Ο ΠΑΟΚ αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό στη «Λεωφόρο», αναζητώντας τη νίκη που θα μπορούσε να τον βοηθήσει να γιατρέψει κάποιες από τις «πληγές» που του άφησε η… αυτοκτονία με τον Ατρόμητο στην Τούμπα, την περασμένη Δευτέρα.

Αντ’ αυτού, ο «Δικέφαλος» κατάφερε να χάσει στο σημερινό παιχνίδι και να βυθιστεί ακόμα περισσότερο στην εσωτερική του κρίση.

Για την ακρίβεια, κατάφερε, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, να δώσει… ανάσα στον Παναθηναϊκό, μεγαλώνοντας ακόμα περισσότερο τα δικά του προβλήματα.

Για να μπορέσεις να κερδίσεις ένα ντέρμπι θα πρέπει να πιστεύεις ότι έχεις τη δυνατότητα να τα καταφέρεις, αλλά και να το δείξεις στον αγωνιστικό χώρο.

Ο ΠΑΟΚ σήμερα ούτε το πίστευε, ούτε το έδειξε.

Παρότι ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα κάπως καλύτερος από τον αντίπαλο του σε μία κάκιστη από πλευράς θεάματος και ουσίας ποδοσφαιρική αναμέτρηση, βρήκε τρόπο να φύγει με άδεια χέρια από τον αγώνα, θυμίζοντας σε όλους και το κόμπλεξ που έχει όταν αγωνίζεται με τις τρεις μεγάλες ομάδες της Αθήνας στο Λεκανοπέδιο.

Γιατί το σημερινό, εκτός από το ολέθριο λάθος του Μπρκιτς, είναι και ένα δείγμα της κάκιστης νοοτροπίας που έχουν οι παίκτες του «Δικεφάλου», οι οποίοι σε καμία περίπτωση δεν μπόρεσαν να κερδίσουν έναν εντελώς προβληματικό και επίσης φοβισμένο Παναθηναϊκό.

Οι μέρες για τον ΠΑΟΚ είναι πολύ δύσκολες, στο γνώριμο πλέον προβληματικό του διάστημα στη σεζόν.

Στις εβδομάδες, δηλαδή, που πρόωρα η προσπάθεια του καλοκαιριού αμφισβητείται και το οικοδόμημα «τρίζει», με τα ερωτηματικά πλέον για τις δυνατότητες παικτών, αλλά και προπονητή, να έχουν μπει ακόμα και στους πιο πιστούς οπαδούς αυτής της προσπάθειας.

Από την προηγούμενη Δευτέρα η κατάσταση στο αγωνιστικό τμήμα του ΠΑΟΚ έχει γίνει ακόμα πιο δύσκολη και το σημερινό αποτέλεσμα δε βοηθάει σε καμία περίπτωση την ομάδα να κοιτάξει μπροστά.

Ίσα-ίσα της δημιουργεί περισσότερες ανασφάλειες, με την έλλειψη αποτελεσματικότητας να κλονίζει και την πίστη των ίδιων των ποδοσφαιριστών που βλέπουν πως η δουλειά τους δεν έχει αποτελέσματα και δεν ξέρουν αν βαδίζουν στον σωστό δρόμο.

Αμιγώς ποδοσφαιρικά στο σημερινό… χάλι που παρουσίασαν οι δύο ομάδες στη «Λεωφόρο» ο ΠΑΟΚ είχε μόνο αμυντικό ποδοσφαιρικό πλάνο και κατάφερνε σε μεγάλο βαθμό να το υπηρετεί σωστά.

Επιθετικά, δεν είχε αρχή, μέση και τέλος, αναφορικά με τον τρόπο που προσπαθούσε να αναπτυχθεί και να δημιουργήσει επικίνδυνες καταστάσεις μπροστά από την εστία του Βλαχοδήμου.

Ο Σάκχοφ αποδεδειγμένα πλέον δεν μπορεί να ανταποκριθεί στον πολυσύνθετο ρόλο για τον οποίο αποκτήθηκε στη μεσαία γραμμή, ο Μπίσεσβαρ, που είναι ο παίκτης που θα έκανε τη διαφορά μεσοεπιθετικά «ταΐζοντας» τη γραμμή κρούσης της ομάδας, θυμίζει πρώην ποδοσφαιριστή.

