ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Κακομαθημένων και… κουρασμένων το ανάγνωσμα!
Τελικά ποιος μπορεί να κρίνει το τι θα πει και πως θα το πει ο Λουτσέσκου; Γράφει ο Στέργιος Αναστασιάδης!
«Τρελός». «Κλόουν». «Γελοίος». «Κομπλεξικός». «Κουραστικός». «Διχαστικός». «Εμμονικός». «Γραφικός. «Επικίνδυνος». Ποιος; Ο Ραζβάν Λουτσέσκου φυσικά. Ο Ρουμάνος. Αυτός που σπέρνει μίσος και διχόνοια σε αυτή την υπέροχη γωνιά του πλανήτη που ονομάζεται Ελλάδα. Γιατί; Για τον εξής απλό λόγο.
Διαθέτει την προσωπικότητα, την ευθύτητα και την ενσυναίσθηση, γνωρίζοντας ποια ομάδα υπηρετεί και την ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, παλαιότερη και… νεότερη, να πει τα πράγματα με το όνομά τους. «Ναι, αλλά δεν μου αρέσει ο τρόπος του». Σεβαστό. Το πρόβλημα είναι δικό σου όμως, όχι του Ραζβάν Λουτσέσκου και σίγουρα όχι του ΠΑΟΚ! Δόξα τω Θεώ, ιδιοκτήτη έχει ο ΠΑΟΚ, για να κρίνει εάν πρέπει ή δεν πρέπει να καυτηριάζει αρρωστημένες καταστάσεις ο προπονητής του Δικεφάλου!
Νόμος: Ο απατεώνας βγαίνει από τα ρούχα του όταν του πεις ευθέως πως είναι απατεώνας. Ο κλέφτης, ο ψέυτης, το ίδιο. Λες και τους χτυπάς τον κάλο με βαριοπούλα. Φοβερό αν μη τι άλλο.΄
Ποιος θα κρίνει αλήθεια τι μπορεί και τι δεν μπορεί να πει ο προπονητής του ΠΑΟΚ, στην προκειμένη περίπτωση ο Ραζβάν Λουτσέσκου; Ρητορικό το ερώτημα, «κανείς» είναι η απάντηση. Θα πει αυτό ακριβώς που θέλει και θα κριθεί, όπως συμβαίνει για όλους σε αυτή τη ζωή. Δεν θυμάμαι πάντως είναι η αλήθεια μία τόσο συντονισμένη όσο και διαχρονική επίθεση σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη εις βάρος του… Ρολφ Φρίνγκερ, του Ίλιε Ντουμιτρέσκου – Ρουμάνος και αυτός – ή ακόμα των Χουμπ Στέφενς, Λάσλο Μπόλονι, Ίγκορ Τούντορ αλλά και Αμπέλ Φερέιρα. Δεν ξέρω πόσοι από εσάς θυμάστε τα αποθεωτικά (!) κείμενα ψηλών ή και… λιγότερο ψηλών αρθογράφων του Ολυμπιακού για τον Πορτογάλο, μετά από μία ήττα στο «Καραϊσκάκη», εγώ τα θυμάμαι σαν να τα διάβασα πριν από δέκα λεπτά! “Μπράβο, αυτός είναι προπονητής, όχι σαν τον άλλον, τον Ρουμάνο” ήταν το κεντρικό… νόημά τους!
Ναι, ο Παναθηναϊκός απολαμβάνει πολλών… προνομίων από τους – Έλληνες και ξένους – διαιτητές την τελευταία τριετία, με αποκορύφωμα την απευθείας ανάθεση του Κυπέλλου Ελλάδας το 2021, μέσω του ανεκδιήγητου Αντόνιο Ματέο Λαόθ! Τελεία και παύλα. Αδιαπραγμάτευτο και αναμφισβήτητο. Σε όποιον αρέσει και σε ποιον δεν αρέσει. Ας μην πάμε όμως τόσο πίσω, ας μείνουμε στα «φρέσκα».
