Από την στιγμή που ολοκληρώθηκε η αναμέτρηση του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό γράφτηκαν και ειπώθηκαν, ως συνήθως μετά από ήττες και πόσο μάλλον από βαριές βραδιές, πολλά. Κάτι που ξεκίνησε βέβαια από το βράδυ της Τετάρτης και τον πρώτο ημιτελικό με τον Παναθηναϊκό. «Χάθηκε ο πρώτος στόχος της χρονιάς». Πως; Οι δυο ομάδες έχουν να παίξουν ένα ακόμη ολόκληρο παιχνίδι που το επίπεδο τους είναι τέτοιο, ώστε να μπορούν να συμβούν τα πάντα. Πράγματι, μπορεί ο ΠΑΟΚ να πάει στην Λεωφόρο και να ηττηθεί ξανά. Εκεί θα χαθεί όντως ο πρώτος στόχος της χρονιάς. Αλλά πως μπορεί να ειπωθεί κάτι τέτοιο μια εβδομάδα νωρίτερα;

Το ίδιο και με τον Ολυμπιακό. «Μέσα σε τρεις μέρες χάθηκαν δυο στόχοι». Αν δεν ισχύει αυτό για το Κύπελλο, φανταστείτε για το πρωτάθλημα που υπάρχουν ακόμη 13 αγωνιστικές για κανονική διάρκεια και Play-Off και ο ΠΑΟΚ είναι στο -1 από την κορυφή. Όπως στο Κύπελλο έτσι και εδώ, φυσικά και μπορεί ο ΠΑΟΚ να μην πάρει το πρωτάθλημα. Βρισκόμαστε σε μια εποχή όπου τέσσερις ομάδες έχουν ανεβάσει κατά κόρον το επίπεδο τους, έχουν βάλει πολλά χρήματα και διεκδικούν τίτλους. Είδαμε και το «κάνει κοιλιά η ομάδα από τον Άρη». Μετά τον Άρη, το σύνολο του Ράζβαν Λουτσέσκου έκανε 7 διαδοχικές νίκες πριν τα αποτελέσματα με ΑΕΚ, Παναθηναϊκό (Κύπελλο) και Ολυμπιακό.

Γενικότερα και για να μην κουράζουμε με όλα όσα γράφτηκαν, ποδοσφαιρικά μπορούν να δοθούν όλες οι εξηγήσεις γύρω από την κακή εβδομάδα του Δικεφάλου. Ο ΠΑΟΚ αμφισβήτησε το παιχνίδι του. Βοήθησαν και οι αντίπαλοι. Τι ξέρει να κάνει καλύτερα από κάθε άλλον ο Δικέφαλος; Να κλέβει μπάλες και με άμεσο παιχνίδι να βγαίνει σε γρήγορη επιθετική μετάβαση και να σκοράρει. Ξεκινώντας από το παιχνίδι με τον Ατρόμητο, άρχισε η αμφισβήτηση του ατού του.

Η ομάδα του Περιστερίου έπαιξε κατά κύριο λόγο αμυντικά, να φυλάξει τα μετόπισθεν και ο ΠΑΟΚ δεν βρήκε τους χώρους. Το παιχνίδι άρχισε να στραβώνει από νωρίς, όταν Μπράντον και Τάισον σημάδεψαν δοκάρι αντί να σκοράρουν. Γιατί το φάρμακο για τέτοιες ομάδες είναι το γρήγορο γκολ που θα τις αναγκάσει να βγουν από το καβούκι τους. Τελικά ήρθε αυτή η νίκη στο φινάλε που έδειξε και χαρακτήρα η ομάδα, για το πως δεν παρατάει ένα παιχνίδι που της πάει στραβά.

