Μετρημένοι στα δάχτυλα είναι αυτοί που δεν έβαλαν ένα λιθαράκι για τη γιγάντωση του ΠΑΟΚ, αλλά... βράχο! Ένας από αυτούς, είναι ο Λες Σάνον, ο οποίος έφυγε από τη ζωή σαν σήμερα το 2007...

Γεννημένος στο Λίβερπουλ το 1926, δηλαδή τη χρονιά που ιδρύθηκε ο μεγαλύτερος σύλλογος της Μακεδονίας, λες και ήταν γραφτό του να έρθει στη Θεσσαλονίκη και να βάλει τις βάσεις για τον τεράστιο ΠΑΟΚ της δεκαετίας του ΄70, δημιουργώντας μία ομάδα που απλά δεν... χόρταινες να την βλέπεις να "ζωγραφίζει" μέσα στους αγωνιστικούς χώρους!

Για πολλούς, ο ΠΑΟΚ του Σάνον ήταν η καλύτερη ελληνική ομάδα όλων των εποχών, ανεξάρτητα από το αν δεν κατέκτησε τους τίτλους που δικαιούταν, με τον Άγγλο προπονητή να προσγειώνεται στο "Μακεδονία" το Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 1971, λίγες εβδομάδες μετά την αποχώρησή του από την Μπλάκπουλ.

Το ντεμπούτο του βέβαια στον "ασπρόμαυρο" πάγκο, μία εβδομάδα αργότερα, δεν ήταν το ιδανικό, καθώς ο ΠΑΟΚ "κόλλησε" εκτός έδρας κόντρα στην Προοδευτική (1-1), όμως το νερό μπήκε για τα καλά στο... αυλάκι τους επόμενους μήνες!

Στα τέσσερα χρόνια παρουσίας του Σάνον στην Τούμπα, ο Δικέφαλος βρέθηκε σε τέσσερις σερί τελικούς Κυπέλλου Ελλάδας, κερδίζοντας τους δύο εξ αυτών (1972, 1974), χάνοντας τους άλλους δύο από τον Ολυμπιακό στο... Γεώργιος Καραϊσκάκης! Μεταξύ άλλων, υπό τις οδηγίες του ο ΠΑΟΚ έφτασε μέχρι τα προημιτελικά του Κυπέλλου Κυπελλούχων τη σεζόν 1973-74, όπου αποκλείστηκε από την τεράστια Μίλαν.

Βέβαια, ο επίλογος της σχέσης του Άγγλου προπονητή με τον ΠΑΟΚ δεν ήταν ο καλύτερος δυνατός. Στις 10 Οκτωβρίου 1974, με δήλωσή του ανακοίνωσε την παραίτησή του, μέσα σε ένα κλίμα που μόνο καλό δεν ήταν για τον ίδιο. Ουσιαστικά, ωθήθηκε προς την έξοδο...

“Η σημερινή μέρα είναι πολύ δυσάρεστη για μένα γιατί εγκαταλείπω τον ΠΑΟΚ. Κάτω από αυτές τις συνθήκες αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να συνεχίσω εργαζόμενος μέσα στην ατμόσφαιρα του Συλλόγου, όπως για μένα αυτόν τον καιρό κατέστη.

Από μερίδα του αθλητικού τύπου της Θεσσαλονίκης (σημείωση δική μας: “παλιά μου τέχνη κόσκινο”), εγράφησαν πολλά εις βάρος μου, τα οποία όμως δεν πρόκειται να σχολιάσω! Δεν θα κερδίσω τίποτε! Αυτό που πρέπει να κάνω είναι να αφήσω τους πραγματικούς φιλάθλους του ΠΑΟΚ και το κοινό της Θεσσαλονίκης να κρίνουν μόνοι τους την κατάσταση και να βγάλουν τα συμπεράσματά τους σχετικά με τα πραγματικά αίτια και την αλήθεια.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους τους αληθινούς φιλάθλους του ΠΑΟΚ γιατί υπήρξαν πραγματικά μεγάλοι, εξαιρετικά προς εμένα κατά τη διάρκεια της θητείας μου στον ΠΑΟΚ. Θέλω να ευχαριστήσω τους ποδοσφαιριστές οι οποίοι συνεργάστηκαν μαζί μου απόλυτα, και όλους τους φιλάθλους, ανεξαρτήτως τοποθετήσεως οι οποίοι μου έδειξαν μεγάλη εκτίμηση και ζεστασιά.

