Σε μία γιορτή περιμένεις να διασκεδάσεις, να συγκινηθείς, να θυμηθείς. Η αλήθεια είναι με τα όσα έγιναν στο Μέγαρο, μάλλον είχα μία καταμέτρηση παθογενειών.

Ο Ιβάν Σαββίδης ήθελε να δώσει αίγλη στα 90 χρόνια του ΠΑΟΚ. Δεν έχει ποτέ κακές προθέσεις, δεν έχει ποτέ υπόγειες σκέψεις. Είναι ξεκάθαρο αυτό που θέλει να κάνει, όμως για έναν λόγο ξεκάθαρο πλέον, το μόνο που καταφέρνει είναι να ακυρώσει την προσπάθειά του και να φθείρει τον ίδιο του τον εαυτό. Και αυτό γίνεται σε συνδυασμό με την «οικογένεια» του ΠΑΟΚ.

Ο μεγαλομέτοχος του ΠΑΟΚ, ουδέποτε κατάφερε να βρει πρόσβαση σε αυτούς που πραγματικά νιώθουν. Το μυστικό της συγκεκριμένης αδυναμίας αφορά στο γεγονός πως κινήθηκε γύρω από αυτούς που προσπάθησαν να τον προσεγγίσουν και όχι να αναζητήσει αυτούς που δεν θαμπώθηκαν από το χρήμα του. Σε μία ανύποπτη στιγμή πριν καμιά διετία θυμάμαι είχα πει σε ανθρώπους του περιβάλλοντός του πως «βρείτε αυτούς που δεν σας έψαξαν».

Σε μία πόλη που είναι υπό κρίση 30 και όχι 6 χρόνια, μία πόλη γεμάτη από στερημένους και νηστικούς, η έλευση ενός τέτοιους επιχειρηματία αποτέλεσε σημείο αναφοράς για αυτούς. Το μεγαλύτερο λάθος που έχει συμβεί είναι πως ο ΠΑΟΚ του Ιβάν Σαββίδη αποτελεί πόλο έλξης για τον καθένα που αναζητά οικονομική ανάσταση.

Η εικόνα του απλοχέρη επιχειρηματία που θέλει να φροντίσει τους πάντες, αποτελεί μπούμερανγκ των προθέσεών του. Και βασικός άξονας αναποτελεσματικότητας. Και όλα αυτά φάνηκαν σε μία απλή γιορτή.

Μία γιορτή βέβαια που ξεγύμνωσε την «οικογένεια» του ΠΑΟΚ. Εγκλωβισμένη σε χωριάτικες δημόσιες σχέσεις, μία επιτροπή που βράβευσε παράγοντες που δημιούργησαν δεκάδες προβλήματα στον ΠΑΟΚ, που εμφάνισε Αριανούς στο ντοκιμαντέρ για την ομάδα να μιλάνε λες και μεγάλωσαν στα τσιμέντα της Τούμπας και στη καθημερινή τους παρουσία στα ΜΜΕ, αφήνουν στελέχη τους να ξεφτιλίζουν την ομάδα.

Στον ΠΑΟΚ, τον επίσημο ΠΑΟΚ και όχι μόνο στη ΠΑΕ, αδυνατούν να κατανοήσουν πολύ βασικά πράγματα όπως ποιος είναι φίλος και ποιος εχθρός. Ποιος είναι ικανός και ποιος ανίκανος. Και εμείς περιμένουμε να πάμε στην επόμενη μέρα.

Πως είναι δυνατόν να προχωρήσεις στην επόμενη μέρα όταν δεν είσαι ικανός να κατανοήσεις πως ως οργανισμός είσαι υποχρεωμένος να σπάσεις αυγά; Να διώξεις από μέσα σου όσους προκάλεσαν την σήψη των προηγούμενων ετών.

Πως είναι δυνατόν να έχεις χρήματα να πληρώσεις τους καλύτερους και να δίνεις αμοιβές καλύτερων σε μέτριους;

Οι σύνδεσμοι έβγαλαν ανακοίνωση και έχουν μία λέξη που δεν αφορά μόνο τους ίδιους. Αφορά τους πάντες. «Κουραστήκαμε» λένε και είναι το βασικό συναίσθημα όλων. Το θέμα είναι γιατί κουράστηκε ο καθένας και είμαι υποχρεωμένος να το καταγράψω από την πλευρά μου.

Εγώ προσωπικά κουράστηκα να βλέπω πρόσωπα που δεν έχουν να μου προσφέρουν το οτιδήποτε.

Κουράστηκα να παραμένει ο ΑΣ στάσιμος περιμένοντας τα χρήματα του μεγαλομετόχου με το ύφος του κυριλέ επαίτη.

Κουράστηκα να βλέπω ΜΜΕ χαμηλού επιπέδου να σπιλώνουν την ομάδα μου με παραγωγούς στημένους να προβάλουν τη μιζέρια.

Κουράστηκα να βλέπω έναν ποδοσφαιρικό οργανισμό να μην έχει ποδοσφαιρική σκέψη.

Κουράστηκα να ανέχομαι την ειρωνεία των ανύπαρκτων εντός και εκτός πόλης.

Κουράστηκα να είμαι καθαρός και να δείχνω χαζός.

Κουράστηκα να πρέπει να ζω ανάμεσα σε δύο κόσμους. Αυτόν που η δουλειά μου επιβάλλει και αυτόν που υπάρχουν μέσα οι φίλοι μου.

Από την άλλη, είμαι υποχρεωμένος παρά την κούραση να αναζητήσω τη λύση. Να μου φύγει η κούραση.

Η γενιά των εμπλεκόμενων πρέπει να αλλάξει. Οι παραδοσιακές παραγοντικές παραστάσεις αποδείχτηκε σε αυτή την γιορτή πως δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα. Το βασικό πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι πως δεν γεννάει προσωπικότητες. Και πως αυτές που εμφανίζονται, έχουν κορεστεί τόσο που μόνο κακό κάνουν.