ΜΠΑΣΚΕΤ
Το μόνο που μπορεί να τον φοβίσει, είναι το μέλλον
Η ευκαιρία για να γραφτεί ιστορία, με την κατάκτηση ενός τίτλου, 20 χρόνια μετά τον τελευταίο χάθηκε, αλλά ποιος μπορεί να πει τίποτα στον Ηλία Παπαθεοδώρου και τους παίκτες του για την προσπάθεια που κατέβαλλαν;
Αυτά που έγιναν στο χθεσινό τελικό του Ηρακλείου, είναι πλέον λίγο-πολύ γνωστά. Ο φετινός ΠΑΟΚ, έχει φτάσει σε ένα σημείο να κοιτάει στα μάτια ομάδες επιπέδου Ευρωλίγκα, οι οποίες μπορεί στην κορυφαία διοργάνωση της Ευρώπης να ζορίζονται πολύ πια, αλλά εντός Ελλάδας, η διαφορά επιπέδου παραμένει μεγάλη.
Ειλικρινά σε εκείνο το τρίποντο του Τζόουνς στο τέλος της τρίτης περιόδου, πιστέψαμε ότι ο ΠΑΟΚ θα την πάρει στο τέλος τη νίκη. Ότι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, θα βάλει έναν παραπάνω πόντο, θα πάρει το Κύπελλο και θα κερδίσει έναν αντίπαλο με τον οποίο έχει τεράστια απόσταση σε όλα τα επίπεδα. Δε δικαιωθήκαμε τελικά…
Το ίδιο λίγο-πολύ γνωστά είναι και τα διάφορα θέματα που έχει να αντιμετωπίσει στην καθημερινότητά του. Μέσα σε αυτά, η συγκεκριμένη ομάδα, μπαίνει στο γήπεδο, διεκδικώντας μεγάλους στόχους και στο τέλος αγώνων, όπως ο χθεσινός, της μένει και μια πίκρα που δεν έχει κερδίσει έναν αντίπαλο του επιπέδου του Παναθηναϊκού. Δείτε την αντίθεση αυτών των δύο και σκεφτείτε τι πετυχαίνει αυτή η ομάδα.
Πλέον, έχει σχεδόν την καθολική αποδοχή για την αγωνιστική της εικόνα, σχεδόν από όλο το μπασκετικό αλλά και ΠΑΟΚτσήδικο κόσμο. Μπορεί να μην είναι τίτλος η αποδοχή αυτή, αλλά είναι ένα παράσημο. Το πως μπορεί να μετατραπεί σε έμπρακτη στήριξη είναι γνωστό. Η πλατφόρμα του «Keeppaokalive» τρέχει και όποιος θέλει, μπορεί να στηρίξει (και) από εκεί.
Γνωρίζοντας την κατάσταση, αυτό που πρέπει να απασχολήσει άπαντες είναι το μέλλον. Η διακοπή που έρχεται είναι μεγάλη, οι Αμερικανοί έφυγαν όλοι για τις ΗΠΑ, κάποιοι έχουν υποχρεώσεις και με εθνικές ομάδες της Αφρικής. Σήμερα που μιλάμε, ξέρει κανείς 100% αν θα γυρίσουν όλοι σε μία εβδομάδα; Με αυτήν την καθημερινότητα ζει ο ΠΑΟΚ, για να μην ξεχνιόμαστε…
Από πέρσι λέμε ότι η κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ, σταδιακά αλλάζει και βλέπετε τι γίνεται με τον Ολυμπιακό. Η ΑΕΚ έχει μπει σε μια ρότα, φτάνοντας στο «ταβάνι» της για αυτό το επίπεδο. Ο Παναθηναϊκός είναι ξεκάθαρο ότι παίζει «μπάλα» μόνος του, ο Προμηθέας έχει έρθει και λειτουργεί σε πολύ σωστές βάσεις, το Περιστέρι είναι δυνατό, ο Ήφαιστος Λήμνου προέκυψε από το πουθενά και ο ΠΑΟΚ το μόνο που κάνει, είναι να παίζει το μπάσκετ του και να περιμένει. Έχει βγάλει μαλλιά η γλώσσα μας να λέμε, ότι έχει τα πάντα και ταυτόχρονα δεν έχει τίποτα.
Όπου «πάντα» βάλτε μπάσκετ, όπου «τίποτα» βάλτε χρήματα. Ειλικρινά, δε γνωρίζουμε τι άλλο πρέπει να κάνει αυτή η ομάδα, τι άλλο πρέπει να εξωτερικεύσει αυτή η διοίκηση, προκειμένου ο κόσμος να «αγκαλιάσει» το συγκεκριμένο τμήμα, να το πάρει υπό τη σκέπη του, στηρίζοντας οικονομικά όπως μπορεί και με νορμάλ χρήματα και καθημερινότητα, ο ΠΑΟΚ να μείνει ζωντανός και να συνεχίσει να εξελίσσεται.
Να εξελίσσεται μέχρι ένα σημείο, γιατί χωρίς χρηματοδότη, δε μπορεί να «εκτοξευθεί». Αυτός, υπάρχει δίπλα, αλλά έχει τους δικούς του λόγους, που δεν έχει εμπλακεί περαιτέρω. Αν ένας από τους λόγους, είναι η κατάσταση στο ελληνικό μπάσκετ που έχει παγιωθεί εδώ και μια 20ετία, τα δεδομένα αυτά πλέον αλλάζουν…
Υ.Γ.: Για το «μπάσκετ της ανεψούδας» αναφερθήκαμε νωρίτερα μέσα από το PAOK24. Να χαίρεται ο θείος και όλοι οι «θείοι» που εδώ και 40 χρόνια, δεν κουνιούνται από καμία καρέκλα, δεν τους νοιάζει καν αν όλοι τους θεωρούν «υποχείρια» μιας συγκεκριμένης ομάδας. Είναι τόσο εκτός σύγχρονου κόσμου, που αμφιβάλλουμε αν βλέπουν όσα γράφονται γι’ αυτούς. Αμφιβάλλουμε ακόμα κι αν ξέρουν τι είναι το ίντερνετ… Να τους χαίρονται επίσης και όλοι οι Έλληνες αθλητές που πέτυχαν τόσα με την εθνική ομάδα την προηγούμενη δεκαετία και δεν κάνουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ να σώσουν το μπάσκετ. Που τους έκανε, αυτό που τους έκανε…
Υ.Γ. 2: Μεγάλη χαρά επίσης και για την εικόνα στις εξέδρες με τους μαθητές δημοτικού. Μοναδικές στιγμές πραγματικά. Αυτός είναι ο αθλητισμός άλλωστε. Να αποκλείεται η πρόσβαση στο γήπεδο, σε ανθρώπους που αγαπούν παθολογικά την ομάδα τους, γιατί μπορεί να γίνουν επεισόδια. Και εις ανώτερα να ευχηθούμε. Να απαγορευτούν οι πτήσεις, γιατί μπορεί να πέσει το αεροπλάνο. Η κίνηση στους δρόμους, γιατί μπορεί να τρακάρουν τ’ αυτοκίνητα. Οι ακτοπλοϊκές συνδέσεις στα νησιά, γιατί μπορεί να βουλιάξει το πλοίο. Θα μας τρελάνετε όλους…
Υ.Γ. 3: Όλα τα συναισθήματα του ΠΑΟΚ από το χθεσινό τελικό, αποτυπώνονται στο πρόσωπο του Γκος, παρακάτω…
