Δεκάδες φιλανθρωπικές δράσεις, εκατοντάδες παιδικά χαμόγελα, πολλαπλά μηνύματα ζωής και ένας περήφανος ΠΑΟΚ σε φόντο “χρυσού” χορηγού και υποστηρικτή. Πιστός στις αρχές του, ορμώμενος από τη φιλοσοφία και από αυτό που προστάζει η ιστορία του, ο ΠΑΟΚ έχει πια την οικονομική δύναμη να σταθεί ως κοινωνικός οργανισμός στο πλευρό όλων εκείνων που του δίνουν το χέρι τους…

Τα τελευταία χρόνια, σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι ο ΠΑΟΚ προσφέρει μέρος των εσόδων για την ενίσχυση των παιδιών με προβλήματα υγείας. Μπορείς να αντιληφθείς την σπουδαιότητα της κίνησης του ΠΑΟΚ, που πλέον έχει παγιωθεί στην συνείδησή μας ως μια συνήθεια, μόνο αν κατανοήσεις τα λόγια του Βασίλη Νικολόπουλου. Ενός οπαδού του ΠΑΟΚ που μένει στην Αθήνα και είχε συγκλονίσει με την δημόσια εξομολόγησή του για τη βοήθεια που του παρείχε η ομάδα, όταν το παιδί του, λόγω ενός σπάνιου προβλήματος υγείας, χρειάστηκε να μεταβεί στο εξωτερικό για μια εγχείριση.

“Βρήκα κλειστές πόρτες και δεν το περίμενα κιόλας. Και ειδικά σε περιπτώσεις που υπήρχαν λεφτά και δε μου έδιναν βοήθεια. Ένας φίλος μου, μου είπε έλα να χτυπήσουμε την πόρτα του ΠΑΟΚ. Πήγα και χτύπησα την πόρτα του ΠΑΟΚ. Είχα μαζί μου όλα τα χαρτιά στις 17 Σεπτεμβρίου 2013. Μετά από ακριβώς 22 ώρες με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι το 10% από τα εισιτήρια του παιχνιδιού με τον Πλατανιά θα είναι δικό σου. Ο ΠΑΟΚ δεν μου το έκανε μόνο εύκολο, αλλά με βοήθησε με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο…”. Το αντιλαμβάνεσαι;

Στην Τούμπα, όλα αυτά τα παιδιά, με την δική σου παρουσία, γίνονται δικά μας παιδιά. Δεν είναι η νίκη, το γκολ, ο Ίβιτς και ο Κλάους. Είναι πολλά παραπάνω και όπως λέει και ο φίλος Βασίλης: “Για μένα ο ΠΑΟΚ εκείνη τη στιγμή τα πήρε όλα. Γιατί ο ΠΑΟΚ δεν είναι μόνο οι τίτλοι, δεν είναι κάτι απρόσωπο. Ο ΠΑΟΚ είναι η ζωή μου και τα αδέρφια μου γιατί έδωσε ζωή στην οικογένεια μου. Το σύνθημα «Εμείς μαζί για μια ζωή», ο ΠΑΟΚ μου το έδωσε ως οικογένεια στην οικογένεια μου”.

Και επειδή δεν υπάρχει τίποτα πραγματικά πιο όμορφο, όσο το χαμόγελο ενός παιδιού, μάθε πως οι πόρτες του ΠΑΟΚ για να βρεθούν δίπλα στην αγαπημένη τους ομάδα σε μια προπόνηση, είναι πάντα ανοιχτές για όλους εκείνους που είναι “μαχητές” της ζωής και τους αρκεί μια φανέλα, μια φωτογραφία, μια αγκαλιά από τον ΠΑΟΚ για να “χρωματίσουν” την ζωή τους, αγνοώντας πόσο ξεχωριστή κάνουν εκείνοι τη δική μας, ποζάροντας μαζί με την ομάδα. Είναι οι στιγμές που συνειδητοποιείς γιατί ο ΠΑΟΚ είναι κάτι περισσότερο από 90 λεπτά ενός αγώνα.

Αλήθεια, πόσοι γνωρίζουν πως ο ΠΑΟΚ στέκεται δίπλα στο έργο που προσφέρει η Παιδοογκολογική Κλινική του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ; Πώς πλέον τρεις γιατροί προσφέρουν καθημερινά τις υπηρεσίες τους στα μικρά παιδιά που δίνουν την δική τους μάχη με την επάρατη νόσο με έξοδα του Ιβάν Σαββίδη; Πως στα πλαίσια στήριξης ευπαθών κοινωνικών ομάδων ο ΠΑΟΚ συνεργάζεται με τη φιλανθρωπική οργάνωση ΜΠΟΡΟΥΜΕ, με σκοπό τη βοήθεια απόρων ατόμων και οικογενειών της πόλης μας;

Πως ο ΠΑΟΚ ανταποκρίθηκε από την πρώτη στιγμή στο κάλεσμα του Συλλόγου Συνδρόμου Down και έβαλε πλάτη σε μια εβδομάδα εκδηλώσεων; Πως η επίσκεψη των ποδοσφαιριστών στη Παιδοογκολογική Κλινική του νοσοκομείου ΑΧΕΠΑ στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Παιδικού Καρκίνου σημαίνει πολλά περισσότερα για τους μικρούς ήρωες της καθημερινότητας μας;

Και πως φυσικά ένα προσφυγικό σωματείο, όπως ο ΠΑΟΚ, δεν θα μπορούσε να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια και να δείξει απάθεια μπροστά σε όλους αυτούς του ανθρώπους που ξεσπιτώθηκαν, ψάχνοντας ένα καλύτερο μέλλον για εκείνους και τα παιδιά τους; Και πως… και πως… και πως…

Και είναι πολλά αυτά που δεν ξέρεις, αυτά που αγνοείς αλλά και που δεν ευθύνεσαι εσύ για το ότι δεν έχεις ενημερωθεί. Είναι που τα μίντια -με τη μεγαλύτερη διάθεση αυτοκριτικής- αδυνατούν να τους δώσουν την έκταση που τους αρμόζει. Κοινώς, τη μεγαλύτερη δυνατή…

Γιατί όταν πρόκειται για θέματα που αφορούν τους πολλούς, η φωνή των ανθρώπων πρέπει να γίνεται κραυγή. Αλλά η φωνή βγαίνει και στερεύει από τον κανιβαλισμό στην χειρονομία του Πέλκα, εξελίσσοντας μια κοινωνία που διαμορφώνεται από αυτά που προβάλλεις και καταναλώνεις εσύ…