Τον τελευταίο καιρό, ο Φερνάντο Βαρέλα, προσπαθεί να δίνει τον καλύτερο εαυτό του μέσα στους αγωνιστικούς χώρους, και αναμφίβολα τα κατάφερε, ενώ οι διαπραγματεύσεις για το συμβόλαιό του είχαν κολλήσει.

Όλο αυτό το διάστημα, ο αμυντικός από το Κάπο Βέρντε επέλεξε τη σιωπή.

Αυτή την έσπασε για λογαριασμό της FORZA.

Συναντήσαμε τον Φερνάντο Βαρέλα και η αλήθεια είναι ότι μας καθήλωσε. Είναι μια συνέντευξη που αξίζει να τη ρουφήξεις λέξη προς λέξη!

-Ήρθες στον ΠΑΟΚ το καλοκαίρι του 2016 σήμερα είμαστε λίγο πριν το καλοκαίρι του 2019. Τι έχει αλλάξει;

«Έχουν έρθει πιο ποιοτικοί παίκτες, ήρθε ένας πολύ καλός προπονητής η ομάδα άλλαξε νοοτροπία αμέσως. Άλλαξε η νοοτροπία των παικτών, που ήταν εδώ, ήρθαν νέοι παίκτες με ποιότητα, η προπόνηση σήμερα είναι πολύ ποιοτική κι όταν συμβαίνει αυτό στην προπόνηση, αλλάζουν όλα και στο παιχνίδι. Αυτή είναι η διαφορά. Όταν ήρθα, επίσης, δεν είδα ένα γκρουπ, έβλεπα παίκτες σε μικρά γκρουπ. Μιλούσα με τον Τζάλμα, με τον Γκάρι Ροντρίγκες, οι άλλοι μεταξύ τους. Τώρα είναι μια μεγάλη οικογένεια. Τότε δεν ήταν έτοιμη η ομάδα για τους στόχους, που είχε ο ΠΑΟΚ. Τη δεύτερη χρονιά άλλαξαν όλα».

-Τελείωσε μια ιδιαίτερη σεζόν. Ποιες είναι οι σκέψεις, που κυριαρχούν;

«Ήταν δύσκολη, αλλά τέλεια σεζόν! Δε θα άλλαζα ούτε μια μέρα απ΄ αυτά, που ζήσαμε. Ήταν φανταστικό το ότι πήραμε το πρωτάθλημα αήττητοι, ότι πήραμε το κύπελλο, ότι κερδίσαμε πάλι την ΑΕΚ στην έδρα της. Νομίζω ότι τα επόμενα 15 χρόνια θα τα θυμούνται όλοι αυτά!»

-Μετά τον τελικό γιατί έβαλες τα κλάματα;

«Γιατί μόνο εμείς ξέρουμε τις δυσκολίες, την πίεση, που περάσαμε. Στο πρωτάθλημα τα πήγαμε τέλεια, στην Ευρώπη όχι, ξέραμε τι έλεγε ο κόσμος και ξέραμε τι έπρεπε να κάνουμε. Όταν φτάσεις σ΄ αυτό το σημείο, σου βγαίνει το συναίσθημα. Θυμάσαι τι πέρασες και βλέπεις που έφτασες»

-Όλα αυτά που ζήσατε φέτος, με τη φιέστα, τον κόσμο στους δρόμους, το κύπελλο, δεν είναι λίγο σαν όνειρο;

«Είναι κάτι παραπάνω από όνειρο. Όταν ήρθα, αν μου έλεγες ότι σήμερα θα έχουμε πάρει 3 κύπελλα κι 1 πρωτάθλημα, δε θα σε πίστευα. Όλα αυτά που ζήσαμε, ήταν μοναδικά. Όταν θα ξεκινούσαμε για το παιχνίδι με τον Λεβαδειακό στην Τούμπα, δεν ξέραμε τί, αλλά ξέραμε ότι κάτι μεγάλο θα συμβεί. Όλο η πόλη είχε πάρει φωτιά, καταλάβαμε πόσο μεγάλος σύλλογος είναι ο ΠΑΟΚ, πόσο τον αγαπάει ο κόσμος. Μέχρι να ξεκινήσει το επόμενο πρωτάθλημα, όλος ο κόσμος θα είναι μέσα στην ευτυχία!»

