Οι εννέα μέρες που μας σύστησαν τον μίστερ Πάμπλο

Εποχή Πάμπλο Γκαρσία στον ΠΑΟΚ και στο πρώτο δεκαήμερο πέτυχε να μας ηρεμήσει όλους. Εγώ διαπιστώνω από τον εαυτό μου πως ακόμη και στα άσχημα βράδια της ομάδας όπως αυτό στη Ριζούπολη, έχω μία σιγουριά πως θα το πάρει. Θα το πάρει άγαρμπα, με χάρη, δεν με απασχολεί καθόλου. Αλλά θα το πάρει.

Αναφέρθηκα λοιπόν στην εισαγωγή για την στόχευση. Αν ιεραρχήσουμε λοιπόν το τι πρέπει να κάνει ένας προπονητής για να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα μακροπρόθεσμα, ο Γκαρσία έπραξε τα δέοντα. Το γεγονός πως πήρε και τα αποτελέσματα, σε τρία παιχνίδια που του στράβωσαν, δημιουργεί έναν μίνι άθλο.

Θα σας παραπέμψω στην εποχή Λουτσέσκου που και αυτός ανέλαβε ομάδα που δεν την είχε στη προετοιμασία και χρειάστηκε χρόνο για να πείσει αρχικά το γκρουπ του και στη συνέχεια το κοινό πως είναι ο κατάλληλος. Ας μη ξεχάσουμε πως η παραμονή του στην ομάδα ήταν πολύ οριακή εκείνο το απόγευμα στη Ξάνθη.

Ο προπονητής λοιπόν όταν αναλαμβάνει όπως καλή ώρα ο Γκαρσία τώρα, είναι υποχρεωμένος να πείσει το γκρουπ του πως είναι δίκαιος. Πρέπει να βρει τρόπο να πάρει τα αποτελέσματα, έχοντας χρησιμοποιήσει όσους περισσότερους μπορεί.

Στο Αγρίνιο ξεκίνησε πχ Σφιντέρσκι, με την PSV έβαλε Τσόλακ, στη Ριζούπολη έβαλε Σφιντέσκι. Στα στόπερ έκανε ροτέισον βάζοντας σε αυτό τον Κρέσπο και μοιράζοντας χρόνο σε Βαρέλα – Ίνγκασον. Στα δεξιά μπακ, έδωσε ευκαιρία στον Ουαγκέ και μετά έβαλε Ροντρίγκο. Στους μεσοεπιθετικούς πήραν όλοι σεβαστό χρόνο συμμετοχής. Στα χαφ έπαιξαν επίσης όλοι.

Δεν είναι και το πιο απλό πράγμα ο συνδυασμός αποτελέσματος με προγραμματισμένο ροτέισον για έναν προπονητή που ανέλαβε μία ομάδα στα μέσα της περιόδου. Όμως ο Γκαρσία το πήγε παραπέρα. Διεύρυνε το ροτέισόν του.

Απέναντι στην PSV μας έδωσε να καταλάβουμε πως ο Τσιγγάρας θα είναι επιλογή του, όπως και οι δύο συνεχόμενες συμμετοχές του Λευτέρη Λύρατζη.

Ο προπονητής του ΠΑΟΚ βέβαια, γνωρίζει καλά πως ο βαθμός ετοιμότητάς τους δεν είναι ο κατάλληλος αλλά το έπαιξε το χαρτί του. Για την ιστορία και για να μην αδικούνται τα παιδιά, ο Χάρης Τσιγγάρας στην εποχή Φερέιρα αντιμετωπίστηκε κάκιστα, στις προπονήσεις όταν ήταν στο διπλό έπαιζε στόπερ, ενώ τις περισσότερες φορές δεν έπαιζε καν, άρα έχει ξεκάθαρο θέμα ρυθμού, όπως και ο Λύρατζης, ο οποίος μετά από μία γεμάτη σεζόν πέρυσι στον Βόλο, έπαιξε μετά από έξι μήνες και χωρίς προετοιμασία μιας και ο Φερέιρα δεν τον πήρε στο Πήλιο.

