Ελεγα εδώ και καιρό: «να πάρουμε μια οικογένεια προσφύγων για λίγες μέρες στο σπίτι. Να φάνε οι άνθρωποι ένα πιάτο κανονικό φαγητό, να κάνουν ένα μπάνιο, να ηρεμήσουν από τη βουή του καταυλισμού…» Ηρθα λοιπόν εκεί στο Κιλκίς, μού ‘δειξαν μέσα στο χαμό τη φαμίλια σου, σας φόρτωσα όλο χαρά στο αυτοκίνητο και νόμισα πως κάτι έκανα…

Πού νά ‘ξερα πόσο πονάει αυτή η εμπλοκή. Πόσο κακό μπορεί να κάνει σε όλους μας. Σε μένα που κατάλαβα τι σημαίνει αυτό που ζεις. Σε σας που ξεφύγατε για λίγες μόνον μέρες κι έπειτα επιστρέψατε πάλι στο κρύο του αντίσκηνου, στο χώμα του βουνού, στην αναξιοπρέπεια.

Εβαλα κάποιες από τις φωτογραφίες των παιδιών σου στο Facebook φίλε μου Μαχμούντ και όλοι μου δίνουν συγχαρητήρια! Γιατί είναι, λένε, δείγμα ανθρωπιάς να φιλοξενείς μια οικογένεια προσφύγων για λίγες μέρες! Τους ξεγέλασα δηλαδή Μαχμούντ! Από εδώ το ‘φερα, από εκεί το ‘φερα, πάλι εγώ φάνηκα ο «ωραίος» κι εσύ γύρισες ξανά πίσω στο Χέρσο με τρία κουτσούβελα και την κυρά σου έγκυο 7 μηνών!

Εμείς στην Ελλάδα, φίλε Μαχμούντ, αν η γυναίκα είναι 7 μηνών έγκυος δεν την αφήνουμε ούτε τσάντα να σηκώσει. Κάνει αιμοτολογικά συνεχώς μήπως και έπεσε ο σίδηρός της. Περπατά στην παραλία για να πάρει θέση το μωρό, παίρνει τηλέφωνο την γραμματεία του γιατρού της τρεις την ώρα κι είμαστε όλοι έτοιμοι ανά πάσα στιγμή για την κλινική. Κι εσύ έχεις το γυναικάκι σου να κοιμάται στο χώμα ρε Μαχμούντ. Αρρωστο από την υγρασία του Χέρσου. Αφυδατωμένο στην ιδέα και μόνον πως αν πιει νερό θα πρέπει να πάει στην κοινόχρηστη τουαλέτα! Τρία μπουκάλια ορό της έβαλαν οι γιατροί στο Ιπποκράτειο, θυμάσαι; Μαζί την πήγαμε κι όταν την ξάπλωσαν στο κρεβάτι της βραχείας νοσηλείας την πήρε ο ύπνος κατευθείαν.

Σε γύρισα στο Χέρσο φίλε Μαχμούντ αλλά λύση στην αίτηση που θέλεις να κάνεις δεν κατάφερα να σου βρω. Επαναπροώθηση σε χώρα της Ευρώπης, σου λέει ο άλλος… «Relocation», που ακούγεται και ωραία! Και κάναμε skype για να πάρουμε σειρά. Και περιμέναμε άδικα να βγάλουμε γραμμή μέχρι που συνειδητοποιήσαμε πως είναι κοροϊδία. Πώς παλεύουν εκατοντάδες άνθρωποι ταυτόχρονα να βγάλουνε γραμμή ενώ οι αιτήσεις γίνονται μόνον 15.00 με 16.00 την ημέρα και η κάθε συνομιλία χρειάζεται ένα τέταρτο. Για τέσσερις αιτήσεις την ημέρα περιμέναμε μαζί με εκατοντάδες άλλους ρε Μαχμούντ αλλά τι να πεις… Πολιτισμός σου λέει ο άλλος. Ψηφιακές καταγραφές, φωτογραφήσεις, skype, μεταφράσεις. Ο δυτικός κόσμος αργεί αλλά αν είναι να κάνει κάτι, το κάνει σωστά!

