Το μέγεθος μετράει

Χωρίς πολλές εξυπνάδες και διάθεση για δικαιολογίες, ο ΠΑΟΚ έχασε από μια ομάδα με μεγαλύτερη ατομική ποιότητα από αυτόν. Όποιος παρατήρησε προσεκτικά το παιχνίδι, το κατάλαβε. Παίκτες σαν τον Ραντ και τον Γουάιτ δεν παίζουν στην Ελλάδα σε ομάδες εκτός των δύο μεγάλων και ακόμα και όταν αυτοί, βγήκαν από το ρυθμό τους, ανέλαβε ο Άρμαντ, που έχει επίσης εξαιρετικά χαρακτηριστικά. Και χθες ο Κόνιαρης, δε μπορούσε να τον αντιμετωπίσει γιατί ήταν ανέτοιμος.

Πέμπτη ήττα σε πέντε αγώνες και ο αρχικός εκνευρισμός-προβληματισμός, αρχίζει να μετατρέπεται σε απογοήτευση. Δε νομίζουμε ότι αξίζει σε αυτή την ομάδα, να πηγαίνει με αυτό τον τρόπο σε ένα εντός έδρας παιχνίδι με την… Κύμη το Σάββατο, αλλά η κατάσταση αυτή είναι και οι ίδιοι που τη δημιούργησαν, πρέπει και να την αλλάξουν.

Είναι σημαντικό το δείγμα των αγώνων πλέον, προκειμένου να βγουν κάποια συμπεράσματα, πάντα ψύχραιμα και με επιχειρήματα. Ειδικά χθες, επειδή ο ΠΑΟΚ ήθελε πολύ τη νίκη και την έχασε στις λεπτομέρειες, το πρόβλημα που υπάρχει με τους ψηλούς, έγινε κάτι παραπάνω από ορατό.

Ο Κλάσεν είναι ξεκάθαρα εκτός ρυθμού, αντιλαμβανόμαστε ότι τα συνεχόμενα προβλήματα, μικρά ή μεγάλα, με τραυματισμούς δεν του επιτρέπουν να μπει όπως θέλει στους αγώνες, αλλά δε γίνεται σε κάθε παιχνίδι, να κάνει τουλάχιστον δύο ίδια επιθετικά φάουλ σε σκριν…

Για τον Κρουμπάλι, παιχνίδι με παιχνίδι αρχίζει να χάνεται η ελπίδα, για το πως μπορεί να βοηθήσει την ομάδα. Ακόμα και με την επιστροφή του Χαραλαμπόπουλου, δύσκολα μπορεί να αντιληφθεί κάποιος αν μπορεί να βρει ρόλο. Στο «4» δε μπορεί να παίξει, γιατί δεν έχει σουτ. Στο «5» όταν πάει, τις περισσότερες φορές ζορίζεται να τελειώσει φάσεις λόγω ύψους. Στην άμυνα; Ναι, μπορεί να αλλάξει σε οποιοδήποτε πικ εν ρολ, αλλά μπορεί να καλύψει το στεφάνι για τους συμπαίκτες του (το ερώτημα ισχύει και για τον Κλάσεν); Δείτε το χθεσινό καλάθι και (αντιαθλητικό) φάουλ του Άρμαντ και θα καταλάβετε. Είναι μεγάλο το πρόβλημα και τη δεδομένη χρονική στιγμή, προσπαθούμε να βρούμε τον τρόπο με τον οποίο ο ΠΑΟΚ ΔΕ θα χρειαστεί να προχωρήσει σε αντικατάσταση.