«Διπλό» στα Γιάννενα με σκορ 1-0, χέρι του Αράο σε «γύρισμα» του Ροσέρο το 89ο λεπτό, καμία παράβαση (εννοείται) η ετυμηγορία των Βεργέτη και Φωτιά, ποιος ΠΑΣ Γιάννινα τώρα. Φάουλ στον Τζούρισιτς στο ημικύκλιο της μεγάλης περιοχής με το σκορ στο 1-2 στο «Θεόδωρος Κολοκοτρώνης», η… ψυχή του Σέρβου εντός περιοχής, πέναλτι για τους «πράσινους», 1-3, τόσο απλά, μετά και τέταρτο γκολ και… αποθέωση του πλάνου Γιοβάνοβιτς. Προχθές δε, επτά λανθασμένες αποφάσεις του Πορτογάλου Μαρτίνς εις βάρος του ΠΑΟΚ, «ε εντάξει, έδωσε τα σπόρια στην έδρα» ψελλίζουν οι πιο… θαρραλέοι.
Στον αντίποδα, όργια από έναν ανεκδιήγητο επόπτη στο ΠΑΟΚ – Κηφισιά, τον οποίο μάλλον κανείς δεν φρόντισε να ενημερώσει πως στη ζωή μας υπάρχει το VAR, «όχι» σε πέναλτι στον Μπράντον και σε δεύτερη κίτρινη στον Γκαγιέγος στο 32ο λεπτό του ΟΦΗ – ΠΑΟΚ, «όχι» σε πέναλτι του Μοντόγια και σε δεύτερη κίτρινη στον Ντουκουρέ στο 61ο λεπτό του ΠΑΟΚ – Άρης, εξονυχιστικός έλεγχος… πέντε λεπτών για να κατοχυρωθεί το γκολ του ΠΑΟΚ εις βάρος του Βόλου, νέος τετράλεπτος έλεγχος χθες στη «Λεωφόρο», μπας και ανακαλύψει ο Πορτογάλος VARίστας προς προεξέχει η… τάπα ή η φράντζα του Μπράντον Τόμας!
Όχι όμως. Δεν έπρεπε να είναι οργισμένος ο Ραζβάν Λουτσέσκου! Έπρεπε να σκύψει το κεφάλι, να αρχίσει να κατηγορεί τους ποδοσφαιριστές του από τη μία και να πλέξει από την άλλη το εγκώμιο του Παναθηναϊκού μπας και κερδίσει κανά… πονταλάκι συμπάθειας από αυτούς που έχουν αναγάγει τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς σε… Μαχάτμα Γκάντι της εποχής μας και τους «πράσινους» στην κορυφαία ομάδα που είδε ποτέ αυτή η χώρα μεταπολεμικά!
Κακομαθημένοι, μεγαλωμένοι στο δόγμα «εμείς και κανένας άλλος, ποιος ΠΑΟΚ τώρα και ποια Θεσσαλονίκη», υποκριτές, επιλεκτικά ευαίσθητοι. άμπαλοι σε μεγάλο ποσοστό τους, ευγενικοί όταν έχουν (ή όταν νιώθουν πως έχουν) το «πάνω χέρι», προσβλητικοί και αδίστακτοι όταν νιώσουν πως παίρνεις κομμάτι από την πίτα που τους ανήκει βάσει… αρχέγονου δικαιώματος!
«Τώρα ξαφνικά έχει ο Παναθηναϊκός εύνοια της διαιτησίας, άρα ότι κάναμε τα δύο χρόνια έχει γίνει με την εύνοια της διαιτησίας. Είναι γελοίο αυτό. Είναι πραγματικά να μην αξίζει άνθρωπος να το σχολιάσει. Εγώ δεν έχω σχολιάσει ποτέ διαιτητές, δεν θεωρώ πως όσα έχουν γίνει στο ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία δύο χρόνια έπαιξαν ρόλο οι αποφάσεις των διαιτητών στον αγωνιστικό χώρο». Τάδε έφη, Ιβάν Γιοβάνοβιτς!
