να προετοιμαστώ για τον αγώνα. Δεν θέλω να αφήνω τίποτα στην τύχη. Και έτσι, σκέφτομαι: Πρέπει να φορέσω αυτά τα παπούτσια γιατί μου έφεραν τύχη την προηγούμενη φορά και πάει λέγοντας.
ΕΥΡΩΠΗ
Ο Κομπανί στον πάγκο της Μπράιτον, αν φύγει ο Ντε Τσέρμπι
Ο Ιταλός τεχνικός στις αρχές του μήνα άφησε την πόρτα ανοικτή για την αποχώρηση του από τους «γλάρους»
H Λίβερπουλ και η Μπάγερν, που ψάχνουν για προπονητή, εξέτασαν τη λύση του Ρομπέρτο Ντε Τσέρμπι, ο οποίος έχει συμβόλαιο με την Μπράιτον έως το 2026 και έχει ρήτρα εξαγοράς στα 25 εκατ. ευρώ.
Ο Ιταλός τεχνικός στις αρχές του μήνα άφησε την πόρτα ανοικτή για την αποχώρηση του από τους «γλάρους», αλλά μετά το ματς με την Μπρέντφορντ (0-0), άλλαξε στάση και δήλωσε πως θα παραμείνει στην ομάδα.
Τα αγγλικά ΜΜΕ αναφέρουν, όμως, πως τις επόμενες ημέρες θα συναντηθεί ξανά με τον πρόεδρο του συλλόγου, Τόνι Μπλουμ, και ίσως τελικά αποχωρήσει από την Μπράιτον το καλοκαίρι.
Σε αυτή την περίπτωση ο Μπλουμ δεν θα χρειαστεί να ψάξει για τον αντικαταστάτη του, καθώς ήδη έχει συμφωνήσει με τον Βενσάν Κομπανί. Ο 38χρονος Βέλγος κόουτς της Μπέρνλι θα είναι ο διάδοχος του Ντε Τσέρμπι, αν ο τελευταίος αποφασίσει να αποδεχθεί κάποια άλλη πρόταση και φύγει από το Μπράιτον.