Εσύ στο Χέρσο φίλε μου Μαχμούντ κι εγώ στην Ευκαρπία. Με τα παιδιά να μπαίνουν σιγά σιγά σε ρυθμούς και να ζητούν τον κόσμο όλο. «Παιδιά είναι», θα μου πεις. Και πράγματι έπαιξαν πολύ καλά με τα δικά σου. Χορτάσαμε αγκαλιές και χαμόγελα. Ζήσαμε μια βδομάδα σαν οικογένεια σε γιορτή. Αλλά μάτια που δεν βλέπονται γρήγορα λησμονιούνται Μαχμούντ και η βροχή του Σαββάτου και της Κυριακής είναι άλλο πράγμα για μας κι άλλο για σένα και την οικογένειά σου.

Νιώθω πολύ άσχημα αυτές τις μέρες Μαχμούντ. Νιώθω πως πρέπει να σου ζητήσω συγνώμη. Που φοβάσαι μήπως πετάξουν και στο Χέρσο γουρουνοκεφαλές. Που διστάζω να σου χαλάσω το όνειρο και να σου πω ότι δε βλέπω να φεύγεις σύντομα από εδώ. Που πιστεύω πως το παιδί σου θα γεννηθεί εδώ και δύσκολα θα βρει το κράτος ένα διαμέρισμα να σου δώσει να μεγαλώσει το λεχούδι με ασφάλεια. Νιώθω άσχημα γιατί όλοι γύρω μου γκρινιάζουν. Κάτι ήθελαν και δεν το έχουν. Μικρό ή μεγαλύτερο, δεν έχει σημασία. Κανείς δεν μιλάει γι αυτά που έχει, κανείς δεν υπενίσσεται έστω πως νιώθει ευγνωμοσύνη που έχει απείρως περισσότερα από εσένα και την οικογένειά σου.

Ξέρω τι θα γίνει αύριο φίλε Μαχμούντ. Θα σε δεχτούν στην Ευρώπη και σένα και την οικογένειά σου μαζί με χιλιάδες συμπατριώτες σου. Θα είστε όμως τόσο εξαθλιωμένοι, τόσο φοβισμένοι που θα δουλέψετε πια ένα κομμάτι ψωμί. Κι ούτε κουβέντα για τα περασμένα στη Συρία. Για τα δικά σας σπίτια, τις δουλειές, την όμορφη ζωή στην πατρίδα. Καινούρια τεφτέρια θα ανοίξετε για να έρθει και πάλι ανάπτυξη στην Ευρώπη με φθηνά χέρια, με υπάκουους νέους μετανάστες. Γιατί καλά τα λέει η Χρυσή Αυγή και τα «σκυλιά» της φίλε Μαχμούντ: Εσείς δεν είστε πρόσφυγες. Δε σας θέλουν για πρόσφυγες. Μετανάστες σας θέλουν για να δουλέψετε εκεί που πια κανείς δεν καταδέχεται. Γιατί στην Ευρώπη και ο Αλβανός ξύπνησε και ο Πολωνός και πια πρέπει να βρεθούν ακόμη πιο υπάκουοι που να έχουν να χάσουν πολλά αν δεν υπακούσουν στον επιστάτη.

Στο Χέρσο μέσα στη σκηνή ήσουν όταν σε συνάντησα Μαχμούντ και χαμογελούσες. Και τα παιδιά σου συνεχώς σε φιλούσαν, σε αγκάλιαζαν. Χαμόγελα παντού. Γι αυτό σε ντρέπομαι πια φίλε μου. Γιατί κρύβεις καλά την ταπείνωση πίσω από το χαμόγελο. Γιατί έχεις λόγο που το κάνεις αυτό. Εχεις στόχο, όνειρο ζωντανό. Εχεις ελπίδα, έχεις εκκρεμότητες, έχεις ψυχές να σκεφτείς και να βοηθήσεις.

Σε ντρέπομαι αλλά και σε θαυμάζω και θέλω να σου μοιάσω. Μακάρι να μη χρειαστεί να περάσω τα δικά σου βάσανα. Μακάρι να τα εκτιμήσω όλα νωρίτερα.

υ.γ.: Ανοιξα το αυτοκίνητο χθες, φίλε Μαχμούντ και βρήκα μια πατημασιά μικρή στο πορτ μπαγκάζ. Δεν πίστευα πως θα μου λείψουν τόσο γρήγορα τα παιδιά σου. Τώρα που έκανα το λάθος να τα βάλω σπίτι μου, πρέπει να αποδεχτώ πως «μας δένει μια συγγένεια μεγάλη».