Άρα κύριε Γιοβάνοβιτς, είναι γελοίο να πάρουμε στα σοβαρά τον κ. Αλαφούζο και όλους του «πράσινου» οργανισμού που έχουν φωνάξει αυτά τα δύο χρόνια για διαιτητικές αποφάσεις εις βάρος του… Panathinaikos, όπως στο πρόσφατο ντέρμπι με την ΑΕΚ για τη δεύτερη κίτρινη κάρτα που δεν αντίκρισε ο Γαλανόπουλος. Σωστά;
Για να τελειώνουμε (προς το παρόν). Σε μία εποχή που έχει δικαίωμα έκφρασης ο οιοσδήποτε, είτε επωνύμως είτε ανωνύμως, ο προπονητής του ΠΑΟΚ, εκτός του ότι έχει το ίδιο δικαίωμα, έχει καθήκον να μην στρογγυλεύει τις γωνίες, ειδικά όταν έχουν κλέψει από τον Δικέφαλο ένα πρωτάθλημα και ένα Κύπελλο Ελλάδας και έχουν υπάρξει – και συνεχίζουν να υπάρχουν – αποφάσεις που ξεπερνούν κάθε ποδοσφαιρική λογική, σχεδόν πάντα εις βάρος των «ασπρόμαυρων», σε ένα πρωτάθλημα που οι τέσσερις “μεγάλοι” βρίσκονται πάνω – κάτω στο ίδιο επίπεδο, τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Στα αμιγώς ποδοσφαιρικά, ο ΠΑΟΚ το έχει πάει… τέλεια έως τώρα στην Ευρώπη και εκτός του ότι αδικήθηκε από τη διαιτησία, αδίκησε τον εαυτό του είναι η αλήθεια σε Ηράκλειο, Τούμπα με Άρη και «Λεωφόρο». Ποιοτικό ρόστερ υπάρχει, ποδοσφαιριστές με προσωπικότητα και «φλόγα» υπάρχουν, χρόνος δεν υπάρχει. Στο διάστημα της διακοπής, ο προπονητής, που σαφέστατα δεν είναι αλάνθαστος, πρέπει να ενσωματώσει πλήρως στο γκρουπ τους Σαμάτα, Οζντόεφ, Μεϊτέ σε πρώτη φάση και τον Μάρκος Αντόνιο σε δεύτερη, να βρει «αντίδοτο» στις αδυναμίες της ομάδας και να την… τσιτώσει ακόμα περισσότερο, ενόψει των διαδοχικών εκτός έδρας ντέρμπι με Ολυμπιακό και ΑΕΚ, που μπορεί να φαίνονται μακριά αλλά δεν είναι και τόσο.
Προς το παρόν, το μόνο που έχει σημασία είναι ο μεθαυριανός αγώνας με την Αϊντραχτ στην Τούμπα! Τίποτα άλλο! Οι «ασπρόμαυροι» έχουν μπροστά τους την μεγάλη πρόκληση να γίνουν το φαβορί για την πρώτη θέση του ομίλου. Γι΄ αυτό ΠΑΟΚ, παίξε τόπι, να παραμιλάει όλη η Ευρώπη!
* Εκπληκτικός Ντεσπόντοφ, απολαυστικός απέναντι στους αμόρφωτους Αίληνες. Είπαμε όμως. Μόνο ο Ραζβάν Λουτσέσκου διχάζει την Ελλάδα!
* Το φιάσκο με το ΟΑΚΑ, το ασφαλέστερο γήπεδο της χώρας βεβαίως βεβαίως, δεν είναι απλό. «Σηκώνει» φυλάκιση πολλών! Πάρα πολλών! Ευτυχώς οι εγκληματικές παραλείψεις ή καλύτερα η εγκληματική αμέλεια Κυβέρνησης και Υπουργών, δεν κόστισαν ανθρώπινες ζωές, να ακούμε πάλι καρναβάλια να μιλάνε για «ατυχία στη βάρδια μας». Καλά, για το Καυτανζόγλειο από που να το πιάσει κανείς και που να το αφήσει.
