Ο «σουλτάνος», ένας από τους μακροβιότερους σύγχρονους ηγέτες χωρών του κόσμου, είναι με την πλάτη στον τοίχο στο εσωτερικό της χώρας του. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια δεν είναι ο δημοφιλέστερος πολιτικός, η οικονομία της Τουρκίας καταρρέει με κρότο, οι εσωτερικές φωνές καταγγελίας των πρακτικών του πληθαίνουν, οι ψηφοφόροι στα μεγάλα αστικά κέντρα τού γυρίζουν μαζικά την πλάτη.
Τα μοναδικά του «όπλα» για να παραμείνει στην εξουσία και να ολοκληρώσει την πολιτική οπισθοδρόμησης της γειτονικής μας χώρας είναι ο θρησκευτικός φανατισμός, ο εθνικισμός, οι προβοκάτσιες του παρακράτους του και η τρομοκρατία σε όσους έχουν διαφορετική άποψη.
Αφού χρησιμοποίησε πολλά τέτοια «όπλα« εναντίον των Σύριων, των Κούρδων, των Ρώσων και των Αμερικανών κι αφού εργαλειοποίησε το προσφυγικό, έφτασε τώρα στην Αγιά Σοφιά. Οι παρακρατικές του μέθοδοι είναι σοκαριστικές: ωμή παρέμβαση στην δικαιοσύνη. Μετά την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, παρεμβαίνει (δεν είναι η πρώτη φορα) και στην δικαστική. Για την… τέταρτη εξουσία, τον τύπο, ούτε λόγος. Εννέα στις 10 εφημερίδες και κανάλια είναι «δικά του». Σήμερα παρουσιάζουν ως «μεγάλη μέρα» τη μετατροπή της Αγιά Σοφιάς σε τζαμί. Με αισθητική «Ελεύθερης ώρας» και «Μακελιού» αλλά με εκατονταπλάσιες πωλήσεις αντιτύπων. Στα βάθη της Τουρκίας δεν έχουν σόσιαλ μίντια. Η φτώχεια και η αμάθεια τρέφονται με φανατισμό, θρησκευτικό και εθνικό.
Κι ενώ δε χρειάζονται γνώσεις εξωτερικής πολιτικής και διπλωματίας για να κατανοήσεις τα κίνητρα του «σουλτάνου», σίγουρα χρειάζεται ψυχραιμία και υπομονή για να αντιδράσεις σωστά ως χώρα στην τρέχουσα συγκυρία. Έχει η Ελλάδα ψυχραιμία; Έχει σχέδιο; Αν κρίνουμε από τις πρώτες δημόσιες τοποθετήσεις των κυβερνώντων και πολλών επωνύμων, η νοοτροπία είναι περίπου «φύγε μπελά από μένα».
Εκτός από τη διαχρονική «φυγόπονη», ευκολόπιστη και αφελή εξωτερική πολιτική μας, με αφορμή την μετατροπή της Αγιά Σοφιάς σε τζαμί, η Ελλάδα πέφτει και σε δεκάδες αντιφάσεις.
Πρόσφατη ήταν η απαίτηση του θρησκευτικού κόσμου για δημόσια ορθόδοξη λειτουργία μέσα στη Ροτόντα.
Διαχρονική είναι επίσης η άρνησή μας να λειτουργήσουν τζαμιά παρότι η χώρα έχει πολλούς μουσουλμάνους Έλληνες πολίτες.
Εγκληματική υπήρξε και η συμπεριφορά μας απέναντι σε ιστορικά μνημεία άλλων θρησκειών.
Όλες οι δημόσιες τοποθετήσεις ως τώρα είχαν από μέρους μας τα ίδια περίπου χάσταγκ: να παρέμβει η Ευρώπη, να πάρει θέση η Ουνέσκο (έχει ήδη πάρει), να σεβαστούν οι Τούρκοι τις συμφωνίες.
Όταν οι ίδιοι οι Τούρκοι στο εσωτερικό τους έχουν εκφραστεί για το θέμα πολύ σκληρότερα από εμάς, όταν ένας συγγραφέας του διαμετρήματος του Ορχάν Παμούκ δήλωσε χθες πως «είμαστε εκατομμύρια όσοι διαφωνούμε με τον Ερντογάν», οι δικές μας επίσημες τοποθετήσεις φαντάζουν κοινότοπες, χλιαρές και σίγουρα αναποτελεσματικές αφού αβαντάρουν αντί να πλήξουν τον Ερντογάν.