Φεύγω με βαριά καρδιά αλλά εύχομαι ολόψυχα τα εσωτερικά προβλήματα του Συλλόγου να επιλυθούν τώρα και ο Σύλλογος να συνεχίσει μια τόσο πετυχημένη πορεία, όσο πετυχημένη υπήρξε τα τελευταία τρεισήμισι χρόνια" έγραψε ο εμβληματικός προπονητής, που σαν σήμερα το 2007, σε ηλικία 81 ετών...

Αναλυτικά όσα είπε:

Αν ζούσατε στην σημερινή εποχή, με τις σύγχρονες πολυτέλειες που απολαμβάνουν οι αθλητές, τι είδους ποδοσφαιριστής θα ήσασταν;

«Ο ίδιος ποδοσφαιριστής θα ήμουν! Ο χαρακτήρας και το ταλέντο δεν αλλάζει. Εγώ το αγάπησα το ποδόσφαιρο. Σήμερα πιστεύω ότι οι ποδοσφαιριστές βάζουν το χρήμα πάνω από το ταλέντο, έχουν αλλάξει οι εποχές. Το ταλέντο είναι χάρισμα Θεού και αυτό εγώ το τίμησα.

Στην ζωή μου σέβομαι κάποια πράγματα. Ο Θεός μου έδωσε αυτό το χάρισμα και το δούλεψα. Όταν τελείωναν οι προπονήσεις και έβλεπα ότι κάτι δεν μπορώ να κάνω, το βελτίωνα με πάρα πολύ δουλειά. Προέρχομαι από φτωχή οικογένεια, δεν πρόδωσα ποτέ τις αρχές μου. Ποτέ δεν με συγκινούσαν τα λεφτά. Εκείνο που λέω με μεγάλη περηφάνια είναι ότι διαθέτω την μεγαλύτερη αποταμίευση: Την αγάπη του κόσμου. Είναι κάτι που δεν ανταλλάζεται με χρήματα».

-Αν γυρνούσατε τον χρόνο πίσω, ποιο παιχνίδι θα ξαναπαίζατε;

«Έχω παίξει τόσο με την Εθνική όσο και με τον ΠΑΟΚ με σπουδαίους αντιπάλους, όπως η Μπαρτσελόνα, η Μίλαν, η Μπάγερν κτλ. Η κάθε ομάδα είχε το δικό της ξεχωριστό βάρος. Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν παίζαμε εκτός έδρας κόντρα στην Μπαρτσελόνα και ο Αναστασιάδης πανηγύριζε έντονα όταν μείωσε σε 3-1. Τότε του είπα να μην πανηγυρίζει γιατί θα μας βάλουν άλλα τρία γκολ. Λες και ήμουν μάντης, το παιχνίδι τελείωσε 6-1!»

-Τι σας λείπει πιο πολύ από την εποχή που ήσασταν ποδοσφαιριστής;

«Όταν παρακολουθώ ένα παιχνίδι, νομίζω πως παίζω στον αγώνα! Παίζω με το μυαλό μου και σκέφτομαι πως θα ενεργούσα εγώ σε κάθε φάση. Σε αυτό το σημείο θέλω να πω κάτι σχετικά με την έννοια του ταλέντου. Ταλέντο είναι τα κλάσματα δευτερολέπτου που χρειάζονται ώστε να λάβεις την σωστή απόφαση και αυτό είναι κάτι που θέλω να το καταλάβει ο κόσμος γιατί συχνά παρερμηνεύεται»

-Τι θα απαντούσατε αν σας έλεγα ότι θα είχατε την ευκαιρία να φορέσετε ξανά την φανέλα του ΠΑΟΚ και να παίξετε στην Τούμπα έστω για ένα λεπτό;

«Το μυαλό ακούει ακόμα ποδοσφαιρικά, το σώμα δεν ακούει. Δεν ξέρω αν παρασυρθώ και βγω εκτός αγωνιστικού χώρου!»