Και πάμε στα ντέρμπι. Εκεί όπου το αποτέλεσμα είναι πάνω απ’ όλα. Όχι μόνο για τον ΠΑΟΚ, αλλά και για τον αντίπαλο. Εκεί όπου η σημασία του πρώτου γκολ είναι τεράστια. Ο ΠΑΟΚ βρέθηκε να χάνει από την ΑΕΚ, το πάλεψε και ισοφάρισε στο τέλος. Βρέθηκε να χάνει από τον Παναθηναϊκό, δεν κατάφερε να πράξει όμοια. Η φάση των Τάισον – Μπακασέτα είναι κομβική. Σε εκείνο το σημείο υπερίσχυσε ο εκνευρισμός από την ψυχραιμία για τον χρόνο που απέμενε. Και πάλι, οι «ασπρόμαυροι» δεν το παράτησαν, έψαξαν την στιγμή τους, την βρήκαν, αλλά το σουτ του Μεϊτέ κατέληξε στο δοκάρι.

Όπως στα δυο παραπάνω παιχνίδια, έτσι και με τον Ολυμπιακό, ο αντίπαλος προηγήθηκε και προσπάθησε πρώτα να περιορίσει -ή και να ακυρώσει- το δυνατό σημείο του ΠΑΟΚ. Οι ομάδες κατέβασαν τις γραμμές τους μερικά μέτρα στο γήπεδο και δεν άφησαν τους χώρους για να κάνει ο Δικέφαλος αυτό που ξέρει καλά και που τον έχει φέρει εδώ μέχρι σήμερα. Στο παιχνίδι με τους Πειραιώτες ωστόσο, ο ΠΑΟΚ υστέρησε πνευματικά όπως ποτέ άλλοτε την φετινή σεζόν.

Αμφισβήτησε τον τρόπο του παιχνιδιού του, έβγαλε φοβικότητα. Εκνευρισμό. Στην πίεση του αντιπάλου «λύγιζε» ψάχνοντας με βαθιές μπαλιές τον φορ. Δεν πήρε τίποτα από τον Σαμάτα, ο οποίος ήταν εκτός τόπου και χρόνου. Δεν φταίει μόνο ο Τανζανός. Δεν μπορεί σε μια τέτοια ήττα να είναι ένα ο αποδιοπομπαίος τράγος. Ή μάλλον μπορεί, να είναι ο τερματοφύλακας. Αλλά αυτό δεν συνέβη στην προκειμένη περίπτωση. Δύσκολα βρίσκεις ποδοσφαιριστή που ξεχώρισε σε αυτό το παιχνίδι. Όταν όμως μια ομάδα -στο σύνολο της- δεν είναι πνευματικά καλά, εκεί θέλει μια – δυο καλές στιγμές που θα της τονώσουν την αυτοπεποίθηση. Βρήκε μόνο μια, σε 90 λεπτά. Το γκολ της ισοφάρισης που πράγματι έδωσε στον ΠΑΟΚ ώθηση μέχρι την λήξη του ημιχρόνου.

Κατά τ’ άλλα, μηδέν. Βαθιές μπαλιές στον φορ, χαμένες. Δεύτερες μπάλες, χαμένες. Μερικές εύκολες μεταβιβάσεις που κατέληξαν πλάγιο άουτ ή χάθηκαν τα κοντρόλ. Την ίδια ώρα, ο αντίπαλος έβγαζε σιγουριά. Έδειχνε -και παρά το γεγονός ότι δεν είχε συμπληρώσει ούτε βδομάδα με αυτόν τον προπονητή- ότι ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει μέσα στο γήπεδο. Σαν να το δούλευε καιρό.

Και κάπως έτσι φτάνουμε στο ρεζουμέ. Την ευχαρίστηση, την απόλαυση του παιχνιδιού. Το είπε και ο Λουτσέσκου στην συνέντευξη Τύπου. «We need to find our confidence, our pleasure». Δηλαδή, πρέπει ο ΠΑΟΚ άμεσα να βρει την αυτοπεποίθηση για το παιχνίδι του, την ευχαρίστηση. Το κύριο χαρακτηριστικό που βλέπαμε όταν έβαζε τρία, τέσσερα, έξι, ξανά τέσσερα, πέντε και τρία γκολ.

