ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Αφού πλήρωσε το τίμημα, ας το επωφεληθεί
Έχουν περάσει λίγες ημέρες από τον αποκλεισμό του ΠΑΟΚ από τον Άγιαξ και παρότι ο χρόνος αποτελεί σύμμαχο στην επικράτηση της λογικής, για τους περισσότερους στον «Δικέφαλο», αγωνιστικό τμήμα και κόσμο, δύσκολα χωνεύεται αυτό που συνέβη.
Μετά από την εξέλιξη ενός ποδοσφαιρικού αγώνα όλοι μας μπορούμε να γίνουμε οι καλύτεροι… μετά Χριστόν προφήτες, αναλύοντας τι έφταιξε και τελικά δεν επετεύχθη ο στόχος, σχολιάζοντας αρνητικά, τις περισσότερες φορές, κάποιες από τις επιλογές του προπονητή.
Όσο και αν το δικαίωμα της άποψης είναι αναφαίρετο για τον καθένα στην περίπτωση της ήττας του ΠΑΟΚ από τον Άγιαξ στην Τούμπα πολλά μπορούν να ειπωθούν για το τι θα μπορούσε να αποφευχθεί και σήμερα ο «Δικέφαλος» να παραμένει ζωντανός στο όνειρο του Champions League, ωστόσο δύσκολα κανείς μπορεί να υποστηρίξει ότι το πλάνο που επέλεξε ο Βλάνταν Ίβιτς για να πάρει την πρόκριση δεν του βγήκε στον αγωνιστικό χώρο.
Παρότι ανήκω σε αυτούς που πιστεύουν ότι οι «ασπρόμαυροι» φοβήθηκαν λίγο παραπάνω από ότι έπρεπε τους Ολλανδούς, θεωρώντας ότι θα έπρεπε ο ΠΑΟΚ να ρισκάρει πιο πολύ, κάνοντας… ροντέο το παιχνίδι εκμεταλλευόμενος την παρουσία του κόσμου του, δεν μπορώ να μην παραδεχθώ ότι η τακτική του Ίβιτς αδικείται μόνο από το τελικό αποτέλεσμα.
Ο ΠΑΟΚ επέλεξε να δώσει χώρο στον αντίπαλο του και στο διάστημα που ο «Αίαντας» έφτασε σε συντριπτικά στατιστικά κατοχής της μπάλας κατάφερε να του δημιουργήσει πάρα πολλές κλασικές ευκαιρίες για γκολ, βρίσκοντας την ουσία στο παιχνίδι, αλλά αδυνατώντας να την εκμεταλλευτεί.
Στο τέλος πάντα και σε όλα τα πράγματα στη ζωή το αποτέλεσμα είναι που μετράει και αυτό είναι αρνητικό και «πληγώνει» πολύ τον «Δικέφαλο», κυρίως για τον τρόπο με τον οποίο ήρθε αυτός ο αποκλεισμός, καθώς δεν είναι υπερβολή να υποστηρίξει κανείς ότι οι «ασπρόμαυροι» βρήκαν για ακόμα μία φορά έναν δικό τους ιδιαίτερο τρόπο να μην τα καταφέρουν.
Μπορεί οι περισσότερες κλασικές ευκαιρίες που έχασε ο ΠΑΟΚ να… καθαρίσει το παιχνίδι να μη σχετίζονται με τον παράγοντα τύχη, αλλά να αποτελούν αδυναμία στην ποιότητα που δεν είχαν οι πρωταγωνιστές τους, ωστόσο η ήττα από τον Άγιαξ και ο κατά συνέπεια αποκλεισμός είναι άδικος.
Και η αδικία εξηγείται τόσο στην επιλογή του Τέιλορ να αλλάξει τον τρόπο που σφυρίζει, δίνοντας σε ένα πάρα πολύ καθοριστικό χρονικά σημείο και με εντελώς διαφορετική λογική ένα τραβηγμένο πέναλτι πατώντας στην αφορμή που του έδωσε ο Λέοβατς, αλλά πολύ περισσότερο στο δοκάρι του Μυστακίδη, εκεί όπου ο ΠΑΟΚ παίρνει το μήνυμα ότι «δεν ήταν η μέρα του», ότι «δεν τον θέλει η μπάλα».
Την ίδια στιγμή που το ποδόσφαιρο μοιάζει πολυσύνθετο είναι και πάρα πολύ απλό, με την αποτυχία του ΠΑΟΚ κόντρα στον Άγιαξ να αποτελεί το… πλήρωμα στον βασικό κανόνα του αθλήματος.
