Ο Μάκης Μαυρομιχάλης έφυγε από τη ζωή, αλλά είναι τόσο βέβαιο ότι θα παραμείνει ζωντανός στην ιστορία του ΠΑΟΚ και της οπαδικής κουλτούρας στην Ελλάδα. Το PAOK24 επιχειρεί ένα αφιέρωμα στην ιστορία του ανθρώπου, του οπαδού, του Στρατηγού με φοβερές οπαδικές ιστορίες και μερικά φωτογραφικά ντοκουμέντα.

Ένας ξεχωριστός ηγέτης που πέρασε μία άλλη κουλτούρα στην κερκίδα και γαλούχησε πολύ κόσμο στα ιδανικά του ΠΑΟΚ: «Ο ηγέτης που μάθαινε στον ΠΑΟΚτσή να ξεχωρίζει τη λεπτή γραμμή που χωρίζει τη μαγκιά, από την αλητεία και έδινε τα πάντα για να σε κρατήσει με τον τρόπο του, από την περιοχή του μάγκα. «Προσέχουμε το διπλανό μας», έλεγε με νόημα «όσοι πάμε τόσοι γυρνάμε», νοιαζόταν πραγματικά για όλους. «Με ποιόν θα καθίσουν στο πούλμαν, αν έχουμε να φάμε, μη μπλέξουμε μη μείνει κανείς μας πίσω, για όλα! Άνθρωπος αληθινός, γνήσιος και όχι δήθεν! ‌Μας έμαθε να σεβόμαστε μόνο όποιον καταφέρει να κερδίσει το σεβασμό μας. Να είμαστε η γροθιά του χεριού και όχι σκόρπια δάχτυλα», όπως θυμάται ένα από τα παιδιά του στην κερκίδα.

Τις ιστορίες έχει διηγηθεί άλλος ΠΑΟΚτσής, με ταλέντο στην αφήγηση και καλή μνήμη όπως φαίνεται και από όσα έχει καταγράψει και στο διαδίκτυο:

ΣΤΟ ΠΟΛΟ

«Αν και η 4 της εποχής επικεντρωνόταν κυρίως σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ, υπήρξαν φορές που πηγαίναμε και σε άλλα αθλήματα όταν συνέτρεχαν λόγοι. Στις αρχές του 80 παίζαμε κρίσιμο αγώνα πόλο με τον Άρη στο Ποσειδώνιο. Αυτοί είχαν καλή ομάδα, εμείς παίζαμε την κατηγορία. Παραδοσιακά στις κερκίδες του κολυμβητηρίου υπήρχαν συγγενείς και φίλοι, η κρισιμότητα του αγώνα όμως σήμανε συναγερμό. Αποφασίστηκε να σκάσουν τα κομάντα, οι ρούληδες όμως φοβούμενοι μην πάθουν κανά καρδιακό οι θείες και οι παπούδες στην κερκίδα ειδοποίησαν την αστυνομία, που προέβη σε συστάσεις στον ΑΣ, οι οποίες μεταφέρθηκαν και στο Μανάβη. Αυτός με τη σειρά του μας μάζεψε την παραμονή στο χαμηλοτάβανο και μας έβγαλε λόγο, περί του πόσο εγκρατείς και ήρεμοι πρέπει να είμαστε.

Φαινόταν όμως πως ήταν έξω από τα νερά του. Αφού μας εξηγούσε για περίπου μισή ώρα τους λόγους που δεν πρέπει να ξεφύγουμε από τα όρια, κλείνοντας είπε το ιστορικό:

”Καλού-κακού να πούμε, πάρτε ξέρω’ γω μαζί σας και κανά βατραχοπέδιλο, γιατί μπορεί δηλαδή να χρειαστεί να μπουκάρουμε μέσα”…».