Ο Μαργαρίτης; Κι αυτός ψάχνεται. Ο ρόλος του είναι μειωμένος σε σχέση με προηγούμενες σεζόν. Τα χρόνια έχουν περάσει και δυσκολεύεται πολύ, να ακολουθήσει αθλητικά τεσσάρια μακριά από τη ρακέτα, όπως βέβαια και να αλλάζει σε όλα τα σκριν και να μένει στην άμυνα με κοντύτερους. Έβγαλε όμως χθες δυο-τρεις άμυνες στον Γουάιτ, έστω και με τον εγωισμό του. Στην επίθεση σπάνια απειλεί και είναι και αυτό πρόβλημα, γιατί με ομαδική δουλειά, μπορεί να βοηθήσει σε αυτόν τον τομέα.

Ο Χρυσικόπουλος υπολογίζεται ελάχιστα από τον Παπαθεοδώρου και χθες, δεν έπαιξε καθόλου. Ο χαρακτήρας του είναι τέτοιος που θέλει ιδιαίτερη μεταχείριση, γιατί έχει περάσει πολλά στο παρελθόν, αλλά στις όποιες ευκαιρίες πήρε μέχρι τώρα, μόνο έτοιμος δεν έδειξε. Τον Καρρά τον αφήνουμε απ’έξω, γιατί το παιδί ουσιαστικά συμμετέχει για πρώτη φορά σε επαγγελματική ομάδα και έχει πολύ δρόμο μπροστά του. Χθες, πάντως, όσο έπαιξε, έδειξε ότι αυτή την πρώτη ύλη την έχει. Ξέρει να τελειώνει καλά τις φάσεις στο χώρο ευθύνης του, αλλά έχει πολλή δουλειά ακόμα.

Εννοείται πως το πρόβλημα δεν είναι μόνο στους ψηλούς. Τα γράφαμε με αφορμή τον Λοτζέσκι στο προηγούμενο blog. Τα είδαμε και χθες με τον Άρμαντ. Δύο φορές ο Τρις πήγε, χωρίς κανένα λόγο, πίσω από το σκριν στο πικ εν ρολ, δύο φορές «έφαγε» τα τρίποντα. Έφερε ο ΠΑΟΚ το παιχνίδι εκεί που ήθελε στην τρίτη περίοδο με το χαμηλό σχήμα, αλλά κάποια στιγμή, ο αντίπαλος το «διάβασε», έβαλε τον έμπειρο Μπάλαζιτς στο «4» πάνω στον Τζόουνς, άλλαξε το μομέντουμ.

Θέμα υπάρχει και στο δράση-αντίδραση στην ομάδα, εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου, υπάρχει και μια γκαντεμιά πάνω από το Παλατάκι (π.χ. τρίποντο Ντίλαρντ, τυχερό σουτ Άρμαντ χθες και όχι μόνο) και η όλη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι πολύ δύσκολη. Το γράψαμε και πριν λίγες μέρες, μόνο με νίκες αλλάζει αυτό το πράγμα. Το Σάββατο, επιτέλους, ο ΠΑΟΚ έχει ένα σχετικά βατό παιχνίδι στην έδρα του και δε μπορούμε να φανταστούμε άλλο αποτέλεσμα.

Υ.Γ.: Με τον Κρουμπάλι το ζήτημα δεν είναι μόνο καθαρά αγωνιστικό. Εννοείται πως δε φταίει αυτός για όλα και η ευθύνη για το κακό ξεκίνημα είναι συνολική. Υπάρχει και μια κενή θέση ξένου ακόμα…

Υ.Γ.2: Επειδή το blog είναι προσωπικό, ο συντάκτης μπορεί να μοιράζεται μέσα από αυτό ότι θέλει κι ευτυχώς εμείς εδώ στο PAOK24, ούτε γραμμές έχουμε, ούτε θα μας πει κανένας τι να γράψουμε. Μετά την Λούντβιγκσμπουργκ, γράψαμε για το ότι το ρίξαμε στον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Να είναι καλά ο άνθρωπος. Μας βοηθάει πολύ. Ελπίζω μετά το Σάββατο, να μην πάμε στο επόμενο βήμα. Που είναι χειρότερο. Αν το ρίξουμε στη Florence, δύσκολα βγαίνει η χρονιά…