Το πρόβλημα για τον «Δικέφαλο» είναι ότι αντιμετωπίζει για ακόμα μία φορά από την αρνητική της πλευρά την… άγρια ομορφιά του πιο άδικου ομαδικού αθλήματος, έχοντας βιώσει ως σύλλογος στη σύγχρονη ιστορία του πολλές διδακτικές αποτυχίες και έχοντας ανάγκη να αφήσει τα… παθήματα-μαθήματα στην άκρη για να καταφέρει κάποια στιγμή να πετύχει τους στόχους του και να πανηγυρίσει τους τίτλους που του λείπουν.
Και επειδή το αποτέλεσμα, από το οποίο ευτυχώς ή δυστυχώς κρίνονται όλοι, είναι αρνητικό για τον ΠΑΟΚ και πάλι, βγάζοντας τον… λίγο στο ζύγι, το μόνο που μπορεί να κάνει τόσο ο Βλάνταν Ίβιτς όσο και οι ποδοσφαιριστές του είναι να κοιτάξουν μπροστά και να μάθουν από το τίμημα που «πλήρωσαν» ακριβά.
Εξάλλου, στην ουσία του πράγματος και εκτός από τον ψυχολογικό τομέα, ο αποκλεισμός του «Δικεφάλου» από τον «Αίαντα» ήταν ένα… φρένο σε μία χρονιά που ξεκίνησε με μεγάλες προσδοκίες μετά το περσινό εντυπωσιακό φινάλε και τη σε μεγάλο βαθμό σωστή σε χρόνους και ποιοτική καλοκαιρινή μεταγραφική ενίσχυση.
Το αγωνιστικό τμήμα του ΠΑΟΚ έχει πλέον έναν επιπλέον λόγο να πεισμώσει και να αποδείξει ότι ο αποκλεισμός από τον Άγιαξ ήταν μία άτυχη και άδικη στιγμή, με την ομάδα να έχει μπροστά της μία ολόκληρη χρονιά στην οποία μπορεί να δώσει απαντήσεις.
Υ.Γ. 1) Δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως στο ρόστερ του «Δικεφάλου» υπάρχουν ποιοτικοί ποδοσφαιριστές που δε χρησιμοποιήθηκαν ακόμα (Μπίσεσβαρ, Κάνιας και Βαρέλα είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα περιπτώσεων που έχουν δημιουργήσει προσδοκίες). Η ένταξη τους στην ομάδα και η γενικότερη αναζήτηση χημείας στη σύνθεση χαρακτηριστικών με φόντο τη βελτίωση, αποτελεί το επόμενο μεγάλο «στοίχημα» για τον Βλάνταν Ίβιτς.
Υ.Γ. 2) Το μεγάλο πλεονέκτημα του Ίβιτς συγκριτικά με τον Τούντορ, σε μία σύγκριση δύο νέων και χωρίς πολλές παραστάσεις προπονητών, είναι ότι ξέρει που βρίσκεται και αυτό τον βοηθά να χειρίζεται εξαιρετικά καταστάσεις. Μπορεί να είναι κάτι που έχει ειπωθεί πολλές φορές, ωστόσο κανείς μας δε θα πρέπει να παραγνωρίσει την επιλογή του Ίβιτς μία ημέρα πριν το παιχνίδι με τον Άγιαξ να προκαλέσει αποσυμφόρηση στην ομάδα του, τονίζοντας ότι ακόμα και αν ερχόταν ο αποκλεισμός θα πρέπει να συνεχιστεί η προσπάθεια. Πολλά πράγματα μπορεί να θεωρούνται αυτονόητα, αλλά από τον ΠΑΟΚ έλειπαν. Ο Σέρβος είναι έξυπνος και ευέλικτος άνθρωπος και κάτι τέτοιο έλειψε πολύ στην καθημερινότητα του «Δικεφάλου», τόσο μιλώντας για το τεχνικό τιμ όσο και για τους ποδοσφαιριστές.
Υ.Γ. 3) Η Τούμπα πάντα ξέρει να στέλνει ένα δικό της μήνυμα. Εγώ διαφωνώ με τους… λαϊκισμούς ότι η κρίση του κόσμου είναι πάντα σωστή, γιατί πολλές φορές ο κόσμος ελέω στεγανών σε μία ομάδα δεν μπορεί να γνωρίζει τα πάντα. Ωστόσο, το σίγουρο είναι ότι το μήνυμα που έστειλε η Τούμπα την περασμένη Τετάρτη, παρά την επαναλαμβανόμενη σε μεγάλα «ραντεβού» του ΠΑΟΚ με την ιστορία πίκρα στο φινάλε, είναι πολύ αισιόδοξο, «φωνάζοντας» στον Ίβιτς και τους παίκτες του πως «εμείς είμαστε εδώ όσο μάχεστε και παλεύετε μέσα στο γήπεδο».
