Ο ΠΑΟΚ μετράει αντίστροφα για ένα -ακόμη- ιστορικό βράδυ στην Ευρώπη και η Αγάπη Γαβριηλίδου μοιράζεται μερικές από τις σκέψεις της, για όσα έγιναν και θα γίνουν σε μία ακόμη μαγική -από όλες τις απόψεις- σεζόν.

Μπορεί να ακούγεται κλισέ, ωστόσο, είναι γεγονός ότι σε αυτή τη ζωή υπάρχει -σχεδόν- πάντα η επιλογή. Μπορείς να πας δεξιά, μπορείς να πας και αριστερά. Μπορείς να επιλέξεις το άσπρο, αλλά μπορείς να επιλέξεις και το μαύρο. Μπορείς να σταματήσεις, μπορείς και να συνεχίσεις. Έτσι, αντίστοιχα, μπορείς να αντιμετωπίσεις το κάθε γεγονός, το πιο σημαντικό ή το πιο ασήμαντο, με όποιον τρόπο θέλεις. Να δεις το ποτήρι είτε μισοάδειο, είτε μισογεμάτο.

Όλος ο ΠΑΟΚ, ο ποδοσφαιρικός και μη, ζει και αναπνέει για το παιχνίδι της Πέμπτης. Για τη ρεβάνς με την Κλαμπ Μπριζ, που θα δώσει είτε στο σύνολο του Ραζβάν Λουτσέσκου, είτε στους Βέλγους το εισιτήριο για τα ημιτελικά του Europa Conference League. Θα είναι ένα μεγάλο βράδυ και όπως καταλαβαίνουμε όλοι, όσοι θα βρεθούμε στην Τούμπα θα ζήσουμε κάτι τεράστιο, κάτι σπουδαίο, είτε έτσι, είτε αλλιώς.

Ζητούμενο είναι προφανώς να γίνει το μεγάλο βήμα, αλλά σε κάθε περίπτωση ποιος μπορεί να πει τι σε αυτή την ομάδα; Ποιος μπορεί να κοιτάξει το ποτήρι τη δεδομένη χρονική στιγμή, θεωρώντας ότι είναι μισοάδειο, έχοντας φτάσει σε αυτόν τον Απρίλη, με αυτές τις συνθήκες και αυτά τα δεδομένα για τον ΠΑΟΚ. Έχουμε ξεχάσει τελείως πια το πώς ξεκίνησε η φετινή σεζόν;

Το περασμένο καλοκαίρι, μέχρι και ο άνθρωπος που καθόταν στην άκρη του πάγκου, μέχρι και ο Ραζβάν Λουτσέσκου, είχε σημαντικές και σοβαρές αμφιβολίες για το πού μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα και το ποιο θα μπορούσε να είναι το ταβάνι της κι αυτό, είναι κάτι που μπορούν να το επιβεβαιώσουν κι όλοι όσοι βρέθηκαν στην Ολλανδία, για το βασικό στάδιο της προετοιμασίας. Δεν υπήρχε πίστη, η αλήθεια είναι αυτή. Ένας μόνο ήταν αισιόδοξος και ζύγιζε με διαφορετικό τρόπο την κατάσταση κι αυτός, ήταν ο Ιβάν Σαββίδης. Αυτό είναι δεδομένο και δεν αλλάζει.

Ξεκινάει η σεζόν -λοιπόν- κι ο ΠΑΟΚ παίρνει το ένα εισιτήριο μετά το άλλο στην Ευρώπη, έχοντας σε ορισμένες στιγμές και την τύχη με το μέρος του, γιατί -ω ναι- σε αυτή τη ζωή χρειάζεται κι αυτό. Συνεχίζει, μπαίνει στους ομίλους, ενώ στο “κάδρο” έχει προστεθεί και το πρωτάθλημα, όπου κι εκεί οι δυσκολίες είναι πολλές και σημαντικές, ωστόσο, βρίσκει τον τρόπο και προχωράει.