-Κερδίσατε το πρωτάθλημα αήττητοι, έχετε κερδίσει τρία κύπελλα σερί, τα δύο μέσα στην έδρα της ΑΕΚ. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Νιώθετε ότι είστε το μεγάλο αφεντικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο;

«Τώρα μπορώ να το πω. Ο ΠΑΟΚ είναι η μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα. Τώρα νιώθουμε ότι κάναμε κάτι μεγάλο. Πριν τρία χρόνια ο ΠΑΟΚ είχε έξι τίτλους, σήμερα έχει δέκα»

-Γιατί τα κέρδισε ο ΠΑΟΚ όλα φέτος;

«Γιατί ο ΠΑΟΚ ήξερε τι πρέπει να κάνει. Έφερε καλούς παίκτες από την αρχή, που ήρθαν να παίξουν ποδόσφαιρο, να γράψουν ιστορία, όχι για να λιάζονται και να παίρνουν λεφτά. Είχαμε τον τέλειο προπονητή, γίναμε μια μεγάλη οικογένεια κι όλα έγιναν πιο εύκολα»

-Μετά το παιχνίδι στα Γιάννενα, είδαμε τον Λουτσέσκου να κλαίει και να λέει ότι αυτές είναι οι πιο ωραίες στιγμές της ζωής του…

«Του βγήκε η φόρτιση, τον καταλαβαίνω. Μόνο αυτός ξέρει τι έγινε και πως μας οδήγησε εδώ. Τα δάκρυα, ήταν ο τέλειος τρόπος για να δείξει πως νιώθει. Θα σας πω, ότι ο Λουτσέσκου είναι ο καλύτερος προπονητής, που είχα ποτέ. Θυμάμαι τη μέρα, που ήρθε, σε μία δύσκολη συγκυρία. «Μη σας νοιάζει τίποτα. Μαζί θα την φτιάξουμε την ομάδα, θα τα φτιάξουμε όλα» ήταν τα πρώτα λόγια του στα αποδυτήρια. Είναι πάντα κοντά μας, μας μιλάει, μας έκανε με τον τρόπο του μια μεγάλη οικογένεια. Μαζευόμαστε τρώμε μαζί με συμπαίκτες μας, περνάμε χρόνο μαζί εκτός γηπέδου, είμαστε φίλοι. Η ατμόσφαιρα μέσα στην ομάδα είναι μοναδική».

-Τον νιώθεις σα ποδοσφαιρικό πατέρα σου;

«Ναι. Όταν ήρθα, ήξερα ότι θα είναι δύσκολη η αρχή, θα είμαι εκτός ομάδας και θα πρέπει να μπω σιγά σιγά, ήμουν στα κάτω μου, αλλά με έφτιαξε. Μιλάμε την ίδια γλώσσα, άλλαξε το μυαλό μου»

-Στον τελικό είδαμε τρεις παίκτες χωρίς συμβόλαια να τα δίνουν όλα. Εσένα να παίζεις με κρεμασμένο χέρι. Πως εξηγείται αυτό;

«Θέλαμε να γράψουμε ιστορία με το κλαμπ. Ξέραμε ότι κανείς δεν μας ξεχάσει αν φύγουμε. Μιλήσαμε πολύ οι τρεις μας, με τον Σάκχοφ και τον Κάνιας, ο ένας υποστήριζε τον άλλον. Υποφέραμε πολύ μέσα στη σεζόν, δώσαμε τα πάντα για τον ΠΑΟΚ και κάποιες στιγμές σε πιάνει το παράπονο. Ο Κάνιας ήθελε να φύγει παίζοντας. Είναι φοβερός παίκτης και φοβερός τύπος ο Κάνιας. Δεν έπαιζε, αλλά δε θυμάμαι ούτε μια μέρα να ήρθε στην προπόνηση με το κεφάλι κάτω. Πάντα χαμογελαστός, με θετική διάθεση, ποτέ δυσαρεστημένος. Πάντα 100% εδώ. Θέλαμε να τα δώσουμε όλα στον τελικό, να το πάρουμε.