Ο ΠΑΟΚ δοκιμάζεται στη Λαμία και στο "Αθανάσιος Διάκος" για την 7η αγωνιστική των πλέι οφ της Stoiximan Super League.
Το PAOK24 σας μεταφέρει ζωντανά την εξέλιξη:
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Λουτσέσκου: «Δεν καταλαβαίνεις τι σημαίνει το Αθήνα – Θεσσαλονίκη αν δεν το ζήσεις»
Οι ατάκες του Ρουμανου τεχνικού
Ο προπονητής του ΠΑΟΚ, Ραζβάν Λουτσέσκου, παραχώρησε συνέντευξη στην ιταλική ιστοσελίδα, «Cronache di spogliatoio» στην Ιταλία και αναφέρθηκε τόσο στην κόντρα μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης, στο χαμένο πρωτάθλημα της ομάδας του τη σεζόν 2017/18 και στον Τάισον.
Αναλυτικά όσα είπε ο Λουτσέσκου:
Για τον πατέρα του Μιρτσέα: «Πάντα τον ακολουθούσα και ειδικά όταν ετοίμαζε προπονήσεις και αγώνες. Πολλές φορές πήγαινα και στα αποδυτήρια των ομάδων του, ήταν θεμελιώδες για μένα να αναπνεύσω αυτά τα περιβάλλοντα προκειμένου να καταλάβω πώς να δημιουργήσω μια δυνατή ομάδα και πώς να διαχειριστώ ό,τι συμβαίνει.
Πάντα είχα εξαιρετική σχέση με τον μπαμπά. Είτε ήταν εντός είτε εκτός έδρας, πάντα με έπαιρνε Θυμάμαι ότι από τους 34 αγώνες της Seria A έχασα μόνο έναν σε μια σεζόν. Πήγαινα μαζί του στο ξενοδοχείο ή στο εστιατόριο, ακόμη και πριν τον αγώνα. Το να βλέπεις παίκτες, προπονητές, προσωπικό στο μεσημεριανό γεύμα και το δείπνο ήταν ένα όνειρο για εμένα.
Δεν είχα προβλήματα στο σχολείο ο πατέρας μου με ανάγκαζε να πηγαίνω. Κάθε εβδομάδα μου έλεγε: «Διαχείρισου το σχολείου και τις προπονήσεις σου καλά κα μετά θα σε πάρω μαζί μου το Σαββατοκύριακο» και απλά περίμενα αυτό. Από εκεί και πέρα απέκτησα τη συνήθεια να διαβάζω και να ενημερώνομαι».
Πάντα ένιωθα το βάρος του επωνύμου μου. Ήδη στο σχολείο, οι συμμαθητές μου λέγανε «Α, είσαι καλός μόνο επειδή είσαι ο γιος του Λουτσέσκου» Το ίδιο συνέβη με τις πρώτες μου κοπέλες ή με εκείνες που νόμιζα ότι ήταν κοπέλες μου. Ήταν μαζί μου μόνο από ενδιαφέρον για το όνομα. Δεν ήταν εύκολο, πιστέψτε με. Το βάρος του να φέρω ένα τόσο σημαντικό επώνυμο είχε αντίκτυπο τόσο στην ιδιωτική όσο και στην επαγγελματική μου ζωή. Ακόμη και στο ποδόσφαιρο, κάθε γκολ που πέτυχα ήταν μόνο επειδή ήμουν ο γιος του Μιρτσέα. Και όταν ήμουν τερματοφύλακας και όταν ξεκίνησα την προπονητική.
Με τα χρόνια, μου έλεγαν συχνά από την κερκίδα: «Φώναξε τον πατέρα σου! Είναι ο πατέρας σου που τους προπονεί. Όλη μου τη ζωή έπρεπε να ακούω αυτά τα πράγματα. Τώρα θεωρώ τον εαυτό μου πιο δυνατό: ήταν το κίνητρο για να ξεπεράσω τόσες πολλές απογοητεύσεις. Είπα στον εαυτό μου, «πρέπει να κάνω τη δική μου καριέρα». Ποτέ δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να τον ξεπεράσω, αλλά ήθελα να δείξω στους ανθρώπους ότι και εγώ ήμουν ικανός να κάνω κάτι.
