Η πρώτη κεραμίδα μού ήρθε όταν έμαθα ότι Ιταλικό δημοσίευμα θέλει τον Αντώνη Σαμαρά να καλοβλέπει την υποψηφιότητα Μαρινάκη για την προεδρία της Δημοκρατίας. Αμέσως θυμήθηκα γνωστό συνάδελφο, γνώστη της Γερμανικής γλώσσας, ο οποίος συνεργάζονταν, παράλληλα με την εφημερίδα στην οποία δουλεύαμε, με Γερμανικό περιοδικό που του ζητούσε νέα των ομάδων της Θεσσαλονίκης. Αυτός ρωτούσε τα παιδιά του αθλητικού τμήματος, εκείνοι του έλεγαν, τα έγραφε και την μεθεπόμενη μέρα εμείς τα ξαναγράφαμε ως «Γερμανικιά δημοσιεύματα» που, όμως, ήταν ελληνικότατα. Δικά μας!

Τώρα που το σκέφτομαι, την είδηση για τον Μαρινάκη μπορεί και να την μετέφρασαν από το google translate οι ίδιοι οι Ιταλοί. Αν μπήκαν σε κανένα «κουλούρι»… Ετσι κι αλλιώς μοιάζουν τόσο τα δημοσιεύματα του ελληνικού διαδικτύου μεταξύ τους που δε θέλει και πολύ για να «ψαρώσεις». Λες από μέσα σου: «τον άτιμο τον Βαγγέλη, φοβάται μπλεξίματα με το νόμο και ψάχνει προεδρική ασυλία. Δύσκολο είναι να γίνει; Αφού αυτός κυβερνά!»

Αύριο έχει Αρης – ΠΑΟΚ στο Αλεξάνδρειο και είναι από τις λίγες φορές που νιώθεις ότι ο κόσμος, ο δικός σου αλλά και των αντιπάλων, περιμένει με χαρά αυτό το βγαλμένο από τα παλιά ντέρμπι. Για τον Αρη δεν είχα καμιά αμφιβολία. Πρώτον ήταν ανέκαθεν «μπασκετικοί» και δεύτερον, με τόσα «χάλια» στο ποδοόσφαιρο, η πορτοκαλί μπάλα είναι μια παρηγοριά…
Για τον ΠΑΟΚ, βέβαια, τα φαινόμενα δεν είναι τόσο εύκολο να τα ερμηνεύσεις. Ενα τμήμα που έχει δώσει στον κόσμο τόσες χαρές κατά το παρελθόν, με διοικητικούς παράγοντες που τιμούν και το τελευταίο ευρώ των εσόδων, με νοικοκυρεμένο μπάτζετ και βελτίωση των αριθμών, και  όμως ο κόσμος ΔΕΝ ανταποκρίνεται! Περιμένει τίτλο; Δε «νιώθει» από μπάσκετ; Δε συνήθισε το «Παλατάκι»; 

Στο ποδόσφαιρο ο Αγγελος είπε λίγα απόλυτα αλλά αληθινά λόγια. Πράγματι, ο ίδιος δεν έφυγε στιγμή από τον στόχο αυτές τις μέρες της διακοπής. Εμεινε να δουλέψει με όσους είχε. Αυτός είναι ο Αγγελος. Κι επειδή ανήκει σε αυτούς που έζησαν όλη τη ζωή τους με μια μπάλα στο χέρι, ξέρει πολύ καλά τι σημαίνει να ιδρώνεις κυνηγώντας έναν στόχο και κάποιοι να σε πολεμούν. Ας προσέξει πλέον πολύ και ειδικά αυτούς που του το παίζουν φίλοι γιατί οι «εχθροί» είναι ξεκάθαροι και αντιμετωπίζονται.  

Να επανέλθω στο «τρολάρισμα» της μέρας με την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας; Κανονικά ο Αντώνης Σαμαράς θα έπρεπε να προτείνει την Αννα Βίσση για την σημαντική αυτή θέση. Την γνωρίζει όλος ο κόσμος, έχει εμφανιστεί στη Γιουροβίζιον, άρα θα μας εκπροσωπήσει επάξια στην Ευρώπη, είναι γυναίκα, έχει χρόνο, δεν έχει οικονομικό πρόβλημα… Και στο κάτω κάτω ο Αντωνάκης έχει αναθέσει την υπεράσπιση του οράματος της Μελίνας στην Αμάλ Αλαμουντίν έναντι ενός τεράστιου κενού, την Βίσση δε θα κατάφερνε να τακτοποιήσει;