Όταν τελείωσε το παιχνίδι, καθίσαμε κι οι τρεις μαζί και κλάψαμε…»

-Ο Κρέσπο είναι ο καλύτερος συμπαίκτης, που είχες ποτέ;

«Μεγάλος φίλος… Μιλάμε ίδια γλώσσα στο γήπεδο, μ΄ αρέσει να παίζω μαζί του, είναι όντως ο καλύτερος συμπαίκτης που είχα. Ο Κρέσπο ήταν ο MVP νομίζω. Δεν θυμάμαι να έκανε ένα λάθος! Είμαι περήφανος γι΄ αυτόν»

-Φέτος τα κερδίσατε όλα, θα μπορούσε να συμβεί και πέρσι αυτό. Ένα χρόνο μετά, πως νιώθεις γι΄ αυτά, που έγιναν;

«Δυστυχώς έγινε… Ξέρουν ότι μόνο έτσι μπορούσαν να μας το πάρουν. Κι αν δεν άλλαζαν οι διαιτητές, αν δεν έρχονταν οι ξένοι, ίσως να μην το παίρναμε ούτε φέτος. Οι ξένοι είναι πιο έμπειροι, δεν ζουν στη Ελλάδα, κανείς δεν μπορεί να τους αγγίξει! Ήταν μια φανταστική απόφαση να έρθουν ξένοι διαιτητές. Αν έρχονται πέρσι, θα το παίρναμε».

-Τι θα έλεγες στον Κομίνη αν τον έβλεπες μπροστά σου;

«Θα του έλεγα “μας πήρες τον τίτλο μέσα από τα χέρια μας”. Πέρασε… Ξέρει κι αυτός τι έκανε».

-Πόσο σας πλήγωσε αυτό που έγινε;

«Έκλαιγα όλη τη βδομάδα… Θα ήμουν αυτός, που με το γκολ του θα έδινε τον τίτλο μετά από 33 χρόνια! Κι ήρθε ένας διαιτητής και μετά από πέντε λεπτά ακύρωσε το γκολ… Ανάλογη απογοήτευση ένιωσα και με την Εθνική, όταν για ένα παιχνίδι χάσαμε το Μουντιάλ. Είναι μεγάλα χτυπήματα, αλλά αυτά με κάνουν πιο δυνατό».

-Ο ΠΑΟΚ πήρε το πρωτάθλημα, μπροστά του έχει την Ευρώπη και το Τσάμπιονς Λιγκ. Τι πρέπει να κάνει; Ποια πρέπει να είναι η επόμενη μέρα;

«Νομίζω ότι πρέπει να συνεχίσει έτσι, να είναι οικογένεια. Το Τσάμπιονς Λιγκ είναι δύσκολο. Μπορεί να σου έρθει ο Άγιαξ και να προκριθείς και να σου έρθει μια αδύναμη ομάδα και να αποκλειστείς. Θέλει καλή προετοιμασία, καλά φιλικά, ετοιμότητα. Δεν είναι δουλειά μου να πως τι παίκτες πρέπει να πάρει ο ΠΑΟΚ, το σίγουρο είναι ότι πρέπει να φτιάξει ένα δυνατό γκρουπ. Στο Τσάμπιονς Λιγκ με ένα λάθος είσαι έξω».

-Όπως πέρσι με τη Μπενφίκα;

«Εντάξει, πέρσι παίξαμε στα προκριματικά με έναν κανονικό όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ… Στο τέλος, είδατε πόσο μεγάλη ομάδα είναι η Μπενφίκα, αλλά το είχαμε. Με την ατμόσφαιρα εδώ, μερικές φορές είναι δύσκολο να παίξεις όπως πρέπει. Να πας λίγο πίσω, να περιμένεις, να παίξεις στην κόντρα. Είναι τέτοια η ώθηση από τον κόσμο στην Τούμπα, που δεν γίνεται. Και πας μπροστά, σα να είσαι η Μπενφίκα, είσαι ανοιχτός, γίνεται ένα μικρό λάθος και τέλος. Θυμάμαι ένα από τα πρώτα παιχνίδια του Μαουρίσιο στην Τούμπα, κερδίζαμε 4-0 (σ.σ. με τον Παναθηναϊκό, στις 10/12/2017), γύρισε τη μπάλα προς τα πίσω κι άκουσε χλιαρά σφυρίγματα. Μου λέει “τι γίνεται εδώ;”. Του λέω “εδώ πρέπει να κερδίζουμε και 20-0 αν μπορούμε”! Του έκανε εντύπωση».