Είναι ξεκάθαρο ότι το ποδόσφαιρό μου βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη φιλοσοφία παιχνιδιού του πατέρα μου. Μου αρέσει το επιθετικό ποδόσφαιρο, να έχω τον έλεγχο του αγώνα με την μπάλα. Αλλά το ποδόσφαιρο εξελίσσεται και έπρεπε να μάθω να προσέχω και άλλες λεπτομέρειες σήμερα δουλεύουμε περισσότερο στην οργάνωση των τμημάτων και στη φάση της μη κατοχής. Ο πατέρας μου ήταν πολύ δυνατός στην επίθεση, πίεζε πολύ. Έχω την ίδια νοοτροπία, αλλά φροντίζω και τη φάση του πρέσινγκ χωρίς μπάλα, προσπαθώ να δώσω ισορροπία.
Ωστόσο, πλέον οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Τώρα είναι αυτός που έρχεται να με βλέπει. Έρχεται συχνά να με δει. Έχει έρθει σχεδόν σε κάθε ευρωπαϊκό αγώνα. Του αρέσει να με γεμίζει με συμβουλές, ακόμα και μετά από αγώνες. Τον σέβομαι, αλλά όταν είμαι υπό πίεση είναι δύσκολο να τον ακούσω. Μου λέει «έπρεπε να το είχες κάνει έτσι ή και έτσι με αυτόν τον παίκτη». Προσπαθώ να παραμείνω ήρεμος και να σκέφτομαι: Άκουσέ τον Ράζβαν άκουσέ αυτά που έχει να σου πει.
Στον ΠΑΟΚ προπονώ δύο πρώην παίκτες του, τον Κεντζιόρα και τον Τάισον. Όταν τον βλέπουν στο γήπεδο κατά τη διάρκεια της προθέρμανσης, μου λένε πάντα: «Σήμερα θα κερδίσουμε, ο προπονητής είναι εδώ. Μας φέρνει γούρι. Στο τέλος του αγώνα τους πιάνει και τους λέει διάφορα. Εκεί τον παίρνω από το μπράτσο και του λέω: «Έλα μπαμπά, άσε τους ήσυχους, κουράστηκαν. Πάμε».
Για τη σχέση του με τον Τάισον: «Ο Tάισον θεωρεί τον Μιρτσέα δεύτερο πατέρα. Όταν οι Βραζιλιάνοι ποδοσφαιριστές νιώθουν ότι τους εκτιμούν και τους σέβονται, σου δίνουν πολλά. Σχεδόν σε αγαπούν. Είναι ένα ευαίσθητο αγόρι, πολύ δεμένο με την οικογένειά του και με την εικόνα του πατέρα του. Όταν έφτασε πέρσι τον χειμώνα ήταν στα μισά του πρωταθλήματος.
Ένιωσα λίγο ντροπιασμένος απέναντι του, διότι δεν μπορούσα να τον χρησιμοποιήσω και να τον ξεκινήσω αμέσως βασικό, διότι ερχόταν από μια περίοδο κατά την οποία είχε προπονηθεί μόνος στη Βραζιλία. Χρειάστηκε χρόνος, αλλά μετά κατάλαβε πόσο πολύ τον εκτιμώ. Τώρα είναι σαν να είμαι μεγαλύτερος αδερφός του».
Για τους τίτλους και τα ντέρμπι: «Παίζεις κάτω από τρομερή πίεση. Δεν μπορείς να το φανταστείς αν δεν το ζήσεις! Όλα είναι ντέρμπι. Είναι θέμα υπερηφάνειας, είναι κάτι που ξεπερνά το ποδόσφαιρο. Το 2017/18 μας έκλεψαν το πρωτάθλημα, τιμωρώντας μας με 9 βαθμούς. Στην Ελλάδα μπορείς να νιώσεις το πολιτικό βάρος ενός συλλόγου.
Πρώτα πηγαίνουν σε αυτόν τον τομέα ο ομάδες της Αθήνας και μετά όλες οι άλλες. Ακόμα και τη χρονιά που πήραμε το πρωτάθλημα, ξεκινήσαμε από το -2 Ο ΠΑΟΚ είχε πραγματικά ένα τρομερό γκρουπ. Στο τέλος της χρονιάς δεθήκαμε ακόμα περισσότερο με τον ιδιοκτήτη. Θέλαμε να γράψουμε ιστορία.
