ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Άσχετος με την τακτική, θιασώτης του χύμα, διάβολος της καταστροφής
Το βαρύ όνομα στον πάγκο, κοστίζει κάτι παραπάνω αλλά γλιτώνει το αφεντικό στο κλαμπ από κάθε ευθύνη (και αντίστοιχη επίκριση). Ανεκτίμητο αλεξίσφαιρο.
. Πεπ, πρώτη χρονιά στη Σίτι. Τρίτοι στο πρωτάθλημα, νοκ-άουτ από την Αρσεναλ στον ημιτελικό του κυπέλλου, νοκ-άουτ από τη Γιουνάιτεντ στον 4ο γύρο του Λιγκ Καπ, νοκ-άουτ από τη Μονακό στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Τραγωδία! Ο εμίρης δεν έχει κανένα πρόβλημα. Τον Γουαρδιόλα έφερε. Τι άλλο να κάνει; Να μπει μέσα και να παίξει;
Εισαγωγή, τέλος. Στα δικά μας. Ο Σέρβος Αλεκσάνταρ Στανόεβιτς στον ΠΑΟΚ είναι κλασική περίπτωση, η οποία αυτομάτως ταξινομείται στην απέναντι κατηγορία. Στην η ευθύνη-παραμένει-στον-επιλογέα-όχι-στον-επιλεγμένο κατηγορία. Εδώ, ο προπονητής δεν (θα) είναι αρχή+τέλος στο αγωνιστικό. Αρχή+τέλος θα είναι, μονάχα μέσα στο πράσινο παραλληλόγραμμο.
Έξω απ’ τις τέσσερις γραμμές, θα είναι απλώς ένας με δικαίωμα γνώμης. Όχι, απαραιτήτως, σύμφωνης γνώμης. Διαφορά, γνώμης και σύμφωνης γνώμης. Μας τη μάθαιναν, κάποτε στη Νομική, οι συνταγματολόγοι.