Ο βενιαμίν "μεγάλωσε"

Το όνομα αυτού, Παναγιώτης Δεληγιαννίδης. Ο βενιαμίν της προετοιμασίας της σεζόν 2012-2013, υπό τις οδηγίες του Γιώργου Δώνη. Την παρουσία του στο Άρνεμ, ο 19χρονος πλέον μεσοεπιθετικός δεν πρόκειται να την ξεχάσει ποτέ. Ήταν άλλωστε η πρώτη επαγγελματική της καριέρας του.

Δεν θα ξεχάσει όμως ούτε το χθεσινό παιχνίδι με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη, στο οποίο κατέγραψε την πρώτη του επίσημη παρουσία στην “πρώτη” ομάδα του ΠΑΟΚ. Αντικατέστησε τον Σκόνδρα στο 87΄ και αγωνίστηκε για ένα… δεκάλεπτο λόγω των πολλών καθυστερήσεων, κάνοντας όπως τόνισε και ο ίδιος πραγματικότητα το όνειρο της ζωής του.

Ο δρόμος βέβαια, δεν είναι στρωμένος με… ροδοπέταλα ούτε για τον Δεληγιαννίδη ούτε για κανέναν άλλο ποδοσφαιριστή που προέρχεται από τα “ασπρόμαυρα” τμήματα υποδομής. Χρειάζεται σκληρή δουλειά σε καθημερινή βάση και “πείσμα”…

Στην ιστοσελίδα πάντως της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, στο βιογραφικό του Παναγιώτη Δεληγιαννίδη, αναφέρει: “Όλα έμοιαζαν ιδανικά. Το ενδιαφέρον από το εξωτερικό, η προοπτική της ποδοσφαιρικής, αλλά και γενικής εκπαίδευσης μακριά από τις ελληνικές παθογένειες, το όνειρο για μια μεγάλη καριέρα. Ο Παναγιώτης Δεληγιαννίδης στην τρυφερή ηλικία των 16 ετών, το καλοκαίρι του 2012 ετοίμαζε βαλίτσες για Αυστρία.

Η μοίρα είχε διαφορετική γνώμη. Λίγες μέρες πριν την αναχώρηση του μικρού, ληστές μπήκαν στο σπίτι της οικογένειας Δεληγιαννίδη και το έκαναν φύλλο και φτερό. Αναλογιζόμενος τη σημειολογία του γεγονότος, ο μικρός το θεώρησε ως κακό σημάδι για τη νέα σελίδα που θα άνοιγε στη ζωή του κι έμεινε Θεσσαλονίκη. «Δεν ήθελα ν’ αφήσω την οικογένειά μου», μας είπε.

Η επιλογή του μόνο σε κακό δεν του βγήκε. Αντί για την Αυστρία, κατέληξε στον ΠΑΟΚ. Ως πρωταθλητής με τους Μπέμπηδες, μέλος της Μικτής Θεσσαλονίκης και της Εθνικής Νέων. Ο Δικέφαλος εκτίμησε το φυσικό ταλέντο του νεαρού μεσοεπιθετικού και τον έστειλε νωρίς, νωρίς να προπονηθεί με την πρώτη ομάδα για να… ψηθεί. Φόρεσε τη φανέλα του ΠΑΟΚ σε φιλικά προετοιμασίας, το κοντέρ του κατέγραψε τα πρώτα χιλιόμετρα κι έπειτα επέστρεψε στις Ακαδημίες για να στεφθεί πρωταθλητής με την Κ17 και την Κ20.

Μέχρι τότε, ο τίτλος με την Κ17 αποτελεί μια από τις ευτυχέστερες στιγμές της ζωής του. Μαζί με την πρώτη κλήση του στην Εθνική και την πρόκριση με την Εθνική K19 στην elite round του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος.

Οι διεθνείς υποχρεώσεις, πάντως, δεν τον αποπροσανατολίζουν από τον πρώτο του στόχο που «εννοείται πως είναι η φανέλα του ΠΑΟΚ, αλλά αυτό που έχω πάντα στο μυαλό μου είναι να είμαι σε θέση να παίζω ποδόσφαιρο όσο πιο πολλά χρόνια γίνεται».

Για να το πετύχει αυτό προσέχει τον εαυτό του και προσπαθεί σκληρά. Από τη μέρα που αποκτήθηκε από τον ΠΑΟΚ – προς… απογοήτευση της μαμάς που είναι Άρης – δεν έχει χάσει ούτε μία προπόνηση παρά το, απάνθρωπα βαρύ για έναν έφηβο, πρόγραμμά όπου έχει το πρωί σχολείο και το απόγευμα προπόνηση. «Δουλεύω πολύ, ακόμα και τα πρωινά γυμνάζομαι στο σπίτι», λέει κι αναγνωρίζει ότι στο σχολείο του είναι διαλλακτικοί, καθώς ειδικά με τα συνεχή ταξίδια με την Εθνική, «το έχω αφήσει σε δεύτερη μοίρα».

Και να φανταστεί κανείς πως το ποδόσφαιρο μπήκε στη ζωή του από ένα παιδικό καπρίτσιο αντίδρασης. Ο πατέρας του ήθελε να τον γράψει στο τένις, εκείνος δεν ήθελε και για να τον… πικάρει του ζήτησε να γίνει ποδοσφαιριστής. Όπως κάθε πατέρας που σέβεται τον εαυτό του ο πρεσβύτερος Δεληγιαννίδης ικανοποίησε την επιθυμία του γιου του. Ποδόσφαιρο, λοιπόν. Αρχικά στην Ακαδημία του Κερμανίδη, έπειτα στους Μπέμπηδες και πλέον στον ΠΑΟΚ με ενδιάμεσες στάσεις για προπονήσεις στην Καϊζερσλάουτερν.

Το ποδόσφαιρο, πια, δεν είναι ένα καπρίτσιο για τον Παναγιώτη. Ούτε επάγγελμα, όμως. Είναι, απλώς, η ζωή του. Εχει αφιερωθεί σ’ αυτό μην έχοντας χρόνο να σπαταλήσει για άλλα ενδιαφέροντα. Εξαιρουμένων των γυναικών που τον ταλαιπωρούν. Δεν είναι τυχαίο πως στη λίστα με τις μεγαλύτερες απογοητεύσεις του κατατάσσεται μια ερωτική απογοήτευση. Στη δεύτερη θέση ο αποκλεισμός από τον επόμενο γύρο του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος με την Εθνική Νέων.

Το μέλλον ανήκει στον 18χρονο ποδοσφαιριστή του ΠΑΟΚ που όταν μεγαλώσει θα ήθελε να γίνει σαν τον αγαπημένο του Βιεϊρίνια και να μοιάσει στον Δημήτρη Σαλπιγγίδη , ο οποίος από την πρώτη στιγμή που βρέθηκε στην ομάδα τον βοηθά και τον συμβουλεύει”.