Πρώτα απ όλα ας ευχηθούμε καλή επιτυχία στον νέο πρόεδρο της ΠΑΕ Ιάκωβο Αγγελίδη ο οποίος μας είναι ξένος όμως ελπίζουμε να τον αισθανθούμε άμεσα δικό μας. Μεγάλη οικογένεια είμαστε, όλοι οι καλοί χωράνε.

Στα αγωνιστικά τώρα, σε αυτά που έχουν σημασία, ο ΠΑΟΚ μπαίνει σε ρυθμούς κανονικής σεζόν και έχει μπροστά του να αντιμετωπίσει την Ζίμπρου, σε έναν αγώνα που ακόμη και τακτικά δεν έχει καμία σχέση με αυτούς που έδωσε μέχρι σήμερα.

Απέναντι στην Ίντερ πάντως, η ομάδα αμύνθηκε πολύ σωστά και αυτό αποτελεί μία βάση. Δεν δουλεύει καλά δημιουργικά και αυτό είναι σαφές. Δεν δουλεύει γιατί προφανώς είναι καινούργια ομάδα αλλά κυρίως γιατί δεν διαθέτει ποιότητα μεσοεπιθετικά. Οι πιο ποιοτικοί παίκτες του ΠΑΟΚ είναι οι δύο χαφ του άξονά του, ο Μαντούρο με τον Τζιόλη. Και αυτό τα λέει όλα.

Το να τα καταφέρουμε σε αγώνες που είμαστε πίσω από τη μπάλα όπως το τελευταίο φιλικό, για μία ομάδα που έχει παιδιά που δούλεψαν πολύ στη φυσική κατάσταση και βέβαια έχουν στο DNAτους την σωστή νοοτροπία για το τι εστί ομάδα, είναι σχετικά απλό. Το δύσκολο ξεκινά εκεί όπου η ομάδα θα πρέπει να έχει τη μπάλα στα πόδια της και θα πρέπει να δημιουργήσει. Ας ελπίσουμε πως θα βρει τον τρόπο.

Στη προετοιμασία με παραξένεψε επίσης το γεγονός πως μόλις τρεις παίκτες πήραν 90λεπτά. Ο Μακ και ο Κλάους στη Νάπολι και ο Γλύκος που είναι τερματοφύλακας σήμερα. Ας ελπίσουμε πως ούτε αυτό θα φανεί στα επίσημα παιχνίδια.

Στα μεταγραφικά τίποτα δεν προχώρησε. Και αυτό με προβληματίζει γιατί αρχίζω να αμφισβητώ το κατά πόσο όλοι μέσα στον ΠΑΟΚ θέλουν να κάνουν μεταγραφές. Εγώ ως δημοσιογράφος αλλά και ως οπαδός, πάντα θέλω να γίνονται μεταγραφές. Μπορεί να έχουν λόγο να μην κάνουν, απλά θα πρέπει να το πούνε για να με – σας – πείσουν πως αυτό είναι το σωστό.

Πραγματικά είναι να απορείς το πώς μία ομάδα συμφωνεί με έναν παίκτη και την ομάδα του, όμως για να κάνει μία μεταγραφή θα πρέπει να πειστεί και εσωτερικά.