Στέκομαι στους δύο συγκεκριμένους, όχι γιατί δεν υστέρησαν και πολλοί ακόμη, αλλά γιατί θεωρώ ότι είναι δύο κομβικές μεταγραφές, στις οποίες ο ΠΑΟΚ απέτυχε παταγωδώς το περασμένο καλοκαίρι.

Το χειρότερο είναι πως δύσκολα μπορούν να καλυφτούν τώρα αυτά τα κενά στον άξονα, με τις λανθασμένες επιλογές να εκθέτουν τον Λούμπος Μίχελ που τις έκανε, δένοντας τα χέρια του Ίβιτς, ο οποίος έδωσε το καλοκαίρι τη συγκατάθεση του για να πραγματοποιηθούν.

Τουλάχιστον για τον Μπίσεσβαρ, γιατί αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς η απόκτηση του Σάκχοφ είχε οριστικοποιηθεί πριν ο Σέρβος αναβαθμιστεί από προπονητής εκτάκτου ανάγκης στον βασικό τεχνικό και της επόμενης, τουλάχιστον, σεζόν.

Αναζητώντας τις ποδοσφαιρικές αιτίες για όσα συνέβησαν στη «Λεωφόρο», τα ανύπαρκτα ανεβάσματα των Λέοβατς και Μάτος και η αδυναμία τους να συνδυαστούν με τους Ροντρίγκεζ και Κάμπος στις πλευρές, εξηγούν μέχρι… κεραίας αυτόν τον φοβικό επιθετικά ΠΑΟΚ, ο οποίος μπήκε στο γήπεδο για να μη δεχτεί γκολ και όσον αφορά στον τρόπο που θα προσπαθούσε να σκοράρει, «έχει ο Θεός…».

Για ακόμα μία αγωνιστική περίοδο οι επιλογές των ανθρώπων του «Δικεφάλου» στο μεταγραφικό παζάρι έχουν περιορίσει επικίνδυνα το ταβάνι και των φετινών προσδοκιών επίτευξης των στόχων του.

Αν η ίδια η ομάδα δε βρει τρόπο να βοηθήσει τον εαυτό της, τότε ο «κατήφορος» δε θα έχει τελειωμό και νομοτελειακά ο ΠΑΟΚ θα οδηγηθεί σε ακόμα μία πρόωρα αποτυχημένη σεζόν στην εποχή Σαββίδη, με τη στασιμότητα και την έλλειψη επιτυχιών να τους στοιχειώνει όλους επικίνδυνα στην Τούμπα.

Υ.Γ.1) Η θέση του τερματοφύλακα είναι πολύ κομβική. Είναι η πιο μοναχική σε ένα ομαδικό άθλημα, όπως είναι το ποδόσφαιρο. Το χειρότερο για τον Μπρκιτς δεν είναι ότι με το ολέθριο λάθος του στη «Λεωφόρο» πήρε στο λαιμό του τους συμπαίκτες του, αλλά πολύ περισσότερο το γεγονός ότι μπήκε ξανά στον ίδιο μία μεγάλη αμφιβολία για τις ικανότητες του. Παρόμοια με αυτήν που του κόστισε την καριέρα του στην Κάρπι, όταν μετά από χοντρά λάθη τον προπερασμένο Αύγουστο, μπήκε στο περιθώριο, βλέποντας το ιταλικό του όνειρο να σβήνει. Η διαχείριση του Σέρβου είναι πολύ δύσκολη υπόθεση, με τον ΠΑΟΚ να νιώθει αμφιβολίες για ακόμα μία καλοκαιρινή του μεταγραφή.

Υ.Γ.2) Όταν πέρυσι ο Ιβάν Σαββίδης αποφάσιζε να σταματήσει τη συνεργασία του με τον Φρανκ Άρνεσεν, ένας από τους λόγους απομάκρυνσης του Δανού πέρα από τη δυσαρέσκεια για τις μεταγραφές που πραγματοποιήθηκαν επί ημερών του ήταν και η αδυναμία του να βγει να υπερασπιστεί το πλάνο της ομάδας στα δύσκολα. Να λειτουργήσει δηλαδή σαν μία ασπίδα για τεχνικό τιμ και παίκτες, εξηγώντας στον κόσμο του ΠΑΟΚ κατά που πορευόταν η ομάδα και γιατί θα έπρεπε να της δοθεί πίστωση χρόνου. Η ανεπάρκεια του Λούμπος Μίχελ και σε αυτό τον τομέα είναι πολύ μεγαλύτερη, με τον Σλοβάκο πρώην διαιτητή να μοιάζει εξαφανισμένος.