Κι αυτοί που μένουν, κουνούν μαντήλια

Η σειρά του ΠΑΟΚ με τον Προμηθέα Πάτρας, στο μυαλό των περισσότερων, δεν έχει καμία σημασία. Δε μπορείς να τους βγάλεις «τρελούς». Δεν έχει, μην κρυβόμαστε.

Για αυτούς που είναι όμως, μέσα και γύρω από τις ομάδες και παλεύουν για το πρωτάθλημα κάτω από τους δύο, αυτή η τρίτη θέση, ισοδυναμεί με τίτλο. Έχουν ξεκινήσει από τον περασμένο Αύγουστο με προετοιμασίες και φιλικά, οι αγώνες άρχισαν τον Οκτώβριο και τώρα, είμαστε οκτώ μήνες μετά.

Συγκεκριμένα, το παιχνίδι της Τετάρτης για τον ΠΑΟΚ, θα είναι το 50ο επίσημο σε όλες τις διοργανώσεις, μέσα στη σεζόν! Αυτοί που είναι μέσα στην ομάδα, ξέρουν τι έχουν περάσει εδώ και δέκα μήνες, αυτοί οι ίδιοι, έχουν το στόχο της τρίτης θέσης. Χαρές, λύπες, απογοητεύσεις, επιτυχίες, καλές, κακές στιγμές, πρόσωπα που έφυγαν, πρόσωπα που ήρθαν.

Το «break» που έκανε ο ΠΑΟΚ στο «Δ. Τόφαλος» το Σάββατο, με βάση την εικόνα του αγώνα, ήρθε δίκαια και ίσως να του άξιζε κάτι περισσότερο, από το +2 στο τέλος και ο τρόπος, με τον οποίο ήρθε αυτό. Υπάρχει όμως και κούραση μυαλού και σώματος, στο τέλος της σεζόν είμαστε.

Και ο Αμερικανός (όχι συγκεκριμένα του ΠΑΟΚ αλλά γενικά), μπορεί να έχει και το μυαλό του, στην οικογένεια του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Δε μπορείς να του πεις και πολλά, αν και πάντα βρίσκουν το κίνητρο αυτοί οι παίκτες στα πλέι οφ. Πολλές φορές, τους το δίνουν και οι ίδιες ομάδες, με κάτι έξτρα. Οικονομικά.

Ο ΠΑΟΚ, λοιπόν, στην έδρα του την Τετάρτη, μπορεί να είναι «αγκαλιά» με το δικό του πρωτάθλημα, αλλά υπάρχει κι ένα άλλο θέμα που τον απασχολεί τα τελευταία 24ωρα κι έχει να κάνει με τον Βασίλη Χαραλαμπόπουλο.

Το τι έγινε το καλοκαίρι, για να ανηφορίσει στη Θεσσαλονίκη είναι ολόκληρη ιστορία. Δεν ξέρουμε αν η ομάδα στην οποία ανήκει, έχει δείξει την υπομονή και τη διάθεση για να τον στηρίξει, όσο έχει δείξει ο ΠΑΟΚ σε αυτούς τους δέκα μήνες.

Το συγκεκριμένο camp στο οποίο πήγε, είναι επίσημo camp του ΝΒΑ στην Ευρώπη. Οι καλύτεροι της ηπείρου στις μικρές ηλικίες, βρίσκονται εκεί. Άρα, για έναν παίκτη όπως ο Χαραλαμπόπουλος, που θέλει να εξαντλήσει όλες τις πιθανότητες για το όνειρο του, δεν είναι λίγο, η παρουσία του εκεί. Εμείς του ευχόμαστε κάποια στιγμή να το πετύχει, αν και πιστεύουμε ότι αυτή η στιγμή, είναι πάρα πολύ μακριά. Εκτός κι αν ο ίδιος παρουσιάσει κάποια απίστευτη εξέλιξη, μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Τέτοια εξέλιξη, σε ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός, είναι απορίας άξιο, αν μπορεί να τη βρει.

Μπορεί να κάνουμε και λάθος. Ο ατζέντης του, για παράδειγμα, μπορεί να θεωρεί ότι όντως ο Χαραλαμπόπουλος, μπορεί να μπει στο φετινό draft και μάλιστα σε κάποιο καλό νούμερο. Το γεγονός βέβαια, ότι δεν είναι καν στο Τρεβίζο, στα δικά μας τα μάτια, δείχνει και πόσο το πιστεύει…

Ο (κάθε) Χαραλαμπόπουλος, έρχεται και φεύγει, ο ΠΑΟΚ μένει πάντα. Η δική μας λογική, λέει ότι η σεζόν για τον 21χρονο τελείωσε. Και να είναι διαθέσιμος, ακόμα και για το τρίτο ματς της σειράς με τον Προμηθέα, η ομάδα θα ζήσει και χωρίς αυτόν. Αν πάλι, ο ΠΑΟΚ δε θέλει να του χαλάσει και πολλά «χατίρια» για να τον έχει «ζεστό» σε περίπτωση παραμονής του και την επόμενη σεζόν, είναι μια άλλη κουβέντα.

Φέτος, τον περίμενε μέχρι το Δεκέμβριο, μετά την επέμβαση αποκατάστασης που έκανε. Αν τον έχει του χρόνου, θα τον έχει από την αρχή της προετοιμασίας, στην πρώτη του σεζόν μετά από αρκετά χρόνια, χωρίς υποχρεώσεις με μικρές και μεγάλες εθνικές ομάδες. Αλλά και να μην τον έχει…

Υ.Γ.: Έχουμε πάρει τα ποπ-κορν και παρακολουθούμε όλο αυτό το «πάρτι» που έχει ξεκινήσει με τη διαιτησία, με αφορμή τους τελικούς. Τίποτα δε μας κάνει εντύπωση και περιμένουμε ακόμα χειρότερα πράγματα στη συνέχεια των σειρών. Άλλωστε, έχουμε βγάλει μαλλιά στη γλώσσα εδώ και δύο χρόνια. Η Τσαρούχα, πάντως, μια χαρά… Ο δε Παναγιώτου; Ακμαιότατος…