Με Δώνη θα είχα σίγουρα δυο τίτλους

Κι όμως, θα είναι ένας ύμνος για τον Βλάνταν και τη λογική του να καθίσει αρκετά χρόνια στον πάγκο της ομάδας μας.

Θα μπορούσα να γράψω «Με Μπόλονι θα είχα δυο τίτλους», αλλά με ενοχλεί που όλοι οι ξένοι μας κάνουν χάρη που έρχονται στη χώρα μας. Ετσι διάλεξα τον Γιώργο από τη Σταυρούπολη, απλώς για να πω ότι ο ΠΑΟΚ του Σαββίδη δε δικαιούται τίποτα περισσότερο από δυο πρωτιές στα πλέι οφ κι έναν τελικό κυπέλλου. Οταν θέλεις να έχεις διαφορετικά αποτελέσματα, δεν συνεχίζεις να κάνεις τα ίδια πράγματα κι όταν δεν έχεις καμιά χρονιά ολοκληρώσει το πρωτάθλημα με τον ίδιο προπονητή, ξεκινάς από αυτό. Οχι μόνον επειδή εξηγείται ποδοσφαιρικά αλλά, έτσι και για να αλλάξεις τα γούρια. Επειδή, λοιπόν, λεφτά πέσανε, ο κόσμος στήριξε, ο ΠΑΟΚ μεγάλωσε, τα κόζια αλλάζουνε, εγώ λέω πως αν είχαμε σταθερό προπονητή, άρα και κορμό, δυο τίτλους θα τους είχα πάρει! (και με δεδομένο πως μπορώ ακόμα και φέτος να τους πάρω. Nαι, ναι, για το πρωτάθλημα και το κύπελλο λέω εγώ ο τρελός)

Βέβαια, φέτος ο Ιβάν έκανε κάτι διαφορετικό: Ξεκίνησε τη σεζόν με τον προπονητή που την τελείωσε. 1-0 τα γούρια! Κάτι άλλαξε. Και ξεκίνησε με ένα παιδί που έχει στην πλάστιγγα των αρνητικών μόνον το νεαρό της ηλικίας, την απειρία και τον οξύθυμο χαρακτήρα του και στα θετικά, δεκάδες πράγματα μεταξύ των οποίων το πείσμα του, η γνώση της ελληνικής πραγματικότητας, το ΠΑΟΚτσιδιλίκι του, η παρουσία του τόσα χρόνια στον ΠΑΟΚ και η γνώση του υλικού στις ακαδημίες.

Θα μπορούσε λοιπόν να αλλάξει ο τίτλος, αν κάποιοι δεν καταλάβατε το σκεπτικό και να γίνει: «Με Ιβιτς θα έχω τέσσερις τίτλους σε τέσσερα χρόνια». Ο στόχος για μένα είναι από μέρους μας ένας: απόλυτη στήριξη στον προπονητή. Με τα στραβά του που θα επισημαίνονται χωρίς απαξίωση. Με την απειρία του που θα φέρει λάθη. Με τις εμμονές του (ποιος δεν έχει τέτοιες). Δεν με νοιάζει αν συμφωνείτε με την πρόβλεψη ή αν παραδέχεστε τον Ιβιτς για πρώτο προπονητή στον ΠΑΟΚ. Οσοι κρυφοσκέπτονται κάτι άλλο πέρα από αυτόν, ας είναι προετοιμασμένοι για περισσότερες χαμένες χρονιές μέχρι ο επόμενος να βγάλει μια ολόκληρη χρονιά και να στήσει κάτι καλύτερο τη δεύτερη, κάτι ανώτερο την τρίτη πάει λέγοντας και κλαίγοντας.

