Το σχόλιο της ημέρας

Βλέπω τις αντιδράσεις και κακά τα ψέματα, δεν μπορώ να αδικήσω κανέναν. Ο Λουτσέσκου είναι ο προπονητής και αυτός φταίει για την απώλεια δύο βαθμών. Μία απώλεια που είναι αφελές να λέμε πως φταίνε οι αλλαγές. Το ίδιο ποδόσφαιρο έπαιζες και πριν από αυτές, ήσουν κακός.

Η αιτία της απώλειας είναι άλλη. Πήγες σε ένα μέρος που ο αντίπαλος στήθηκε για να μη παίξει ποδόσφαιρο, το πήγε στην κλοτσιά και το τραμπούκο και εσύ έκανες αυτό που τον βόλευε. Δεν έπαιξες ποδόσφαιρο και δεν κλότσησες.

Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που πολλές φορές γίνεται ειδικών συνθηκών. Διαμαρτύρονται συνεχώς οι αντίπαλοι στον διαιτητή για να του προκαλέσουν πίεση. Διαμαρτύρεσαι και εσύ για να του προκαλέσεις πίεση. Κάνει καραγκιοζλίκια ο πάγκος τους; Κάνει και ο δικός σου. Ο διαιτητής έχει μία φιλοσοφία ξεκάθαρη υπέρ του αντιπάλου; Του την πέφτεις στη φισούνα στο ημίχρονο.

Σε μία περίοδο που δεν παίρνει τον ΠΑΟΚ να έχει τουπέ, ξόδεψε ένα ημίχρονο για να παίζει πασούλες. Ποιος φταίει για αυτό; Όλοι τους. Η διοίκηση, ο προπονητής, οι παίκτες.

Γιατί βάζω τη διοίκηση στο κάδρο; Βλέπουμε μπροστά μας έναν διαιτητή που έχει αν όχι πρόθεση, σίγουρα άρνηση απέναντι στον ΠΑΟΚ. Και σίγουρα έφαγε μαγκιά από τους γηπεδούχους. Ίσως χρειάζεται μια πιο σκληρή στάση απέναντί τους. 

Τον προπονητή τον βάζω στο κάδρο γιατί πίστεψε πως μπορεί να διαχειριστεί το 0-1. Δεν μπόρεσε όμως, άρα εκ του αποτελέσματος φταίει. Και οι παίκτες γιατί ποτέ δεν μπήκαν στο κλίμα του αγώνα. Πήγαν να κλέψουν αποτέλεσμα και όχι να το τελειώσουν. Φταίνε.

Από την άλλη βέβαια, δεν θα λέγαμε και πολλά αν δεν είχε μπει αυτή η τσαρουχιά γκολ. Λίγα μπινελίκια, αλλά δεν πειράζει, συνεχίζουμε και τα γνωστά.

Η αλήθεια όμως είναι πως συμπληρώνονται τρία εκτός έδρας παιχνίδια χωρίς νίκη. Πρωταθλητισμό δεν τον λες αυτό.

Πρωταθλητισμός σημαίνει πως όπου και να πας έχεις έναν αέρα που δίνει στον αντίπαλό σου να καταλάβει ότι δεν έχει τύχη. Εμείς ετοιμάζουμε μία εβδομάδα ένα παιχνίδι το οποίο δεν έχει καμία σχέση με το πραγματικό. Αλήθεια αντιλήφθηκε κανένας που πάμε; Έδωσε το στίγμα για το τι μπορούμε να αντιμετωπίσουμε; Ένας φίλος μου, μου είπε πως είμαστε μικρή ομάδα. Λάθος είναι αυτό. Η απάντηση είναι πως δεν είμαστε ομάδα.

Ο Λουτσέσκου τρώει το μπινελίκι και αυτό είναι το αναμενόμενο. Δε νομίζω να παραξενεύει ούτε τον ίδιο. Και δεν ξέρω πόσο μπορεί να το αντέξει αυτό. Πάντως αυτό που μου άρεσε σε αυτόν, η ένταση που είχε στον πάγκο πέρυσι, ο τρόπος να κάνει άνω κάτω ένα παιχνίδι που δεν μας πάει, το έχασε από το πρώτο παιχνίδι της Λειβαδιάς. Όταν και με το καλημέρα αποβλήθηκε.

Σε ευνουχίζουν γενικώς και δεν το καταλαβαίνεις. Χθες ο Κουλούρης ανανέωσε το συμβόλαιό του, σήμερα σε ένα παιχνίδι που έπεφτε ξύλο 88 λεπτά, αποβλήθηκε για μία φάση που είδαμε άλλες πέντε έξι φορές. Τρώει το μπινελίκι ο Κουλούρης που μπήκε στο γήπεδο να παίξει ξύλο, κάτι που έκαναν οι αντίπαλοί σου 88 λεπτά. Και ο ανεκδιήγητος απέβαλε αυτόν και όχι τον Ναζλίδη που έδωσε μπουνιά τον Ζαμπράνο στο 2΄, όχι τον Γκριζμάν που έδωσε γονατιά με φόρα στον Ζαμπράνο – έφαγε κάρτα ο Ζαμπράνο παρακαλώ – όχι τον Ρέντζα που έκανε τάκλιν σκαριά στον αστράγαλο του Τσίμιροτ. Και ο Ντέλετις που ήταν για τέσσερις κάρτες, δεν είδε καμία. Όπως δεν είδε ούτε ο Ναζλίδης, ούτε ο Ρέντζας.

Η ουσία είναι το πώς θα είμαστε ξύπνιοι και όχι πως θα ψάχνουμε αφορμές για να τρώμε τα σωθικά μας.  Αυτή τη στιγμή είμαστε βλάκες. Ο οργανισμός μας αδυνατεί να διεκδικήσει το πρωτάθλημα.

Δεν ξέρω τι μπορεί να αλλάξει, αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως είμαστε σοφτ. Η διοίκηση, η ομάδα, αλλά και ο περίγυρος όσον αφορά στους αντιπάλους.

Αυτή τη στιγμή πρέπει να έχουμε το καθαρό μυαλό να δούμε τι φταίει και η ομάδα δεν έχει την εικόνα που πρέπει αγωνιστικά – που τα περισσότερα είναι τα προφανή – και από την άλλη να δούμε τι συμβαίνει γενικότερα.

Όσο για τον Κούγια, για να κλείσω με τον σοφτ οργανισμό, ακόμη να ξεπεράσω την εικόνα του στη σουίτα του μεγαλομετόχου.