Διότι αβάντα είναι το να μιλάμε εμείς απαξιωτικά για τον Κεμάλ (να την κάνουμε σε άλλον χρόνο κι αυτήν την σοβαρή συζήτηση για τον Τούρκο που ευθύνεται για δύο γενοκτονίες) όταν όλη η προσπάθεια του «σουλτάνου» είναι να «απόκεμαλοποιήσει» το τούρκικο κράτος.
Αβάντα είναι να αναζωπυρώσουμε τον ελληνικό εθνικισμό που θα ενισχύσει τον τούρκικο εθνικισμό κι αυτός πάλι τον δικό μας και πάει λέγοντας.
Αβάντα είναι να μιλήσουμε για αντίποινα που θα κάνουν τον Ερντογάν να πει: «να ποιοι είναι οι αλλόθρησκοι. Και λίγα τούς κάνω».
Προσωπική, ταπεινή μου γνώμη είναι να ψάξουμε και να στηρίξουμε ως χώρα «τα εκατομμύρια των πολιτών», όπως το έθεσαν
ο Παμούκ και δεκάδες ακόμη πνευματικοί άνθρωποι, που αντιστέκονται στον Ερντογάν. Να στηρίξουμε και να ενθαρρύνουμε αυτούς που θέλουν μια «άλλη» Τουρκία. Εξωστρεφή, κοσμική, ανεξάρτητη και ευρωπαϊκή χώρα. Τον Ερντογάν οι ίδιοι οι Τούρκοι του έδωσαν δύναμη και μόνον αυτοί μπορούν να του την πάρουν πίσω.
Αλληλεγγύη στους Τούρκους ακτιβιστές που διώκονται. Προβολή του δημόσιου αντίλογού τους προς τον παράφρονα Ερντογάν. Δημοσιοποίηση όλων των φασιστικών, παρακρατικών πρακτικών της τούρκικης κυβέρνησης.
Δεν αρκεί πλέον η Ελλάδα να ζητά από τις άλλες χώρες και τους διεθνείς οργανισμούς να πάρουν θέση στο σοβαρό ζήτημα της Αγιά Σοφιάς. Και να λυθεί αυτό το θέμα, θα προκύψουν νεότερα, ίσως και πιο σοβαρά με σημαντικότερο το ενδεχόμενο εχθροπραξιών. Το θέμα είναι να πληγεί ακόμα περισσότερο ο ήδη πληγωμένος Ερντογάν. Να ενισχυθούν οι φωνές αντίστασης εναντίον του.
Το αφήγημα περί «κακών Τούρκων» δεν απέχει στο ελάχιστο από τις πρακτικές του Ερντογάν. Η Τουρκία δεν έχει δημοκρατία. Τελεί εδώ και χρόνια υπό «θρησκευτική κατοχή». Περίπου σαν αυτήν που ονειρεύονται και πολλοί Έλληνες για τη χώρα μας. Την ίδια ώρα που το παίζουν οργισμένοι με όσα κάνει η Τούρκικη κυβέρνηση. Χτίζουν πολιτικές καριέρες, εκμεταλλεύονται το θυμικό και την αμάθεια του ελληνικού λαού και συντηρούν μια εθνικιστική τάση που συχνά αποβαίνει ολέθρια για τη χώρα μας. Πέρα από τα κράτη, τις θρησκείες, την ιστορία, είμαστε πάνω από όλα με τους ανθρώπους. Και στην Τουρκία, εκτός από την Αγιά Σοφιά, κινδυνεύουν εκατομμύρια άνθρωποι και οι ιδέες τους, τα όνειρα για τη χώρα τους και για το μέλλον των παιδιών τους. Με αυτούς τους ανθρώπους είμαστε «αδέλφια».

Υ.γ.: Για όσους δε διάβασαν ούτε μια φορά τη λέξη ΠΑΟΚ στο συγκεκριμένο μπλογκ, έχω να πω πως και το να ξεφύγουμε επιτέλους από τα μισαλλόδοξα στερεότυπα σχετικά με τους γείτονές μας Τούρκους… «ΠΑΟΚ είναι» κι αυτό.