Ο Βίλλυ Σέφτσικ αγωνίστηκε σαν σήμερα το 1932 για τελευταία φορά με τη φανέλα του ΠΑΟΚ στην αναμέτρηση ΠΑΟΚ – Απόλλων Αθηνών 1-3 για την τελική φάση του τότε πρωταθλήματος Ελλάδας.

Ο Σέφτσικ διδάχτηκε το ποδόσφαιρο στο γήπεδο «Στάινμετσβίζε» μαζί με τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή της Αυστρίας Ματίας Ζίντελαρ, καθώς επίσης στους Βσόλεκ, Σόλιλ και Σνάιντερ, οι οποίοι και συντέλεσαν στη δημιουργία της «Βούντερτιμ», της εθνικής ομάδας της Αυστρίας που μεσουρανούσε τη δεκαετία του ’20 και του ’30. Όπως ήταν αναμενόμενο η μεταγραφή του στον ΠΑΟΚ αποτελούσε τεράστια υπέρβαση για την εποχή και πραγματοποιήθηκε επειδή υπήρχε συγγενική σχέση με τον τότε προπονητή της ομάδας Ρούντολφ Γκάσνερ.

Ως ποδοσφαιριστής αγωνίστηκε στον ΠΑΟΚ σε δέκα αγώνες για το πρωτάθλημα Ελλάδος και σε τρία φιλικά παιχνίδια. Το μοναδικό του γκολ με τα χρώματα του Δικεφάλου το σημείωσε στις 6 Μαρτίου 1932 στη νίκη επί του Παναθηναϊκού με 3-1 στην Θεσσαλονίκη.

Στην τελευταία αναμέτρηση του ΠΑΟΚ με τον Σέφτσικ στη σύνθεσή του αγωνίστηκαν επίσης οι Χαλκιάς, Πιλόρωφ, Παπαδόπουλος, Πάγκαλος, Βλάχος, Πανίδης, Παπαϊορδανίδης, Κωνσταντινίδης, Λαζάρου και Καβουρματζής.

Το 1950 ο Σέφτσικ επέστρεψε στον Δικέφαλο για να αναλάβει τη θέση του προπονητή, αφού προηγουμένως είχε εργαστεί στη γερμανική Μπορούσια Ντόρτμουντ και την ιταλική Φορλί. Η δουλειά που έκανε μέχρι το 1952 μπορεί να μην είχε επιτυχίες σε πρώτο επίπεδο, αφού δεν συνδυάστηκε με τίτλους στο πρωτάθλημα Μακεδονίας ή στις απόπειρες δημιουργίας εθνικού πρωταθλήματος εκείνη την εποχή.

Ωστόσο ο ίδιος έχοντας μάθει στην Χέρτα Βιένης, πως ένα από τα βασικά του ποδοσφαίρου είναι η ανάδειξη και η εκπαίδευση των νέων ποδοσφαιριστών, φρόντισε να δώσει βάρος σε εκείνο τον τομέα.

Στην Αυστρία άλλωστε οι προπονητές μάθαιναν στους νέους παίκτες να αγωνίζονται με την «μπάλα κάτω» από την δεκαετία του ’20. Ετσι ο Βίλλυ Σέφτσικ ξεκίνησε την αναζήτηση ταλέντων στην Θεσσαλονίκη, έκανε δοκιμές για νέους ποδοσφαιριστές και έδωσε πρωτοφανή για την εποχή βαρύτητα στην ανάδειξή νεαρών ποδοσφαιριστών. Από τα «τσικό του Βίλλυ», όπως έγραφαν οι εφημερίδες της εποχής αναδείχθηκαν αστέρια που οδήγησαν τον ΠΑΟΚ στις πρώτες μεγάλες διακρίσεις, όπως οι Λέανδρος, Γιαννέλος, Μαργαρίτης, Χαβανίδης.

Η πρώτη θητεία του ως προπονητής τελείωσε το 1952 με «μοναδική επιτυχία» τη συμμετοχή στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος το 1950-51, όπου ηττήθηκε με 4-0 από τον Ολυμπιακό στο γήπεδο της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Επέστρεψε στην τεχνική ηγεσία για το 1953-54 και αναδείχθηκε πρωταθλητής Μακεδονίας με τον ΠΑΟΚ.

Την τρίτη φορά που επέστρεψε στον ΠΑΟΚ, το έκανε αποκλειστικά για τον τομέα που αγαπούσε περισσότερο από όλους, να ανακαλύπτει ταλέντα και να δουλεύει με νέα παιδιά.

Η είδηση της πρόσληψης του, τον Σεπτέμβριο του 1959 επιβεβαιώθηκε λίγες ημέρες αργότερα με την επίσημη ανακοίνωση του ΠΑΟΚ και την πρόσκληση των ποδοσφαιριστών για προπόνηση σε γήπεδο κοντά στην Τούμπα. Από αυτό το διάστημα της δουλειάς του αναδείχθηκε ακόμη μια φουρνιά μεγάλων ποδοσφαιριστών που πρωταγωνίστησαν στη συνέχεια με τον Δικέφαλο στο στήθος.