Αν θέλουμε να βρούμε κάποιον αδικημένο σε αυτές τις εννέα μέρες, αυτός είναι ο Γιάννης Μιχαηλίδης αλλά και αυτό έχει λογική. Στην αλλαγή σχηματισμού, ο μικρός πληρώνει το μάρμαρο γιατί δεν έχει παίξει τετράδα σε αντρικό ποδόσφαιρο και θέλει δουλειά για να έρθει η στιγμή του. Έπαιξε λίγο στη Ριζούπολη πάντως και δεν θα αργήσει ο χρόνος που θα πάρει περισσότερο χρόνο.

Νίκες, προγραμματισμένο ροτέισον – δικαιοσύνη – διεύρυνση ρόστερ. Όχι και λίγα πράγματα σε εννέα μέρες.

Δεν έγιναν όλα τέλεια για να μην είμαστε υπερβολικοί. Για παράδειγμα στη Ριζούπολη η ομάδα χωρίς κανέναν απολύτως λόγο δεν κοντρόλαρε τον ρυθμό όταν έπρεπε. Στο Αγρίνιο άργησε να μπει ο Ροντρίγκο, στη Ριζούπολη άργησε να μπει ο Καντουρί. Αυτά όμως είναι τίποτα μπροστά στην εκπληκτική δουλειά που έγινε σε όλους τους τομείς αυτές τις εννέα μέρες.

Ο Πάμπλο Γκαρσία, καλείται να διαχειριστεί και τις αμαρτίες που κληρονόμησε. Ο τραυματισμός του Γιαννούλη, η μη προσαρμογή του Τσόλακ, του βάζουν δύσκολα. Και αν στην Ελλάδα υπάρχει η λύση του Άντρε εφόσον βάλει τα δυνατά του στις επόμενες 14 μέρες, στην Ευρώπη θα παίξει παιχνίδια που κρίνουν την πρόκριση χωρίς σταθερά στη συγκεκριμένη θέση. Παράλληλα, θα πρέπει να ελπίζει πως ο Σφιντέρσκι θα σταθεροποιηθεί σε αυτά τα επίπεδα του τελευταίου μήνα, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού του πως ο Τσόλακ θα μπορέσει να δείξει κάτι παραπάνω από αυτό που δείχνει μέχρι σήμερα.

Για να το κλείσουμε εδώ αυτό, τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο εύκολα και για τον Πάμπλο και για όλους μας, αν ο Άντρε είχε κλείσει στην ώρα του. Ακόμη και σήμερα, αδυνατώ να καταλάβω το πόσο έλλειμα πρακτικής σκέψης υπάρχει στον ΠΑΟΚ κάποιες στιγμές.

Στην υπόθεση Τσόλακ, θα ήταν ψέματα να γράψω πως εκτός απ όλους που εκφράζουμε δημοσίως άποψη και ανησυχούμε για την εικόνα του, δεν συμβαίνει το ίδιο και εντός ομάδας.

Προφανώς και τα χρήματα που δαπανήθηκαν είναι πολλά και δεν μπορείς να τα πετάξεις στον κάλαθο των αχρήστων, προφανώς και υπάρχουν ποδοσφαιριστές που χρειάζονται περισσότερο χρόνο για να προσαρμοστούν, όμως με δεδομένο πως η μεταγραφική περίοδος ξεκινά σε κάτι περισσότερο από 1,5 μήνα, ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να είναι έτοιμος στο ενδεχόμενο να ζητηθεί από τον προπονητή του μία ισχυρότερη σταθερά στη κορυφή της επίθεσης. Και αυτό γιατί δεν θυμάμαι στη ζωή μου καμία ομάδα που να πέτυχε στόχους και να μην είχε ξεκάθαρη σταθερά στο 9.