Ο ΚΑΡΑΒΛΑΧΟΣ

«Πραγματοποιώντας πορεία πρωταθλητισμού το 1987, παίζαμε στη γειτονική Βέροια και όλοι οι οιωνοί ήταν με το μέρος μας! Είμασταν καλύτεροι, διψούσαμε για τους βαθμούς της νίκης, ο λαός έκανε απόβαση σε σημείο να βουλιάξει η εθνική οδός προς μια εξαιρετικά φιλόξενη πόλη, από την οποία καταγόταν και κατοικούσε ο τότε πρόεδρος μας αείμνηστος Χάρης Σαββίδης.

Όταν προηγηθήκαμε στο σκορ μάλιστα, νομίσαμε ότι θα κάνουμε περίπατο. Η γηπεδούχος μας ισοφάρισε με έναν απίθανο ποδοσφαιριστή ονόματι Πιτός και πήρε τη νίκη χάρη σε γκόλ του Αλέκου Αλεξανδρή. Η εμφάνισή μας ήταν αποκαρδιωτική και ο εκνευρισμός μεγάλος αφού χάναμε το πρωτάθλημα.

Λίγο πριν τελειώσει το παιγνίδι ο Μανάβης αποχωρεί κατσουφιασμένος και την ώρα που βγαίνει από την κερκίδα τον αντικρίζει ένας ΠΑΟΚτσής που από φάτσα τον έκοβες ότι ήταν από τα περίχωρα.

Ο ενθουσιασμός που τον είδε από κοντά ήταν τέτοιος, που παρά το αποτέλεσμα-σοκ, φώναξε δυνατά ”Γειά σου Μάκη”.

Ο τελευταίος ήταν τόσο μπαρουτιασμένος που συνέχισε να περπατάει και χωρίς να σηκώσει το κεφάλι του απάντησε ”Γειά σου ρε καράβλαχε”.

ΤΑ ΒΑΜΜΕΝΑ ΔΟΚΑΡΙΑ

«Ένα από τα χαρακτηριστικά του Μανάβη που έκανε το λαό του ΠΑΟΚ να ξεχωρίζει είναι ότι έκανε τα πιο απρόβλεπτα πράγματα. Κοινώς, σου ερχόταν από εκεί που δεν το περίμενες κάτι που μεγιστοποιούσε το φόβο του άλλου και που δίδαξε με τον τρόπο του στη γενιά που τον ακολουθούσε πιστά. Παραμονή αγώνα με τον Άρη τη δεκαετία του 70, μπήκε βράδυ του Χαρίλαου και έβαψε μαύρα τα δοκάρια των εστιών. Φανταστείτε την ταραχή τους που έψαχναν Κυριακάτικα να βρουν άσπρη λαδομπογιά για να ξαναβάψουν τις εστίες…»

ΣΤΟ ΜΑΝΑΒΙΚΟ

Ήταν στο Βαρδάρη: «Κάποτε τον επισκέφτηκε μια κυρία στο μανάβικο για να αγοράσει μπανάνες, λέγοντας ”κύριε Μάκη θα ήθελα ένα κιλό μπανάνες, αλλά να είναι φρέσκες γιατί την τελευταία φορά ήταν λίγο μαυρισμένες” για να εισπράξει την αφοπλιστική απάντηση:

”Φρέσκες είναι κύρα μανταμίτσα μου, πριν μια ώρα από τη ζούγκλα μου τις φέρανε”…

ΝΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ

Πριν τον τελικό των ξυρισμένων κεφαλιών ο Μανάβης έκανε «ντου» στην προπόνηση του Άρη και είπε μερικά λόγια στον Ξανθό και στους παίκτες. Οι του Άρη κατέθεσαν μήνυση, η αστυνομία τον έψαχνε, ο κίνδυνος του αυτοφώρου υπήρχε, όπως και της απουσίας από το μεγάλο παιχνίδι. Και τι γίνεται…

«Εννοείται ότι αυτός την ψιλιάστηκε και το βράδυ δεν εμφανίστηκε ούτε στο σύνδεσμο ούτε στο σπίτι του, ούτε πήγε στο μανάβικο την επόμενη μέρα.  Εμείς παγώσαμε, αναλογιζόμενοι το ενδεχόμενο να παρακολουθήσουμε τελικό χωρίς την παρουσία του αρχηγού στην κερκίδα.