-Ποια ήταν η πιο ωραία και η πιο άσχημη στιγμή στον ΠΑΟΚ αυτά τα τρία χρόνια;

«Η καλύτερη ήταν όταν έβαλα γκολ και πήγα στον γιο μου και το πανηγυρίσαμε. Βγήκαν όλα τα συναισθήματα, για δυσκολίες, που έζησα την προηγούμενη σεζόν. Η χειρότερη, ήταν σ΄ εκείνο το παιχνίδι με την ΑΕΚ, που ακυρώθηκε το γκολ».

-Κάποια στιγμή, μετά τον τελικό, έκανες μια αποθεωτική ανάρτηση για τον Πέλκα. Τι εννοούσες;

«Είναι ο άνθρωπος, που μου έμαθε τι είναι ο ΠΑΟΚ, όταν ήρθα εδώ. Μου έμαθε σε ποια ομάδα ήρθα να παίξω. Μου τα εξήγησε όλα. Πρέπει να προσέχεις, ο κόσμος είναι πιεστικός, πρέπει να ξέρεις που ήρθες, εδώ υπάρχει πίεση, δεν υπάρχει χάνω και βγαίνω έξω, θα σε ρωτάνε γιατί δεν παίζεις καλά, πρέπει να είναι συγκεντρωμένος, να προσέχεις τι κάνεις έξω από το γήπεδο… Ο Πέλκας γεννήθηκε στον ΠΑΟΚ, ήταν στις ακαδημίες, ξέρει τον σύλλογο και τα μυστικά του, μας πέρασε τη φιλοσοφία του»

-Τι σκέφτεσαι για το μέλλον, τώρα που τελείωσε το συμβόλαιο;

«Όχι, δεν τελειώσαμε ακόμα…»

-Το συμβόλαιο τελειώνει…

«Σε λίγες μέρες θα ξέρουμε, δεν ξέρω ποιο θα είναι το μέλλον. Στο τέλος του μήνα θα ξέρω αν θα μείνω κι αν θα φύγω, που θα πάω».

-Φαίνεσαι συναισθηματικός τύπος. Πως θα μπορούσες να αφήσεις μια δουλειά στη μέση;

«Είναι πολύ δύσκολο, δεν θα ήταν αυτό, που θα ήθελα, αλλά πρέπει να προσαρμόζεσαι. Εγώ τα καταφέρνω, το πιο δύσκολο είναι για την οικογένεια. Αν πρέπει να φύγουμε, θα είναι δύσκολο, δεν ξέρεις πως θα είναι κάπου αλλού…»

-Η σύζυγός σου και τα παιδιά σου τι λένε;

«Προτιμούν να μείνουν εδώ. Τα παιδιά έχουν τους φίλους τους, πηγαίνουν στο σχολείο, παίζουν ποδόσφαιρο, κάνουν πράγματα εδώ, έχουν τη ζωή τους. Τον Ιανουάριο, οι μεγάλοι οι γιοί μου, μου είπαν, “αν εσύ φύγεις, εμείς θα μείνουμε εδώ!”. Δεν θέλουν να φύγουν από τη Θεσσαλονίκη. Όσο περνάει ο καιρός, είναι κι αυτοί λίγο νευρικοί, που δεν τελειώνουμε. Οι μεγάλοι καταλαβαίνουν, προετοιμάζονται για όλα…»

-Με τον Ιβάν Σαββίδη έχεις μιλήσει;

«Ναι, έχουμε μιλήσει. Και μετά το παιχνίδι με το Αστέρα Τρίπολης μιλήσαμε, και στο πάρτι μετά την κατάκτηση του κυπέλλου, μιλήσαμε. Πρέπει να περιμένω. Θα δούμε»

-Αν θα μπορούσες να πάρεις ένα μικρόφωνο και να μιλήσεις στην Τούμπα σε 30.000 κόσμο, τι θα τους έλεγες;

«Τίποτα, ένα μεγάλο “ευχαριστώ”. Ένα “ευχαριστώ”, η υποστήριξη είναι απίστευτη, είναι φανταστικό. Αυτό, που υπάρχει εδώ, δεν υπάρχει πουθενά…»

Πηγή : FORZA