Φεύγω από αυτό, που ήθελα καιρό να σημειώσω και πάω στις τελευταίες εξελίξεις.
Δυστυχώς, χωρίς να ρίχνω ευθύνη στον ΠΑΟΚ, χάσαμε έναν ποδοσφαιριστή την πιο δύσκολη στιγμή του πρωταθλήματος. Ο,τι κι αν γίνει, παίκτης Ροντρίγκεζ δεν υπάρχει πλέον στον ΠΑΟΚ με την απόδοση που είδαμε τη φετινή σεζόν. Προσέξτε: μπορεί και χωρίς πρόταση, χωρίς να συμβεί τίποτα από Τουρκία μεριά, να μην έχει κάτι καλύτερο να δώσει αυτός ο παίκτης που έχει και πέντε κουσούρια μαζί με τα δέκα καλά του. Εχει δεν έχει, πάντως, το ότι μπήκε στο μυαλό του η ιδέα του να φύγει για περισσότερα λεφτά σε ένα καλύτερο (με το νου του) πρωτάθλημα, δεν διορθώνεται με τίποτα. Καταλάβατε τι πάθαμε με όλη αυτήν την απαξίωση του ελληνικού πρωταθλήματος; Να θεωρεί ο Ροντρίγκεζ πως είναι καλύτερο για την καριέρα του να πάει στην Τουρκία των τρομοκρατικών χτυπημάτων.

Την πατήσαμε! Δεν προλάβαμε να τον «δέσουμε», δεν είχαμε έτοιμο αντικαταστάτη και δεν μπορέσαμε να του περάσουμε την αίσθηση ότι εδώ φέτος θα πάρει τίτλο, του χρόνου θα παίζει Τσάμπιονς Λιγκ και η μεταγραφή θα είναι μεγάλη και απευθείας σε τεράστιο σύλλογο. Προτιμά ο Γκάρι ένα μικρό σκαλοπάτι, παρά ένα άλμα γιατί, ίσως, δεν πιστεύει ότι αξίζει να ιδρώνει εδώ και όχι ανάμεσα στις βόμβες. Παράλογο; Αντε να μπεις στο μυαλό αυτού του παιδιού.

Λοιπόν εγώ θα συγκαλούσα μια σύσκεψη, θα έβαζα τις παραμέτρους και θα το πήγαινα όλα για όλα. Πέντε εκατομμύρια στο χέρι για την μεταγραφή. Να πέσω μέχρι τα τέσσερα μετά από σκληρή διαπραγμάτευση. Κι αν, με δεδομένο ότι ο παίκτης θέλει να φύγει, δω ότι κάνει το παιχνίδι των Τούρκων και πιέζει για να πάρω λιγότερα, τον αφήνω εκτός μερικούς μήνες και σκέφτομαι τι θα κάνω την επόμενη σεζόν. Λυπάμαι που το λέω, Γκάρι Ροντρίγκεζ όπως απολαύσαμε τους τελευταίους δυο μήνες, στην ΠΑΟΚΑΡΑ μας δεν θα ξαναδούμε. Αυτός είναι ο νόμος της αγοράς, των μάνατζερ και του σύγχρονου ποδοσφαίρου.

Στα θετικά, φυσικά, αυτού του προβλήματος, ας μην ξεχνάμε ότι στον ΠΑΟΚ υπάρχουν παίκτες που ενδιαφέρουν μεγάλες ομάδες. Λεφτά θα πάρει αν τον δώσει και, μεταξύ μας, όπως και με τον Μακ, έτσι και με τον Γκάρι, αυτό που βλέπουμε και θα δούμε ως απόδοση στο επόμενο βήμα του θα είναι μπολιασμένο και με τον ενθουσιασμό και την φιλοδοξία του νέου. Δεν εξασφαλίζει ότι θα το βλέπαμε και στην Τούμπα. Ειδικά με τον Ροντρίγκεζ που όλοι μας θα μπορούσαμε σε ένα χαρτί να γράψουμε δέκα λόγους που δεν εγγυόμαστε την ίδια απόδοση με την αρχή της φετινής χρονιάς. Ωραία, είναι υπερπολυτιμός, αλλά αυτό είναι πρόβλημα του ΠΑΟΚ που δεν φρόντισε να μην στηρίζεται μόνον σε αυτόν ή που δεν έχει ήδη βρει έναν καλύτερο. Ας κάτσουν εκεί ο Σλοβάκος και οι λοιποί και ας κάνουν την αυτοκριτική τους. Λεφτά υπήρχαν και ακόμα υπάρχουν, συν τα ενδεχόμενα χρήματα της μεταγραφής. Ξέρω, χάνουμε μεγάλη δύναμη σε ένα δίμηνο φωτιά. Αλλά θα μπορούσε και να έχει τραυματιστεί ή τιμωρηθεί. Πως θα αντιδρούσε ο ΠΑΟΚ αν τον έχανε για καιρό; Ας το δούμε από αύριο.