Στον όμιλο του Europa Conference League το… όνειρο συνεχίζεται και παράλληλα, όταν ο ΠΑΟΚ ανεβαίνει στην κορυφή στο πρωτάθλημα, αρχίζει να αποκτά ακόμη μεγαλύτερη πίστη και εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του. Περνάει στα προημιτελικά της Ευρώπης, κοιτάζει στα μάτια κάθε αντίπαλο στην Ελλάδα και μπαίνει στα πλέι οφ με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες. Έχει μεσολαβήσει και μία δυάδα αγώνων με τον Παναθηναϊκό στο Κύπελλο, όπου γίνονται κυριολεκτικά τα πάντα, για να φτάσει να χάσει το εισιτήριο της πρόκρισης μέσα από τα χέρια του. Στο πρώτο παιχνίδι γίνονται -δεδομένα- όλα λάθος, αλλά στη ρεβάνς της Λεωφόρου συμβαίνουν όλα τα απίστευτα μαζί, για να πάρει η ομάδα του Φατίχ Τερίμ την πρόκριση.

Πόσες ακόμη φορές θα μπορούσαν να συμβούν όλα όσα έγιναν εκείνο το βράδυ, σε ένα και μόνο παιχνίδι; Η ερώτηση είναι προφανώς ρητορική… Φτάνουμε στο “σήμερα” λοιπόν. Ο ΠΑΟΚ του ρόστερ που δεν εντυπωσιάζει κι έχει δεδομένες και χτυπητές αδυναμίες, ο ΠΑΟΚ με τα σκαμπανεβάσματα και τις απώλειες σε σημαντικά παιχνίδια, δίνει τη δική του μάχη στα πλέι οφ και διατηρείται ψηλά, όσο κι αν προσπαθούν αρκετοί να μειώσουν όσα κάνει και μετράει αντίστροφα για ένα ιστορικό ματς στην Ευρώπη, με τις πιθανότητες της πρόκρισης στα ημιτελικά να είναι κάτι παραπάνω από ορατές.

Όλα τα παραπάνω, προφανώς τα γνωρίζουμε και τα γνωρίζετε όλοι… Ωστόσο, ειδικά με όσα βλέπω σε κάθε live του PAOK24 και σε κάθε αγώνα της ποδοσφαιρικής ομάδας, φτάνω στο σημείο ώρες-ώρες να σκεφτώ ότι πραγματικά ορισμένοι έχουν απίστευτα κοντή μνήμη. Απίστευτη ισοπέδωση, απίστευτα άσχημες εκφράσεις για πρόσωπα που από το περασμένο καλοκαίρι παλεύουν με όσα -λίγα- μέσα έχουν στα χέρια τους και είναι ένα step μακριά από μία -ακόμη- ιστορικής σημασίας πρόκριση. Έχουμε καταλάβει τι μπορεί να ζήσουμε το βράδυ της Πέμπτης στην Τούμπα;

Προφανώς μετά το 1-0, υπάρχει ένα ελαφρύ προβάδισμα για την Κλαμπ Μπριζ, αλλά ο -δεδομένα καλύτερος στη ρεβάνς- ΠΑΟΚ μπορεί να έχει πολύ-πολύ καλύτερη τύχη στην κατάμεστη Τούμπα κι έχει το δικαίωμα να ελπίζει. Αυτό -όμως- δε σημαίνει ότι σε περίπτωση αποκλεισμού θα πρέπει να τα μηδενίσουμε όλα. Δε θα αλλάξει ό,τι έχει καταφέρει αυτή η ομάδα και το πώς έφτασε εδώ. Μισογεμάτο ή μισοάδειο ποτήρι; Η επιλογή μας ανήκει κι εμείς, ο καθένας ξεχωριστά, είμαστε αυτοί που θα αποφασίσουμε πώς θα το δούμε…

Υ.Γ.: Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν ορισμένα πρόσωπα σε αυτή την πόλη, που τρέφονται από την τοξικότητα και προσπαθούν να την αυξήσουν με κάθε τρόπο. Το είδαμε και με το πώς αντιμετώπισαν όσα συνέβησαν με τον κόσμο που βρέθηκε στο Βέλγιο κι ενώ είχε εισιτήρια στα χέρια του, δεν μπόρεσε ποτέ να δει το παιχνίδι -κι ίσως αυτό να ήταν και το λιγότερο- και βίωσε πραγματικά απίστευτες καταστάσεις. Δεν ήταν… μπαχαλάκηδες που ταξίδεψαν χωρίς εισιτήριο και θέλησαν να μπουν με ντου στο γήπεδο, αλλά -εντάξει- αφού μας βολεύει, ας φτιάξουμε τη δική μας αλήθεια. Αυτοί υπάρχουν λοιπόν. Κι εδώ όμως υπάρχει επιλογή. Όσο τους αφήνετε -αφήνουμε- να ασκούν μία “x” επιρροή επάνω σας, τόσο θα συνεχίσουν να ζουν ανάμεσά μας.