Όταν μια ομάδα δουλεύει κάτι από την αρχή της σεζόν κι αυτό αρχίζει να φαίνεται τόσο εντυπωσιακά στον αγωνιστικό χώρο, τότε οι παίκτες είναι χαρούμενοι. Είναι πασιφανές το πόσο απολάμβαναν οι ποδοσφαιριστές του Δικεφάλου τα παιχνίδια τους μέχρι πριν από λίγο καιρό. Γιατί πρώτα απ’ όλα έβγαζαν στο γήπεδο ότι δουλεύουν στις προπονήσεις και, μάλιστα, το έκαναν με τρόπο που να φαίνεται απλό. Εύκολο. Ο ΠΑΟΚ κλόνισε την αυτοπεποίθηση του όταν ο ίδιο αμφισβήτησε το παιχνίδι του. Αυτό που ξέρει να κάνει καλά. Βρήκε αντίσταση στα παιχνίδια με ΑΕΚ, Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό και αμέσως αμφισβήτησε τις αρχές του.

Δουλεύω κάτι, το μαθαίνω καλά, το βγάζω στο γήπεδο, το απολαμβάνω. Δουλεύω κάτι, το μαθαίνω καλά, δεν το βγάζω στο γήπεδο, έχω δυο επιλογές. Να επιμείνω γιατί διαθέτω την ποιότητα. Να προσπαθήσω να παίξω με τρόπο που δεν έχω κάνει κτήμα μου ή μου λείπουν κάποια χαρακτηριστικά. ο ΠΑΟΚ επέλεξε το δεύτερο. Βασανίστηκε.

Στα παιχνίδια με Άρη, Ατρόμητο, ΑΕΚ, Παναθηναϊκό (Κύπελλο) και Ολυμπιακό λοιπόν, ο ΠΑΟΚ δεν έκανε κοιλιά. Αυτό θα ίσχυε αν έβγαζε κόπωση ή έλλειψη ενέργειας. Υπάρχει μια κοινή συνισταμένη. Οι αντίπαλοι, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, περιόρισαν τα μέτρα και τους χώρους του Δικεφάλου στο γήπεδο. Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι που μια ομάδα χρειάζεται και έναν επιθετικό που να μπορεί να δώσει λύσεις. Να βρει τη μισή ευκαιρία που θα την κάνει γκολ και θα αλλάξει όλη τη ροή του παιχνιδιού. Όπως και να ‘χει, καλείται να διαχειριστεί ο προπονητής ενόψει της συνέχειας.

Πραγματικά κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι εικόνα θα παρουσιάσει ο Δικέφαλος στον επαναληπτικό της Λεωφόρου. Τα τελευταία χρόνια μας έχει δείξει ότι με την πλάτη στον τοίχο και όποτε είναι στα σχοινιά, βγάζει αντίδραση. Πολλές φορές και με εντυπωσιακό τρόπο. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο ΠΑΟΚ πρέπει να βρει άμεσα την αυτοπεποίθηση που είχε για το παιχνίδι του, άρα και την ευχαρίστηση. Αυτό δεν γίνεται με λόγια, ούτε από τη μια μέρα στην άλλη. Αυτό μπορεί να ξεκινήσει να γίνεται από μια μεγάλη νίκη, πρόκριση.

Υ.Γ. 1: Ο Λουτσέσκου την φετινή σεζόν μας έδειξε ότι δεν έχει πρόβλημα να προσαρμόσει τις ποδοσφαιρικές του αρχές στις ανάγκες της ομάδας. Ποτέ άλλοτε δεν έβαζε μια μεταγραφή να παίξει τόσο γρήγορα και δεν άνοιγε κατ’ αυτόν τον τρόπο το ροτέισον του ρόστερ του. Το έκανε φέτος. Ώρα να το κάνει και με κάποιες αρχές που έχει γύρω από την εμπειρία και τα βαριά συμβόλαια. Ο Τζίμας δεν έχει δείξει να υστερεί πουθενά από τον Σαμάτα κι ας χωρίζουν τους δυο παίκτες 15 χρόνια ηλικίας και κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στα συμβόλαια.

Υ.Γ. 2: Ακόμη και οι δύο περιπτώσεις με τον Κουλιεράκη να πέφτει και να ζητά πέναλτι, σε φάσεις που δεν υπάρχει υποψία παράβασης, είναι δείγμα του ότι η ομάδα κάπου αποπροσανατολίστηκε πνευματικά. Κάτι που δεν συνέβη με τον κόσμο, ο οποίος κατέκρινε αυτές τις ενέργειες.