Μάζεψε το οικονομικό, ερωτηματικό προπονητής και αγωνιστικό

Έχω καταγράψει ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν πως δεν μου άρεσε ο τρόπος που ο Ιβάν Σαββίδης σκορπούσε τα λεφτά του. Δικά του είναι και ότι θέλει τα κάνει, όμως να που φτάσαμε σε αυτό το καλοκαίρι που απαίτησε να βάζει λιγότερα.

Η περυσινή ζημία ήταν άνω των 40 εκατομμυρίων ευρώ, νούμερο που ουδείς έστω και μεγιστάνας θέλει να ξοδεύει κάθε χρόνο. Προφανώς και η εντολή του στα στελέχη του ήταν μία. «Μαζέψτε το».

Ο ΠΑΟΚ λοιπόν προσπάθησε να το μαζέψει. Με την προσθήκη του Όλαφ Ρέμπε, αλλά και με την βοήθεια των υπολοίπων στελεχών. Θα ήταν ανθρωπίνως αδύνατο για έναν νέο τεχνικό διευθυντή, να πάρει πάνω του όλο τον όγκο των εκκρεμοτήτων που υπήρχαν την ημέρα που ανέλαβε.

Στο μαζέψτε το του Ιβάν δεν υπήρχε η πολυτέλεια αποζημίωσης στον Αμπέλ Φερέιρα, αλλά και πληρωμής ενός σοβαρού αντικαταστάτη του. Δεν υπήρχε η δυνατότητα για νέα επταψήφια συμβόλαια, ούτε για τα παλιά. Δεν υπήρχε η δυνατότητα προτάσεων για ανανεώσεις σε παίκτες που τελείωναν τα συμβόλαιά τους, γιατί θα έβρισκαν εύκολα περισσότερα χρήματα. Και κάπως έτσι πορεύτηκε ο ΠΑΟΚ.

Υπήρχαν ευστοχίας, υπήρχαν και αστοχίες. Υπήρχαν συμβόλαια που έμειναν στην ομάδα παρότι έγινε προσπάθεια να φύγουν. Ήρθαν έσοδα που δεν υπήρχαν πέρυσι, έγιναν πωλήσεις έστω κοψοχρονιά. Το μείον 40 πλας, είναι σήμερα στο μείον 15 πλας. Ο πρωταρχικός στόχος του ΠΑΟΚ επετεύχθη.

Η δεύτερη στόχευση ήταν μέσα από την μείωση, να παραμείνει η ομάδα ανταγωνιστική. Στο συν πλην των μεταγραφών, αυτό που πονάει είναι η μη απόκτηση ενός γρήγορου χαφ. Όλα τα άλλα, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο συνέβησαν. Το επίπεδο των προσθηκών θα το κρίνουμε στη διάρκεια. Και τότε θα φανεί το κατά πόσο η δεύτερη στόχευση ταξίδεψε παράλληλα με την πρώτη.

Η μεγαλύτερη ένσταση – απορία που διατηρώ, είναι το κατά πόσο ο Αμπέλ Φερέιρα μπορεί να δημιουργήσει μέσα από αυτό το ρόστερ. Αν δηλαδή μπορεί να πάρει το καλύτερο από τον καθένα. Πλέον έχει πάρει τον χρόνο του, οι επιλογές είχαν τη δική του συγκατάθεση και δεν έχει σε καμία των περιπτώσεων τα ελαφρυντικά της περυσινής σεζόν.

Από τον ΠΑΟΚ δεν φαίνεται καμία διάθεση να τεθεί θέμα προπονητή, άρα λογικά θα έχουμε την ευκαιρία να λύσουμε αυτή την απορία. Η καθημερινότητά του  θα γίνει πιο καλή αν σταματήσει να πειραματίζεται και αν δημιουργήσει σταθερές. Μέσα σε αυτές βέβαια και ένας εναλλακτικός σχηματισμός για την χρησιμοποίησή του απέναντι σε κλειστές άμυνες.

Σίγουρα δεν μπορώ να αμελήσω την διαχείριση στην υπόθεση Μάτος ενώ τον χρειαζόταν η ομάδα, δεν μπορώ να μη καταγράψω τις άστοχες τοποθετήσεις του για τυφλούς και χρώματα που έκανε τελευταία, όμως θα έχει τον χρόνο να αποδείξει πως αυτές ήταν απλά κακές παρενθέσεις.

Η φαρέτρα δεν γέμισε εντελώς ακόμη. Υπάρχει και η περίπτωση Μαουρίτσιο. Ο ΠΑΟΚ θέλει να τον κλείσει αλλά με το πλαφόν που δίνει στα συμβόλαια. Τα 500 χιλιάρικα. Ο Μάουρι δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ρισκάρει μέχρι να βρει τα λεφτά που θέλει. Και ο ΠΑΟΚ όταν τον απέκτησε, ελεύθερος ήταν την τελευταία μέρα των μεταγραφών. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση, αν μπορέσει ο ΠΑΟΚ να τον κλείσει στα λεφτά που θέλει, καλώς να ορίσει.