* «Τον δήμαρχο δεν τον βρίζεις σε μία δημοκρατία. Τον δήμαρχο τον σέβεσαι. Θεώρησα καθήκον γιατί την υπηρέτησα στη Λήμνο 21 μήνες, να πάω να ζητήσω συγγνώμη στον θεσμό. Δόθηκαν αμοιβαίες εξηγήσεις. Ο κύριος δήμαρχος παρόλη την ένταση, μας δέχθηκε στο δημαρχείο και μιλήσαμε. Τι έπρεπε να κάνουμε δηλαδή; Και τί έγινε; Φτάσαμε να το κάνουμε μείζον θέμα της Ελλάδας; Μακάρι να ήμασταν άξιοι να γυρίσουμε και το άλλο μάγουλο. Είμαστε όμως ανάξιοι». Τάδε έφη ο πατέρας του 27χρονου, τον οποίο χαστούκισε δημοσίως ο νυν και εκ νέου υποψήφιος Δήμαρχος Βόλου, Αχιλλέας Μπέος. Ούτε στην τουρκοκρατία…
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Πρεσβευτής Φιλίας του ΠΣΑΠΠ ο Γιάννης Παπαστεφανάκης!
Στην γιορτή των κορυφαίων του ΠΣΑΤ ο μικρός φίλος του ΠΑΟΚ τη μεθεπόμενη Πέμπτη!
Από τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας στο Πανθεσσαλικό Στάδιο, μεταξύ ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, μέχρι και σήμερα, ο Γιάννης Παπαστεφανάκης βρίσκεται στο επίκεντρο για τους σωστούς λόγους, αποτελώντας - μαζί με τον αδερφό του, Ευθύμη, φίλο της ΑΕΚ - ένα ζωντανό παράδειγμα της σωστής και ανιδιοτελής αγάπης που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος για την αγαπημένη του ομάδα!
Τα δύο αδέρφια, βραβεύτηκαν από τον ΠΣΑΠΠ στην πρόσφατη ετήσια γιορτή του και για μία ακόμα φορά "πέρασαν" τα σωστά μηνύματα, με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αμοιβομένων Ποδοσφαιριστών και Ποδοσφαιριστριών να ανακηρύσσει τον Γιάννη ως "Πρεσβευτή Φιλίας", με ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του!
Η σχετική ανακοίνωση, αναφέρει:
«Ο ΠΣΑΤ ανακοινώνει την ομόφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου ν’ ανακηρύξει τον νεαρό φίλαθλο του ΠΑΟΚ, Γιάννη Παπαστεφανάκη, Πρεσβευτή Φιλίας του Συνδέσμου για ολόκληρο το ημερολογιακό έτος 2024!
Τα μηνύματα που στέλνει ο μικρός φίλαθλος και η στάση ζωής του επικροτούνται εδώ και καιρό από όλους τους Έλληνες φιλάθλους, που θεωρούν πως αποτελεί πρότυπο και γι’ αυτό ο ΠΣΑΤ τον επιλέγει ως «Πρεσβευτή Φιλίας».
Ο Γιάννης Παπαστεφανάκης θα είναι βέβαια ΜΑΖΙ ΜΑΣ, στη «Γιορτή των Κορυφαίων» του ΠΣΑΤ για το 2023, την Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου και ώρα 18:30, στο Μέγαρο Μουσικής, όταν και θα βραβευτεί για τον σημαίνοντα ρόλο του κατά της βίας και υπέρ της προώθησης του φίλαθλου πνεύματος.
Ο μικρός Γιάννης μας είχε συγκινήσει ήδη από τον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον ΠΑΟΚ, στο Πανθεσσαλικό Στάδιο και έκτοτε συνεχίζει να στέλνει δυνατά μηνύματα κατά της οπαδικής βίας. Είναι, πλέον, και αθλητής του τμήματος στίβου του ΠΑΟΚ. Φέτος έτρεξε στον «Ηνίοχο» δρόμο στην Καβάλα, καλύπτοντας την απόσταση των 5 χιλιομέτρων.
Ήταν παρών και στην «ΟΠΑΠ Αρένα», στον αγώνα ΑΕΚ-ΠΑΟΚ της 8ης αγωνιστικής της Super League, στις 30 Οκτωβρίου, μαζί με τον αδελφό του και φίλαθλο της Ένωσης, Ευθύμη.