Κλείνοντας, τα χρόνια πολλά σε όλους σας δεν είναι τυπικά. Σας τα λέω μέσα από την καρδιά μου. Να έχουμε μια καλή και δημιουργική χρονιά. Να σπαταλάμε το χρόνο μας, την ενέργειά μας, την σκέψη μας και τα λεφτά μας μόνον εκεί που αξίζει, μόνον εκεί που θέλουμε, που αγαπάμε. Δεν βιώνουμε απλώς το τέλος της μεταπολίτευσης, της νεοπλουτίστικης αυταπάτης και της δήθεν ασφαλούς Ευρωπαϊκής προοπτικής. Ζούμε από καιρό το τέλος της ηθικής! Γινόμαστε χειρότεροι με δικαιολογία την κρίση, σκληρότεροι με δικαιολογία την αδικία εναντίον μας, φοβικοί, παρασυρόμενοι από τον κάθε ανεγκέφαλο. Ας βάλουμε ένα τέλος. Οχι από τη μια στιγμή στην άλλη. Σιγά σιγά. Με υπομονή και διαρκή αγώνα για το οτιδήποτε.

Προσωπικά θέλω να σας ευχαριστήσω για την παρέα που μου κάνετε αυτά τα χρόνια που ασχολούμαι με την αθλητική δημοσιογραφία. Ηταν μια μεγάλη απόφαση, μια στροφή που δεν την μετάνιωσα. Πήρα και έδωσα, χάρηκα και στεναχωρέθηκα και ειλικρινά, επειδή είμαι πιεσμένος και ζορισμένος από πολλά πράγματα, σκέφτομαι σοβαρά κάποια στιγμή να τα παρατήσω. Δεν ξέρω ακριβώς πότε, βάζω μικρούς χρονικούς ορίζοντες σε εφικτούς πλέον στόχους μέχρι να δω και μέσα μου τι ακριβώς θέλω. Σας το λέω αυτό γιατί θα ήθελα να καταλάβετε τι περνάνε όλα τα παιδιά στον χώρο της δημοσιογραφίας. Τρομερή δουλειά, μικρές αμοιβές, μεγάλη αμφισβήτηση, συχνά άδικη. Δώστε εσείς λίγη «ηθική βενζίνη» και να ξέρετε ότι αυτό θα φανεί προς τα έξω. Αρκετά με την ανθρωποφαγία, με τα «ξέρω τι ρόλο παίζει αυτός», «γιατί θέλει να φάει τον τάδε ο άλλος»… Ολοι ΠΑΟΚ είμαστε. Και διαφωνούμε και μαλώνουμε και απορρίπτουμε και ξενερώνουμε αλλά όταν θα έρθει ένας μεγάλος τίτλος, μια μεγάλη ικανοποίηση, όταν θα χορτάσει το εγώ μας και η ψυχή μας, όλοι μαζί αγκαλιασμένοι θα το απολαύσουμε.
Τότε θα είναι πιο κατανοητά αυτά που γράφω.
Τώρα, ίσως μοιάζουν ρομαντικές μαλακίες.