Ο διεθνής πασαδόρος του Δικεφάλου, Ντίμα Φιλίποφ μιλάει «Τετ Α Τετ» στη FORZA, παρουσιάζοντας τον εαυτό του σε μια διαφορετική συνέντευξη, μακριά από τους αγωνιστικούς χώρους.

Πως ήρθε η πρώτη σου επαφή με το βόλεϊ; Έπαιξε ρόλο η ενασχόληση του πατέρα σου;
«Ξεκίνησα να παίζω βόλεϊ στο ίδιο αθλητικό σχολείο, που πήγαινε και ο πατέρας μου, από τα 13. Βέβαια, στο βόλεϊ είμαι από πιο μικρός κάνοντας καριέρα… ball boy».

Ασχολήθηκες και με κάποιο άλλο άθλημα;
«Πριν ξεκινήσω το βόλεϊ, ασχολήθηκα με το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ. Το ποδόσφαιρο ειδικά μου αρέσει πολύ γιατί έπαιζε και ο παππούς μου, Ανάτολι Κουκσόφ. Ήταν πρωταθλητής στην Σοβιετική ένωση και είχε βγει τρίτος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1972 στο Μόναχο».

Θα σε έβλεπες στο ποδόσφαιρο;
«Δύσκολο, αλλά θα προσπαθούσα στο ποδόσφαιρο. Μάλλον σαν τερματοφύλακας».

Πότε κατάλαβες ότι θα ασχοληθείς επαγγελματικά με το βόλεϊ;
«Όταν μπήκα στο αθλητικό σχολείο κατάλαβα ότι ξεκίνησα κάτι σοβαρό. Διπλές προπονήσεις, ταξίδια, αγώνες μπήκαν δυναμικά στην ζωή μου. Δεν είχα χρόνο για φίλους και… νορμάλ ζωή, όμως το βόλεϊ μου αρέσει και με γεμίζει».

Τι περιλαμβάνει η καθημερινότητα σου;
«Ανάλογα με τις προπονήσεις. Αν υπάρχει πρωινή, θα πάρω έναν καφέ στο αμάξι και θα πάω στο γήπεδο. Μετά, φαγητό, ύπνος και πάλι προπόνηση. Αν έχουμε μια προπόνηση, όλα αλλάζουν. Υπάρχει προσωπικός χρόνος».

Τι θες να κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο;
«Σίγουρα με την παρέα μου. Αν και δεν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο, προσπαθώ να τον περνάω όσο καλύτερα γίνεται. Θα πάω σινεμά, στο γήπεδο να δω έναν αγώνα ποδοσφαίρου ή μπάσκετ. Συχνά μαζευόμαστε και σε κάποιο φιλικό σπίτι»

Αγαπημένες ταινίες;
«Δεν είμαι ο τύπος που θα κάτσει να δει την ίδια ταινία ξανά, άρα δεν έχω αγαπημένες. Τελευταία αφήσαμε τον κολλητό μου να διαλέξει ταινία, το “Mortal Engines”, δεν θα το ξανακάνουμε. Τώρα θέλω να δω το “Kursk”».

Σειρές παρακολουθείς;
«Περισσότερο ρώσικες, δεν τις ξέρει κανείς!»

Παίζεις video games;
«Ναι, αρκετά. Παλιότερα έπαιζα Counter Strike επαγγελματικά! Το τελευταίο διάστημα παίζω με την παρέα μου PubG, είναι ενδιαφέρον».

Τι μουσική ακούς;
«Από ελληνικά μου αρέσει πολύ ο Νίκος Μακρόπουλος. Μάλιστα είμαστε και φίλοι».

Αγαπημένος προορισμός διακοπών;
«Σίγουρα το σπίτι μου στο Λούγκανσκ. Εκεί ζει η οικογένεια μου, το σπίτι μου. Μου λείπουν και όταν έχω χρόνο πάω πάντα για να τους δω. Δεύτερη είναι η Χαλκιδική (σαν την Χαλκιδική δεν έχει). Τρίτη η Ρόδος, στο Κιόταρι όπου μένει ένας καλός φίλος. Πάω τέσσερα χρόνια συνεχόμενα και γεμίζω μπαταρίες».

Ζεις ξανά στην Θεσσαλονίκη, ποια τα συναισθήματα σου για την πόλη;
«Την Θεσσαλονίκη την αγαπάω. Έπαιζα στα 18 μου στον Επίκουρο και από τότε κράτησα τις πιο σημαντικές φιλίες της ζωής μου. Ο αδερφός μου, Κώστας Αυγητίδης και η οικογένεια μου μου στάθηκε πολύ. Δεν θα άλλαζα τίποτα στην πόλη. Μόνο ένα πρόβλημα έχει, στο κέντρο με το πάρκινγκ».

Είναι γνωστή η φιλική σου σχέση με τον Γιώργο Σαββίδη. Πως προέκυψε;
«Είναι από το Ροστόφ, είμαι από το Λουγκάνσκ. Μας χωρίζουν μόνο 50 χιλιόμετρα. Όταν έχω χρόνο πηγαίνω στο γήπεδο. Γενικότερα, βλέπουμε παιχνίδια και κάνουμε παρέα».

Πόσο σημαντική θεωρείς την παρουσία της οικογένειας Σαββίδη στον ΠΑΟΚ;
«Έχει κάνει πολλά για τον ΠΑΟΚ και θα κάνει ακόμα περισσότερα. Η οικογένεια αγαπάει την ομάδα και αυτό φαίνεται σε όλα τα αθλήματα».

Μια ευχή για το 2019 που έρχεται;
«Κάθε χρονιά φέρνει καινούριες εμπειρίες και από τα άσχημα έχουμε να μάθουμε. Για το 2019 θέλω να ευχηθώ υγεία σε όλους που είναι το σημαντικότερο. Επίσης εύχομαι να πάρω το πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ. Καλή χρονιά σε όλους».

Πηγή : FORZA