Στις 9 Νοεμβρίου έστειλε νέο ηχηρό μήνυμα ως «οργανωτής» της κερκίδας των φίλων του ΠΑΟΚ στην Τούμπα.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του ΠΣΑΤ είχε βραβεύσει τον Γιάννη Παπαστεφανάκη στην Ημερίδα που διοργάνωσε ο Σύνδεσμος με θέμα «Αθλητές με αναπηρία και ο ρόλος των ΜΜΕ» τον περασμένο Ιούλιο, στην αίθουσα Τύπου του Κεντρικού Σταδίου του ΟΑΚΑ. Εξάλλου, προ ημερών, ο Πανελλήνιος Σύνδεσμος Αμειβομένων Ποδοσφαιριστών και Ποδοσφαιριστριών (ΠΣΑΠΠ) βράβευση τον ίδιο και τον αδερφό του Ευθύμη».
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
«Πάτησε» κορυφή ο ΠΑΟΚ!
Ο Δικέφαλος στην 55η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, ψηλότερα από κάθε ελληνική ομάδα!
Και ενώ ο ΠΑΟΚ βρίσκεται στην 52η θέση της κατάταξης των ευρωπαϊκών συλλόγων, βάσει της βαθμολογίας τους την τελευταία πενταετία, έχοντας πλησιάσει σε απόσταση βολής τον Ολυμπιακό που βρίσκεται στην 51η, ο Δικέφαλος έχει "εξαργυρώσει" την έως τώρα ευρωπαϊκή πορεία του και στην παγκόσμια κατάταξη της IFFHS (Διεθνής Ομποσπονδία Ποδοσφαιρικής Ιστορίας και Στατιστικών), για το διάστημα από την 1η Δεκεμβρίου 2022 μέχρι την 30η Νοεμβρίου 2023!
Συγκεκριμένα, οι "ασπρόμαυροι" έχουν πλέον 151 βαθμούς, ανέβηκαν εννέα θέσεις και πλέον βρίσκονται στη 55η θέση ανάμεσα στα κλαμπ ολόκληρου του κόσμου, την ίδια στιγμή που η ΑΕΚ υποχώρησε στην 75η θέση, έχοντας 136.5 βαθμούς, από την 68η που ήταν πέρσι ενώ την τριάδα των ελληνικών ομάδων συμπληρώνει ο Ολυμπιακός που «έπεσε» από την 74η στην 90η θέση με απολογισμό 126.5 βαθμούς.
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Κεκλεισμένων των μυαλών!
Οι άνθρωποι δεν αγαπούν τον αθλητισμό, δε γνωρίζουν τι συμβαίνει στα γήπεδα και φυσικά δε νοιάζονται για τη νεολαία μας. Γράφει ο Άκης Σακισλόγλου!
Όσοι παρακολουθούμε τα τεκταινόμενα στον ελληνικό αθλητισμό, γνωρίζαμε καλά τί επρόκειτο να ανακοινώσει ως μέτρα πάταξης της βίας σήμερα το μεσημέρι η κυβέρνηση. Γνωρίζαμε πως με «σκεπτικό Θάτσερ» και υποκρισία ειλικρινούς ενδιαφέροντος θα προσπαθούσαν να μας πείσουν πως «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκκαλο».
Οι λεπτομέρειες των μέτρων δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Το αν ανακοινώθηκε απαγόρευση εισόδου φιλάθλων στα γήπεδα, αν θα κλείσουν (οι ήδη κλειστοί) σύνδεσμοι, θα ελέγχονται καλύτερα τα ονομαστικά εισιτήρια, θα αυστηροποιηθούν οι ποινές για συμμετοχή σε επεισόδια… όλα αυτά είναι σχεδόν αδιάφορα και σίγουρα «ασπιρίνες για τον καρκίνο». Και είναι αδιάφορα γιατί ΚΑΙ ΠΑΛΙ τα ανακοινώνει και ισχυρίζεται ότι θα τα εφαρμόσει μια κυβέρνηση η οποία τον Φλεβάρη του 2022 υποκρίθηκε το ίδιο ενδιαφέρον μετά το θάνατο του Αλκη Καμπανού, όπως και το καλοκαίρι του 2023 μετά το θάνατο του Μιχάλη Κατσούρη. Δύο «έκτακτες συνθήκες» οδήγησαν την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας σε ένα κρεσέντο νομοθετημάτων και υποσχέσεων που κανένα αποτέλεσμα δεν είχαν, αντιθέτως ισχυροποιούν την πεποίθηση πως σαν το μύθο του βοσκού και του λύκου, ακόμα κι αν πούνε την αλήθεια κάποια στιγμή, κανείς δε θα τους πιστέψει.