-Κρατάτε επαφή με παλιούς συμπαίκτες ή αντιπάλους, όπου εκείνα τα χρόνια γράψατε ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο;

«Η έννοια του αντιπάλου ισχύει μόνο εντός αγωνιστικού χώρου. Είχα καλή σχέση με τον Μίμη Παπαϊωάννου που «έφυγε» από την ζωή, μιλάω με τον Καμάρα, τον Σιδέρη, τον Ελευθεράκη, τον Αντωνιάδη, τον Δομάζο και άλλους πολλούς. Για να τους αναφέρω όλους πρέπει να τους σημειώσω σε λίστα!»

-Ποια ήταν η προετοιμασία σας πριν παίξετε έναν αγώνα;

«Λέμε πάντα ότι είτε είναι ένα μικρό παιχνίδι είτε ένα μεγάλο, υπάρχει άγχος. Δεν ήμουν άνθρωπος που θα πανηγύριζα έντονα ένα γκολ, πάντα πανηγύρισα με τους συμπαίκτες μου. Το 1972, όταν έκανα το 2-0 στον τελικό κυπέλλου με τον Παναθηναϊκό πήγα προς την κερκίδα γιατί κατάλαβα ότι ο κόσμος είχε μεγάλο πόθο να πάρουμε έναν τίτλο.

Όταν είχα λίγο περισσότερο άγχος κάπνιζα. Συνήθως έκανα τον σταυρό μου και έλεγα στον εαυτό μου: «Πρέπει να ανταμείψεις τον κόσμο για το εισιτήριο που πλήρωσε». Και έβγαινα απαλλαγμένος από κάθε άγχος όποια ομάδα και να αντιμετωπίζαμε.»

-Τι μουσική ακούτε όταν θέλετε να χαλαρώσετε;

«Ακούω τα πάντα. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου ο πατέρας μου είχε δισκάκια του Τσιτσάνη, του Βαμβακάρη, του Καζαντζίδη, του Διονυσίου κτλ. Όταν ήμουν έφηβος άκουγα ιταλικά και γαλλικά τραγούδια. Μόνο τα σύγχρονα δεν ακούω, αυτό δεν είναι μουσική!»

-Ποιος είναι ο αγαπημένος σας Έλληνας καλλιτέχνης;

«Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανέναν. Δεν υπήρχε καλλιτέχνης με τον οποίο να μην είχα καλές σχέσεις. Ο Διονυσίου συγκεκριμένα, που ήταν και... ΠΑΟΚαρα, τελείωνε το πρόγραμμα του τα ξημερώματα και ερχόταν εκεί που παίζαμε για να παρακολουθήσει το παιχνίδι. Είχα φιλικές σχέσεις με τον Πάριο, Βοσκόπουλο, Μαρινέλλα και γενικότερα όλη εκείνη την γενιά μέχρι και σήμερα.

Όμως, έκανα και ένα λάθος στην ζωή μου. Δεν πρόλαβα να μιλήσω με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Εκείνος έβαλε τον Μίμη Παπαϊωάννου ώστε να μας γνωρίσει. Με αγαπούσε πολύ και έλεγε τα καλύτερα λόγια για εμένα»

-Σχετικά με την εξωγηπεδική σας ζωή;

«Είχα στα πάντα ένα μέτρο. Θα πήγαινα και στα μπουζούκια αλλά δεν θα καθόμουν μέχρι τα ξημερώματα και να πιω πολλά ποτά. Πάντα ήθελα να διασκεδάζω με μέτρο».

-Τι ρόλο έχει παίξει η σύζυγος στην ζωή σας;

«Θα χρησιμοποιήσω μια έκφραση που μου έλεγαν κάποιοι παλιοί συμπαίκτες μου: «Όταν θα βάλεις το χέρι σου στον ντορβά, είτε θα πιάσεις χρυσάφι είτε φίδια». Εγώ ήμουν τυχερός και έπιασα το διαμάντι! Είμαστε ακόμα τόσο αγαπημένοι και μπορούμε να συνεννοηθούμε με μόνο δύο λέξεις».

