ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ
Δεν μπορείς να συμπαθήσεις την Ξάνθη
Στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν υπάρχουν κανόνες. Ο καθένας ορίζει τους δικούς του. Ανάλογα με το ύφος της επιχείρησης και τα θέλω του επενδυτή. Με αφορμή τον αγώνα με την Ξάνθη, παρατήρησα μία εικόνα που μάλλον οι Ακρίτες την έχουν δουλεμένη.
Toυ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΟΛΚΑ
Η Ξάνθη είναι μια χαρά ομάδα. Από τότε που την σώσαμε στα τέλη της δεκαετίας του 80΄, η ομάδα είναι συνεχώς στη Σούπερ Λίγκα. Με ηγέτη τον Χρήστο Πανόπουλο, βγήκε Ευρώπη, διεκδίκησε κύπελλο, όμως σύμφωνα με την ιστορική του δήλωση… «τον ήπιαμε».
Διαγωνίζεται για τον τίτλο της πιο προσωποκεντρικής ομάδας στη Λίγκα, με τον Λεβαδειακό του Γιάνναρου, ο οποίος όμως κινείται σε πιο χαμηλά επίπεδα είναι η αλήθεια. Με μοναδικό στόχο να μη πέσει. Όμως είναι οι ομάδες των ιδιοκτητών τους με την πλέον ακραία μορφή. Για να γίνω σαφής, η ομάδα μοιάζει του ιδιοκτήτη της.
Ο κυνηγός Χρήστος Πανόπουλος, είναι ένας σκληρός άνθρωπος που ξεκάθαρα θεωρεί πως μπορεί να κάνει ότι θέλει εκεί. Άλλαζε όνομα, χρώματα, έχει ιδιαίτερες πολιτικές σε θέματα εισιτηρίων, έφτιαξε γήπεδο εκτός πόλης έτσι ώστε να έχει και το προπονητικό κέντρο δίπλα αλλά και το Σαλέ. Τώρα τι σχέση έχουν όλα αυτά με αυτό που θέλω να γράψω; Κάποια μικρή.