Γενικά, είμαι κατά της απαξίωσης των παιδιών που προσέφεραν στην ομάδα. Ειδικά την φουρνιά του νταμπλ υπάρχουν άνθρωποι που την έχουν ξεσκίσει. Υπενθυμίζω πως ΠΑΟΚ δεν είμαστε μόνο εμείς στα 45, ούτε κάποιοι άλλοι μεγαλύτεροι ή μικρότεροι. Μία γενιά ΠΑΟΚτσήδων γεννήθηκε και γαλουχήθηκε με 52 παιχνίδια αήττητο, με αήττητο πρωτάθλημα, με νταμπλ, με κατάκτηση δύο σερί κυπέλλων στην έδρα του αντιπάλου και τριών συνολικά. Δεν θα ήθελα να μπω στο μυαλό των πιτσιρικάδων που ακούγονται να μειώνονται οι θεοί του. Ας σκεφτείτε κάποιοι και αυτά τα αγνά παιδιά μέχρι να τα αρρωστήσουν οι σκατόψυχοι των ερτζιανών.

Ο ΠΑΟΚ πρέπει να βρει μία φόρμουλα να τιμήσει όλα αυτά τα παιδιά. Είναι επιλογή του και δικαίωμά του να μη θέλει να τα έχει στην ομάδα σήμερα, όμως στην ιστορία μας δεν είχαμε πολλούς που πέτυχαν τόσα.

Κλείνοντας, θα πρέπει να επαναλάβω κάτι που έγραψα πάλι παλιότερα και πλέον εξελίχθηκε και έφερε στον ΠΑΟΚ μικρότερα ποσά από αυτά που θα μπορούσε να πάρει. Οι τρεις πωλήσεις, αυτές του Άκπομ, του Λημνιού και του Πέλκα, έφεραν ελάχιστα έσοδα γιατί οι μάνατζέρς τους όταν κάθισαν στο τραπέζι, ήξεραν πως ο πελάτης τους σε τέσσερις μήνες μπορεί να υπογράψει όπου θέλει. Το μεγαλύτερο συμβόλαιο που υπάρχει σήμερα, αυτό του Βαρέλα, δημιουργήθηκε γιατί δεν έγινε η ανανέωσή του σε σωστό τάιμινγκ. Ο Μπίσεσβαρ πήρε τριετές κλειστό, παρότι η πρόθεση του κλαμπ ήταν για 1 συν 1, γιατί πάλι η κουβέντα έγινε σε λάθος τάιμινγκ.

Αν το αναλύσουμε λίγο, ο ΠΑΟΚ μπορεί από το κάκιστο τάιμινγκ που έχει στις ανανεώσεις, να χάνει μόνο από αυτές τις υποθέσεις που αναφέρω παραπάνω, περίπου δέκα εκατ ευρώ. Αν υπολογίσω πως ο Πέλκας αποδεδειγμένα είχε φέρει μία πρόταση των 6εκατ ευρώ από την Φενέρ το καλοκαίρι του 2018, μπορεί να λέω και λίγα.

Αποδέχομαι την στρατηγική του ΠΑΟΚ για μείωση του ανοίγματος γιατί αυτό είναι σωστό, αλλά τα παιδικά λάθη τάιμινγκ που στοιχίζουν θα πρέπει να εκλείψουν. Γιατί χρήματα που θα μπορούσαν να μπούνε στην ομάδα ή να ελαφρύνουν την τσέπη του επενδυτή, δεν έρχονται ποτέ. Για λόγους που δεν έχουν καμία απολύτως λογική.

ΥΓ Ο Δημητράκης έφυγε και καλά έκανε. Ο ΠΑΟΚ δεν μπορούσε να του δώσει τα λεφτά που ήθελε, η Φενέρ του έδωσε τα διπλάσια από αυτά που είχε. Τον Δημητράκη θα πρέπει να τον αγαπάμε. Δεν εξετάζω αν θα μπορούσε να προσφέρει παραπάνω πράγματα ή αν έπιασε το ταβάνι του. Εξετάζω πως αυτό που θέλαμε να ζήσουμε όλοι από μικροί, αυτός το έζησε. Και το συγκεκριμένο γεγονός δεν είναι λόγος για φθόνο, αλλά λόγος για να του βγάλουμε το καπέλο.

ΥΓ Μόνο εγώ πιστεύω πως ο Τσιγγάρας είναι έτοιμος χαφ ή έχω και κανέναν συμπαραστάτη;

ΥΓ Η μη παρουσία του Περέιρα στη λίστα της Ευρώπης, μάλλον φέρνει ανάγκη για παίκτη που αγωνίζεται σε θέση αριστερού φουλ μπακ. Γιατί αν περιμένουμε από τον Γιαννούλη να παίξει όλα τα παιχνίδια, είναι μία λανθασμένη προσέγγιση