Είναι απίστευτο το θράσος που έχουν οι σημερινοί κυβερνώντες. Αντί να ομολογήσουν τη δική τους αδυναμία να πατάξουν τη βία με τόσα μέτρα που πήραν από το 2019 ή έστω να παραδεχτούν ότι είναι δύσκολο να βελτιώσεις μια συνθήκη βίας και μισανθρωπισμού σε όλες τις πτυχές του δημοσίου βίου και φυσικά και μέσα στα γήπεδα, αρκούνται σε επικοινωνιακά πυροτεχνήματα και περιμένουν τα κατακάτσει ο κουρνιαχτός και να ξεχαστεί το θέμα, όπως ξεχάστηκαν τόσα και τόσα.
Δε θα μπω στη διαδικασία να επιχειρηματολογήσω για το μέγεθος της βλακείας να απαγορευτεί η είσοδος στα γήπεδα του ποδοσφαίρου, ενώ αφορμή δόθηκε μετά από μια απόπειρα δολοφονίας αστυνομικού ΕΞΩ από ένα γήπεδο ΒΟΛΕΙ. Θεωρώ πως υποτιμώ τη νοημοσύνη μου και όσων διαβάζουν το άρθρο αν το κάνω. Ούτε για την ανισονομία που προκύπτει από την απόφαση να παίξουν μόνον κάποιες συγκεκριμένες ομάδες συγκεκριμένα εντός έδρας ντέρμπι χωρίς φιλάθλους θα επιχειρηματολογήσω. Το καταλαβαίνουν όλοι αυτό. Το μόνο που με βεβαιότητα θα ήθελα και πάλι να επισημάνω είναι η σοκαριστική ευκολία με την οποία η πολιτεία διά της κυβέρνησης επιμένει να αποποιείται των δικών της ευθυνών αδιαφορώντας στην ουσία για μια δίκαιη λύση σε βάθος χρόνου.
Οι άνθρωποι δεν αγαπούν τον αθλητισμό, δε γνωρίζουν τι συμβαίνει στα γήπεδα και φυσικά δε νοιάζονται για τη νεολαία μας, κομμάτι της οποίας είναι και όσα παιδιά κάνουν τα επεισόδια αλλά και όσα παιδιά τα υφίστανται. «Παιδί μας» είναι ο αστυνομικός που χαροπαλεύει, όπως «παιδί μας» είναι και ο 18χρονος που τον χτύπησε. «Παιδιά μας» είναι και οι θύτες και τα θύματα. Γεννήματα μιας κοινωνίας άρρωστης, αδιάφορης, ανήθικης, που δεν έσκυψε ποτέ με ειλικρινές ενδιαφέρον πάνω στα σοβαρά προβλήματα που γεννούν και τη βία και το έγκλημα.