-Παρακολουθείτε την φετινή πορεία του ΠΑΟΚ;

«Ποτέ δεν σταμάτησα να την παρακολουθώ. Ακόμα και όταν είχα κάποιες υποχρεώσεις υγείας και δεν μπορούσα να πάω στο γήπεδο, έβλεπα το παιχνίδι από την τηλεόραση. Παρακολουθώ όλα τα παιχνίδια, όχι μόνο του ΠΑΟΚ.

Το κακό με τον ΠΑΟΚ στο παρελθόν είναι ότι δεν φρόντισε να κάνει την κατάλληλη προετοιμασία, ώστε να προετοιμάσουν το έδαφος για την αποχώρηση των ποδοσφαιριστών που βαδίζουν στο τέλος της καριέρας τους. Αυτό έγινε κυρίως πέρυσι και πρόπερσι»

-Έχει ο Γιάννης Κωνσταντέλιας κάτι ξεχωριστό ώστε να είναι αυτός τελικά ο νέος Κούδας;

«Πιστεύω ότι έχει τεράστιο ταλέντο. Το ποδοσφαιρικό ταλέντο ολοκληρώνεται και ωριμάζει μέχρι τα 25. Πιστεύω ότι έχει τον χρόνο ώστε να το καλλιεργήσει ακόμη περισσότερο.

Όμως, ο καθένας έχει το δικό του ταλέντο. Ούτε Κούδας, ούτε Κρόιφ, ούτε Μέσι, ούτε Ρονάλντο θα ξαναβγεί. Δεν βγαίνουν κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν οι ποδοσφαιριστές. Ο Κωνσταντέλιας έχει μεγάλο ταλέντο πρέπει να καλλιεργήσει το ταλέντο του με τον τρόπο που το καλλιέργησα και εγώ. Το σημαντικό αυτήν την περίοδο είναι να μην ακούσει τις... σειρήνες των εκατομμυρίων αλλά να τιμήσει το σήμα του ΠΑΟΚ που έχει στην φανέλα του»

-Θεωρείται πως το να μπείτε πρώτος στην Νέα Τούμπα θα είναι η ολοκλήρωση στην καριέρα σας;

«Αυτός θα είναι ο μεγαλύτερος μου πόθος, δηλαδή να ζω όταν θα ολοκληρωθεί η Νέα Τούμπα. Αν δεν ζω, θα πετάω σαν δικέφαλος αετός ψηλά πάνω από την Τούμπα!»

-Τέλος, ποιες λέξεις σας έρχονται στο μυαλό όταν ακούτε τον ΠΑΟΚ;

«Ουσιαστικά εγώ έζησα σε δύο οικογένειες. Από την μία η βιολογική μου και από την άλλη εκείνη που με... υιοθέτησε στα 12 μου. Αυτήν ήταν ο ΠΑΟΚ και σε εκείνη την ηλικία, το 1958, υπέγραψα το πρώτο μου δελτίο με την ομάδα! Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία να πατήσω στο νέο γήπεδο σαν να υπογράφω εκείνη την στιγμή το νέο μου δελτίο στον ΠΑΟΚ»

Aκούστε ολόκληρη τη συνέντευξη:

Η παρακάμερα της ΠΑΕ ΠΑΟΚ από την σπουδαία νίκη του Δικεφάλου στην Γερμανία απέναντι στην Άιντραχτ.
«Οκτώ λεπτά ασπρόμαυρης παράνοιας στη Γερμανία!» ήταν ο τίτλος που χρησιμοποίησε η ΠΑΕ ΠΑΟΚ προκειμένου να κάνει γνωστό στον κόσμο της, το γεγονός ότι δημοσίευσε στο κανάλι της στο YouTube την παρακάμερα της αναμέτρησης του Δικεφάλου απέναντι στην Άιντραχτ.

Ένα βίντεο διάρκειας οκτώ λεπτών, που τα έχει όλα. Απίθανες στιγμές σε αγωνιστικό χώρο και κερκίδα, ένταση, πάθος, πανηγυρισμούς και στο τέλος... έκσταση ανάμεσα σε κόσμο και ομάδα.

Απολαύστε την:

https://www.youtube.com/watch?time_continue=1&v=_YXgFaCDSPo&embeds_referring_euri=https%3A%2F%2Fwww.sdna.gr%2F&embeds_referring_origin=https%3A%2F%2Fwww.sdna.gr&source_ve_path=MjM4NTE&feature=emb_title