Πριν την έναρξη μάλιστα τα είχαμε ψιλοχαμένα, μέχρι που εμφανίστηκε από την κεντρική πύλη του Αλεξάνδρειου η αποστολή της ομάδας. Σταυρόπουλος, Αλεξανδρής, Πολιτης, Καλπάκης, δήμαρχος Πειραιά και τ’ άλλα παιδιά, ακολούθησε ο αείμνηστος Φαίδων Ματθαίου και μέσα στο μπούγιο των λοιπών συνοδών, ένας τύπος που δεν τον είχαμε ξαναδεί αλλά κάτι μας θύμιζε με αθλητική τσάντα και γυαλί ηλίου. Ήταν ο Μάκης ο Μανάβης που είχε καταφέρει να τρυπώσει μαζί με την αποστολή, δηλωμένος ως φροντιστής!!!!»

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

Εκεί στο πέταλο του Αλεξανδρείου, έχει ειπωθεί μια από τις πιο θανατηφόρες Μαναβίσιες ατάκες. Σ’ ένα ματς που έβριζε και έφτυνε ασύστολα, αστυνομικοί του συνέστησαν να ηρεμήσει εκείνος όμως ήταν εκτός εαυτού. Πήγαν προς το μέρος του να τον συλλάβουν και τότε είπε στον πρώτο που τον έπιασε από το μπράτσο:

”Μα σου παρακαλώ κύριε πόλιτσμαν δηλαδη, είμαι ένας αγνός και δημοκρατικός πολίτης”!!!!!!!!!!

ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ ΣΤΟΝ ΒΑΓΓΕΛΗ

Στο πρώτο παιγνίδι μετά την απόκτηση του Αλεξανδρή από το γείτονα, πλησιάζει ένας φαντάρος στο Μάκη και του λέει ότι έβγαλε καινούργιο σύνθημα για την περίπτωση, το ”Βαγγέλη θυμίσου, απόψε θέλει ο λαός στο μπάσκετ τη ζωή σου”.

Ηταν από τα συνθήματα με φιλοσοφία που άρεζε στο Μάκη και αμέσως δίνει σινιάλο με τη σφυρίχτρα να τον προσέξουμε γιατί είχε κάτι να μας πει:

”Λοιπόν ακούτε ρε να πούμε, με το ένα με το δύο με το τρία θα πούμε δηλαδη ένα καινούργιο σύνθημα για να εμψυχώσουμε τον Αλεξανδρή δηλαδή”

Ανεβαίνει στο κάγκελο και σε κατάσταση πλήρους έκστασης φωνάζει με υψωμένη τη γροθιά:

”Βαγγέλη” και μένει εκεί!

Είχε ξεχάσει το σύνθημα που ήταν σχετικά μεγάλο ούτως ή άλλως. Γέρνει προς την πλευρά του φαντάρου και του λέει ”για ξαναπέστο ρε, να πούμε’.

”Βαγγέλη θυμήσου, απόψε θέλει ο λαός στο μπάσκετ τη ζωή σου”. απαντάει εκείνος και ο Μάκης ξανασηκώνεται σφυρίζοντας με τη σφυρίχτρα

”Βαγγέλη…..στο μπάσκετ”….

Ξαναμπλοκάρει, εμείς αρχίζουμε να γελάμε κι όποιος ήταν μπροστά την πλέρωσε χοντρά από μπινελίκια, σφαλιάρες και φτυσίματα.

Την πλήρωσε επίσης και ο φαντάρος, με το Μανάβη να του λέει ”άντε ρε κωλ…α κι εσύ να πούμε, τι σύνθημα ήταν αυτό να πούμε, πανεπιστήμιο πρέπει να πάμε για να το μάθουμε απ’ έξω…”