Ας πιάσουμε, λοιπόν, χαρτί και μολύβι κι ας σημειώσουμε τα νέα μέτρα νέα προς ένα. Ας περιμένουμε μέχρι τον Μάρτιο - Απρίλιο να δούμε όλες τις νομοθετικές ρυθμίσεις. Κι ας βάλουμε ξανά κάτω όλα τα μέτρα που παρθήκαν για την πάταξη της βίας από εποχής Κίμωνα Κουλούρη μέχρι Γιώργου Ορφανού, Σταύρου Κοντονή και Λευτέρη Αυγενάκη. Θα μας χρειαστούν στο αντίστοιχο κείμενο που θα γράψουμε με αφορμή το επόμενο περιστατικό βίας και τις επόμενες «σκληρές ανακοινώσεις» κάποιου Παύλου Μαρινάκη. «Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια (θα) μένουν» μέχρι να αποδεχτούμε πως η βία δε γεννιέται από τον οπαδισμό αλλά από την αδικία, τη δυστοπία, την αλλοτρίωση που κυριαρχεί μέσα στην κοινωνία. Δεν έχει να κάνει με το μίσος για έναν ΠΑΟΚτσή, Αρειανό, Ολυμπιακό ή αστυνομικό, πολιτικό, διαιτητή. Το μίσος έχει να κάνει με οτιδήποτε βαφτιστεί «εχθρικό» απλώς και μόνο για να εκτονωθεί ο θυμός που νιώθει κάθε άνθρωπος ο οποίος δεν περνάει καλά στη ζωή του. Και στην Ελλάδα, όπως και στις περισσότερες χώρες του αναπτυγμένου κόσμου, όλο και αυξάνεται το ποσοστό των ανθρώπων που νιώθουν πως η κοινωνία τους χρωστάει, πώς κάποιοι τους κλέβουν το όνειρο, τους στερούν το μέλλον που τους αξίζει.
Όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, παρακολουθώ το ποδοσφαιρο σαν να πρόκειται για το σπίτι μου, το μέλλον μου, το όνειρο μου. Πείτε το «μαλακία». Πολλοί δικοί μου άνθρωποι έτσι το χαρακτηρίζουν. Επειδή, όμως, έτσι το νιώθω και πλέον είναι κομμάτι της ζωής μου, αρνούμαι να φάω έτσι αμάσητο το ψέμα περί «κακών οπαδών» σε αντιδιαστολή με τους «νομοταγείς», «φιλήσυχους», «πολιτισμένους» πολίτες. Έχω δει πολλούς πολιτισμένους να πατούν επί πτωμάτων κυριολεκτικά και μεταφορικά. Έχω δει πολλούς «φιλήσυχους» και «νομοταγείς» να κατακλέβουν, να χτυπούν με το αυτοκίνητο και να εγκαταλείπουν, να πιάνουν την πέτρα και να την πετούν στον πρόσφυγα. Ας σταματήσει πια η υποκρισία. Από σπίτια φιλήσυχων ανθρώπων βγαίνουν όσοι κάνουν επεισόδια στα γήπεδα, όπως και όσοι πουλάνε ναρκωτικά, δέρνουν για προστασία, σκοτώνουν τις συντρόφους τους. Όσοι είχαν κάποια στιγμή συγγενείς μπλεγμένους «διά ασήμαντο αφορμή» σε τέτοια περιστατικά, το γνωρίζουν. Θέλει πολλή δουλειά και αληθινή αγάπη για να λυθούν τέτοια βαθιά ζητήματα.
Η συγκεκριμένη κυβέρνηση αλλά και όλες οι προηγούμενες απλώς αποδεικνύουν ότι ούτε ξέρουν τι συμβαίνει στον αθλητισμό, ούτε και θέλουν να βρούνε μια λύση. Γιατί; Γιατί η βία που εκδηλώνεται στα γήπεδα είναι πολύ βολική δικαιολογία. Είναι «βαλβίδα εκτόνωσης», πεδίο επιβολής αυστηρών ποινών, πεδίο ηθικολογίας και υποκρισίας. Μέσα σε μια εβδομάδα ξεχάστηκαν οι αυξήσεις στα τιμολόγια ρεύματος, η συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν, η κίνηση Γεραπετρίτη, το νομοσχέδιο για τη φορολόγηση των ελεύθερων επαγγελματιών και τόσα ακόμα. Η βία που εκδηλώνεται στα γήπεδα είναι απλώς ένα ακόμα «πυραυλάκι» επικοινωνίας. Μια διέξοδος χωρίς ρίσκο. Κρίνουν για να μην αναγκαστούν να κριθούν και πάντα μα πάντα δηλώνουν αυστηροί για όλα εκτός… από τον εαυτό τους.
Πρεσβευτής Φιλίας του ΠΣΑΠΠ ο Γιάννης Παπαστεφανάκης!
«Πάτησε» κορυφή ο ΠΑΟΚ!
Κεκλεισμένων των μυαλών!
Μανούχος: «Εκανα σοβαρό λάθος στη φάση του Αράο»
