ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Γιατί είμαι ΠΑΟΚ…

Γεννήθηκα στην Αθήνα, από Αθηναίους γονείς με μόνη καταγωγή εκτός Αθηνών εκείνη του πατέρα μου, από Σμύρνη. Κανένας στην οικογένεια μου δεν ήταν ΠΑΟΚ αλλά (ευτυχώς) ούτε κάποια από τις μεγάλες ομάδες της Αθήνας.

Published

on

Σ` ένα 5Χ5, ένας τύπος (γαύρος) βλέποντας με να φοράω τη φανέλα του ΠΑΟΚ με ρωτάει:
ΠΑΟΚ είσαι; Ναι. Πως κι έτσι; Όπως κάποιος Θεσσαλονικιός ή βορειοελλαδίτης είναι Ολυμπιακός. Ναι ρε φίλε, ωραίος λαός κτλ αλλά ο ΠΑΟΚ δεν έχει τίτλους, πως μπορείς να γίνεις οπαδός μιας ομάδας χωρίς τίτλους;

Δεν θυμάμαι πως και γιατί βρεθήκαμε με τον αδερφό μου στον τελικό κυπέλλου μπάσκετ στο ΣΕΦ με τον Πανιώνιο το 1991 στην μεριά των δικών μας. Όπως δεν θυμάμαι τι ήταν αυτό, που το βράδυ εκείνο του χαμένου τελικού, έμελλε να χαράξει στις καρδιές μας την ιδέα του ΠΑΟΚ ανεξίτηλα. Το mainstream της εποχής ήταν ο μπασκετικός Άρης. Πολλοί θυμάμαι δήλωναν Ολυμπιακοί ή Παναθηναϊκοί στο ποδόσφαιρο και Άρης στο μπάσκετ.

Σ` αυτό το περιβάλλον λοιπόν, δύο πιτσιρικάδες, δεκατριών και δέκα χρονών, βρίσκονται τυχαία σε ένα τελικό μπάσκετ ανάμεσα σε μια ομάδα της πόλης τους και σε μία ομάδα από μία πόλη που δεν είχαν καν επισκεφτεί και δένονται με την χαμένη ομάδα του τελικού με την οποία φαινομενικά δεν έχουν καμία λογική σύνδεση.

Τα χρόνια που ακολουθούν, οι δύο πιτσιρικάδες μεγαλώνουν και ανδρώνονται μέσα στο σύμπαν ΠΑΟΚ. Ακολουθούν την ομάδα σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ παντού. Με τραίνα, λεωφορεία, αεροπλάνα, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ανάμεσα σ` ένα ετερόκλιτο ταξικό και κοινωνικό συνονθύλευμα ανθρώπων που ενώνονται πίσω από ένα ασπρόμαυρο πανό που γράφει ΠΑΟΚ.

Οι περισσότεροι υποστηρίζουν μία ομάδα είτε επειδή γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον συγκεκριμένων οπαδικών αναφορών είτε επειδή γοητεύτηκαν από τις επιτυχίες του δυνατότερου. Κατά συνέπεια κι ο ΠΑΟΚ αντλεί τον κύριο όγκο των φιλάθλων του από την Θεσσαλονίκη και την βόρειο Ελλάδα, όμως στην περίπτωση του ισχύει το εξής παράδοξο: Ο σύλλογος αυτός διαχρονικά κάνει φιλάθλους από τον κόσμο του και οι φίλαθλοι του βρίσκονται παντού. Σήμερα ο ΠΑΟΚ διατηρεί συνδέσμους φιλάθλων πανελλαδικά, ακόμη και στην Κύπρο, για να μην αναφερθώ στους συνδέσμους διεθνώς – που στην περίπτωση τους βέβαια ισχύει κατά κανόνα το τεκμήριο της καταγωγής. Το ζήτημα είναι πως γίνεται η ομάδα αυτή με τους ελάχιστους τίτλους και χωρίς να ανήκει στους προβεβλημένους συλλόγους τις κατεστημένης πρωτεύουσας να μην σταματά να δημιουργεί λαό απ` τον λαό της;

Τι είναι τελικά αυτό που λέμε λαός του ΠΑΟΚ;

Κάθε ομάδα, από τον τρόπο και τους ανθρώπους που ιδρύθηκε και μέσα από την ιστορική διαδρομή της και τα γεγονότα που την καθόρισαν, διαμορφώνει έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα που αλληλεπιδρά με τον κόσμο που την υποστηρίζει και την ακολουθεί. Με λίγα λόγια κάθε ομάδα έχει το δικό της DNA το οποίο συντίθεται από πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα. Συνοπτικά: Ο ΠΑΟΚ ιδρύθηκε από ένα σύνολο προσφύγων που επέλεξαν για έμβλημα έναν πένθιμο δικέφαλο αετό και την ασπρόμαυρη ριγέ φανέλα. Καθιερώθηκε ιστορικά ως μία ομάδα με πνεύμα επιθετικό, πλούσια σε παραγωγή ταλέντου που στερήθηκε των τίτλων που της αναλογούσαν λόγω της γεωγραφικής της ταυτότητας. Η παραμελημένη πολιτικά και οικονομικά περιφέρεια με κύριο εκφραστή αυτής, λόγω μεγέθους, τον ΠΑΟΚ συγκρούεται διαχρονικά με τους ισχυρούς και χάνει ξανά και ξανά τη μάχη. Πέραν λίγων εξαιρέσεων που ο μαχητικός αυτός σύλλογος κατάφερε να υπερβεί εαυτόν και αλλήλους, το πεπρωμένο του ήταν να αγωνίζεται πάντα ενάντια στα δεδομένα και είτε να τα ανατρέπει, είτε να πέφτει αλλά να σηκώνεται πάλι, δυναμώνοντας και μεγαλώνοντας μέσα του, αντιστρόφως ανάλογα με τους τίτλους και τις επιτυχίες.

Ο ΠAOKτσής ουδέποτε ήταν ο προσκεκλημένος σε πάρτι που για να πάει εκεί, θα πρέπει να του έχουν υποσχεθεί ωραίες γυναίκες και τσάμπα ποτά. Ο ΠΑΟΚτσής θα πάει στο πάρτι και θα κάνει κατάσταση μόνος του, από το μηδέν. Για μένα το να είσαι ΠΑΟΚ πέρα από το συναίσθημα είναι και μία επιλογή πολιτική. Μία επιλογή κόντρα στο mainstream, στο περιρρέον, τη μόδα, το εύκολο. Μία στάση ζωής ενάντια στην μαζική κουλτούρα του να να είμαι νικητής χωρίς όρους και με κάθε κόστος γιατί στην πραγματικότητα είμαι πνευματικά ανύπαρκτος.

Ο γαύρος που αναφέρω στον πρόλογο, ο οποίος παρεμπιπτόντως είχε σπουδάσει σε ένα από τα επιφανέστερα πανεπιστήμια του κόσμου – υποτίθεται έχει επίπεδο δηλαδή- στην συνέχεια του διαλόγου άρχισε να επευφημεί τον ένδοξο πρόεδρο της ομάδας του, τον μεγάλο Θείο που τους εξαφάνισε όλους, που τους έκανε γενοκτονία τους άλλους κτλ. Με ποιον τρόπο τα κατάφερε όλα αυτά; Τι σημασία έχει…

Αυτή είναι η κοινωνία μας.

Γι` αυτό είμαι ΠΑΟΚ.

Comments

Trending