Ήμασταν απλά οι πιο δυνατοί από τους άλλους και φυσικά υπήρχε το κίνητρο του κόσμου. Θυμάμαι ότι τους πρώτους δύο μήνες, δεν μπορούσα να φύγω από το σπίτι. Ένιωσα αρνητική πίεση. Όλοι με σταματούσαν στο δρόμο και μου λέγανε: «Φέτος πρέπει να κερδίσεις. Δεν αντέχουμε άλλο. Υπήρξαν γενιές ολόκληρες που δεν έχουν δει τον ΠΑΟΚ να παίρνει πρωτάθλημα. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες έχουν πεθάνει χωρίς να δουν άλλον τίτλο»
Για την κόντρα Αθήνας-Θεσσαλονίκης: «Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι ξεχωριστό. Το συναίσθημα για τον ΠΑΟΚ είναι πολύ δυνατό, αλλά η κόντρα Θεσσαλονίκης-Αθήνας είναι ακόμη μεγαλύτερη. Μπορείς να αντιληφθείς τον ανταγωνισμό σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο που οδηγεί σε απογοήτευση. Και από εδώ γεννήθηκε και η αγάπη για τον ΠΑΟΚ. Το 2019 πήραμε το νταμπλ χωρίς καμία ήττα. 26 νίκες και 4 ισοπαλίες ήταν το ρεκόρ μας. Επιπλέον, τα τελευταία τρία χρόνια έχουμε φτάσει δύο φορές στα προημιτελικά μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Γράφουμε τη δική μας ιστορία.
«Πάντα παρακολουθώ το ιταλικό ποδόσφαιρο. Παρακολουθώ πολλούς αγώνες της Serie A και χαλαρώνω .Η ιταλική σχολή ποδοσφαίρου είναι η καλύτερο. Πάντα είχα διάφορους Ιταλούς συνεργάτες στο επιτελείο μου: το 2005, γνώρισα τον Ντιέγκο Λόνγκο που με ακολούθησε στη Ρουμανία και ήταν μαζί μου για 15 χρόνια. Χάρη σε αυτόν, γνώρισα τον Μπάτσι, τον Σπαταφόρα και τον Καστορίνα.
Για τις ετοιμασίες του πριν το εκάστοτε παιχνίδι: «Είμαι κάποιος που θέλει να έχει σε πλήρη κινητοποίηση τους παίκτες του. Είμαι και προληπτικός επίσης. Νομίζω ότι όλοι οι προπονητές είναι. Νομίζω ότι αυτό προέρχεται από ότι θέλω να είμαι σίγουρος ότι έχω κάνει τα πάντα, απολύτως τα πάντα, για να προετοιμαστώ για τον αγώνα. Δεν θέλω να αφήνω τίποτα στην τύχη. Και έτσι, σκέφτομαι: Πρέπει να φορέσω αυτά τα παπούτσια γιατί μου έφεραν τύχη την προηγούμενη φορά και πάει λέγοντας.
ΕΥΡΩΠΗ
Ο Κομπανί στον πάγκο της Μπράιτον, αν φύγει ο Ντε Τσέρμπι
Ο Ιταλός τεχνικός στις αρχές του μήνα άφησε την πόρτα ανοικτή για την αποχώρηση του από τους «γλάρους»
H Λίβερπουλ και η Μπάγερν, που ψάχνουν για προπονητή, εξέτασαν τη λύση του Ρομπέρτο Ντε Τσέρμπι, ο οποίος έχει συμβόλαιο με την Μπράιτον έως το 2026 και έχει ρήτρα εξαγοράς στα 25 εκατ. ευρώ.
Ο Ιταλός τεχνικός στις αρχές του μήνα άφησε την πόρτα ανοικτή για την αποχώρηση του από τους «γλάρους», αλλά μετά το ματς με την Μπρέντφορντ (0-0), άλλαξε στάση και δήλωσε πως θα παραμείνει στην ομάδα.
Τα αγγλικά ΜΜΕ αναφέρουν, όμως, πως τις επόμενες ημέρες θα συναντηθεί ξανά με τον πρόεδρο του συλλόγου, Τόνι Μπλουμ, και ίσως τελικά αποχωρήσει από την Μπράιτον το καλοκαίρι.
Σε αυτή την περίπτωση ο Μπλουμ δεν θα χρειαστεί να ψάξει για τον αντικαταστάτη του, καθώς ήδη έχει συμφωνήσει με τον Βενσάν Κομπανί. Ο 38χρονος Βέλγος κόουτς της Μπέρνλι θα είναι ο διάδοχος του Ντε Τσέρμπι, αν ο τελευταίος αποφασίσει να αποδεχθεί κάποια άλλη πρόταση και φύγει από το Μπράιτον.
