Ο τρόπος που έχει ξεκινήσει η σεζόν αυτή, με τις δύο ήττες του ΠΑΟΚ, από τη Ντιζόν κι από το Περιστέρι, δε μπορεί να πει κάποιος ότι ήταν κάτι μη αναμενόμενο. Κάποια έκπληξη. Και οι Γάλλοι και το Περιστέρι, έχουν σαφώς περισσότερη ποιότητα, περισσότερο «βάθος» στο ρόστερ τους και γενικότερα, περισσότερες εναλλακτικές, εφόσον το παιχνίδι τους, δεν πάει βάσει πλάνου.

Κι ένα από τα credits μιας καινούργιας και «ρούκι» ομάδας, όπως αρέσκεται να σημειώνει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ο Άρης Λυκογιάννης, είναι ότι στα δύο πρώτα παιχνίδια της, είχε σημαντικά διαστήματα, που έβγαζε τον αντίπαλο από το αρχικό του πλάνο. Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια πράγματα, έτσι όπως έχει γίνει παντού το μπάσκετ πλέον, που φεύγουν πέρα από πλάνα και σχεδιασμούς.

Αν δει κάποιος το τελευταίο δίλεπτο του ΠΑΟΚ, στο χθεσινό αγώνα στο «Ανδρέας Παπανδρέου» θα καταλάβει πολύ καλά τι εννοούμε. Πέρσι, που είχε πιο ποιοτική και έμπειρη ομάδα, είχε διάφορα παιχνίδια που τα έχασε στο τελευταίο δίλεπτο, ακόμα και στην τελευταία άμυνα-επίθεση. Φέτος, σε σαφώς μικρότερο δείγμα, πάλι οι επιλογές του στο τέλος, τον οδήγησαν στην ήττα, σε συνδυασμό, βέβαια, με άλλα πράγματα.

Κατανοούμε απόλυτα πως στο ημιδιαλυμένο ελληνικό μπάσκετ, το νέο αφήγημα, έχει να κάνει με τον Βασίλη Σπανούλη και το Περιστέρι. Ως ένα βαθμό, είναι φυσιολογικό, καθώς πλην Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, πρόσωπα δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα στις περισσότερες ομάδες. Από την άλλη όμως, είναι συνεχής προσβολή προς τη νοημοσύνη μας, να ακούγονται (ακόμα κι από το κρατικό κανάλι) και να γράφονται, όσα ακούγονται και γράφονται εδώ και μερικές ημέρες για την ομάδα του Περιστερίου και του προπονητή της. Είμαστε σίγουροι πως ακόμα και οι ίδιοι και ειδικά ο Σπανούλης, που έφτασε στο κορυφαίο επίπεδο ως παίκτης, μια αμηχανία θα τη νιώθουν…

Πλάνο όμως, για ένα αουτ, στο πρώτο ημίχρονο και μία διεκδίκηση του Ντέιβις με το Σαλούστρο, που η κατοχή δόθηκε στον ΠΑΟΚ, πήραμε και με το παραπάνω, όπως φυσικά και το σχόλιο από το μικρόφωνο για το λάθος των διαιτητών.

Από το ίδιο μικρόφωνο, που ακούμε σε ονόματα ξένων, επιτηδευμένη προφορά, από το ίδιο μικρόφωνο που στα ματς των δύο «αιωνίων» το σχόλιο για διαιτητικές αποφάσεις, είναι σαν το Μετρό της Θεσσαλονίκης (δεν υπάρχει), από το ίδιο μικρόφωνο, που έχουμε ακούσει ουκ ολίγες φορές σε αγώνες της Basket League (είμαστε κι από αυτούς τους «ψυχάκηδες» που τους βλέπουμε σχεδόν όλους) τη νουθεσία, να σταματήσουμε να ασχολούμαστε με τους διαιτητές.

Φυσικά, στο 76-73, όταν ο Χαντς πάει στο λέι απ και ο Ντένμον του κάνει δύο φάουλ πριν φτάσει στην προσπάθεια και άλλο ένα ενώ πάει να βάλει καλάθι, το ίδιο μικρόφωνο, εννοείται πως δεν είχε να σχολιάσει κάτι, από την άμυνα που έπαιξε ο γκαρντ του Περιστερίου. Είδε και μίλησε για μία εντυπωσιακή τάπα, που τελείωσε το παιχνίδι. Παρότι δεν είμαστε ηλίθιοι, μας περνάνε για τέτοιους μόνιμα…

Για να επιστρέψουμε σε αυτό που σημειώναμε και λίγο παλιότερα, όταν ο Φρανσίσκο και ο Μπίλαν του Περιστερίου, κοστίζουν σχεδόν όσο το αγωνιστικό μπάτζετ του ΠΑΟΚ (ίσως και λίγο περισσότερο), στο μεταξύ τους παιχνίδι που θα πάει στο τέλος, αυτή η διαφορά δε γίνεται να μη φανεί. Ο ΠΑΟΚ είχε τον Ράιλι και το Περιστέρι τον Φρανσίσκο, που κλήθηκε στην εθνική Γαλλίας των «παραθύρων» και προέρχεται από την ACB.

Οπότε ατάκες όπως το «αυτοκτονήσαμε» που ανέφερε ο Λυκογιάννης μετά το τέλος του αγώνα, μπορεί να δείχνουν συναισθήματα εκείνης της στιγμής, μετά από ένα έντονο παιχνίδι, αλλά με λίγο πιο «κρύο» μυαλό, καταλαβαίνει κανείς ότι ίσως το πιο δίκαιο ομαδικό άθλημα, πολύ σπάνια δε θα επιβραβεύσει, τον καλύτερο, τον ποιοτικότερο, τον ακριβότερο. Μπορεί να αφήνει τη διεκδίκηση ενός αγώνα και στους δύο, όταν ο ένας είναι διαβασμένος, κάνει κάποια «τρικ» που του βγαίνουν και κάποια άλλα που δεν του βγαίνουν, αλλά στην αποφασιστική στιγμή (στο τέλος κλειστών αγώνων εν προκειμένω), η ποιότητα συνήθως κάνει τη διαφορά.

Δε μπορούμε, επίσης να μη σημειώσουμε και κάποιες απορίες που έχουμε, μετά από μία μικρή εικόνα από τα φιλικά και από τους αγώνες με Ντιζόν και Περιστέρι. Μία από αυτές έχει να κάνει με την επιλογή του Ράιλι. Έχει ηγετικά χαρακτηριστικά; Παίρνει περισσότερες σωστές από λάθος επιθετικές αποφάσεις; Είναι καλός δημιουργός; Εκτελεί με διάφορους τρόπους; Έχει το απαιτούμενο μέγεθος για να βοηθάει στην περιφερειακή άμυνα; Είναι πολύ κομβική η θέση του, σε αυτόν τον ΠΑΟΚ, για να υπάρχουν τόσα πολλά ερωτηματικά για έναν παίκτη.

Η άλλη απορία, έχει να κάνει με τη γενικότερη στελέχωση της ρακέτας φέτος και του κενού που «φωνάζει» στο 4-5 και αργά ή γρήγορα, θα πρέπει να καλυφθεί. Ελπίζουμε, αρχικά, να καλυφθεί και στη συνέχεια να μην καλυφθεί πολύ αργά.

Υ.Γ.: Ο Φράνκε είναι καλός και σχετικά έμπειρος σκόρερ, ο οποίος θα έχει κι άλλες βραδιές που θα βάζει σουτ όπως τα χθεσινά. Θα έχει όμως και βραδιές, που τέτοια σουτ, δε θα μπαίνουν. Επίσης, παρότι χθες ήταν σε αυτήν την κατάσταση, στο τελευταίο τρίλεπτο, δεν πρέπει να ακούμπησε καν τη μπάλα στην επίθεση… Όλες οι αποφάσεις πάρθηκαν από Ράιλι και Χαντς.

Υ.Γ. 3: Ο μοναδικός που προσπάθησε να κρατήσει από πέρσι και εν τέλει κράτησε ο ΠΑΟΚ, ήταν ο Ρένφρο και δεν είναι τυχαίο αυτό. Κάνει πολλά πράγματα, σταδιακά βάζει στοιχεία στο παιχνίδι του που δεν είχαμε δει πέρσι, ίσως να κάνει σεζόν που θα του φέρει του χρόνου ένα πολύ καλύτερο συμβόλαιο, αλλά χρειάζεται κι έναν ψηλό ακόμα, πίσω του ή μπροστά του, με άλλα χαρακτηριστικά. Κι αν στη λογική αυτή, αποκτήθηκε ο Χρηστίδης, ξέρει κι ο ίδιος ότι πρέπει να βελτιωθεί πάρα πολύ, για να επιτελέσει αυτόν το ρόλο.

Υ.Γ. 4: Ούτε θα είναι όλα καλά αν κερδίσει ο ΠΑΟΚ τον Άρη, την επόμενη αγωνιστική στο Παλατάκι, ούτε θα πρέπει να διαλυθεί το σύμπαν αν χάσει. Τίποτα δεν κρίνεται Οκτώβρη μήνα. Κι επειδή από τότε που έγινε η κλήρωση, οι περισσότεροι στην ομάδα, σκέφτονται αυτό το παιχνίδι, καλό είναι να επικεντρωθούν στο πως θα το κερδίσουν.