Παρ΄το και φύγε!

Απέναντι στην Ξάνθη, ο ΠΑΟΚ ήταν καλός αλλά άσφαιρος. Μαχητικός και δημιουργικός αλλά άφησε δύο πολύτιμους βαθμούς που ενδεχομένως να τους ψάχνει μέσα στη σεζόν.

Στο Λίμπερετς προβληματικός και φλύαρος. Άφησε μια ομάδα χαμηλότερης δυναμικής -φιγουράρει στην 13η θέση του πρωταθλήματος της Τσεχίας- να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο, ειδικά στο β΄ημίχρονο, να παίζει με την πεποίθηση πως μπορεί το “τρίποντο” μέσα στην έδρα της.

Η πλειονότητα των ποδοσφαιριστών του ΠΑΟΚ δεν βρέθηκε σε καλή μέρα. Ο Λέοβατς ήταν… εκνευριστικός, ο Ροντρίγκες απελπιστικά -για ακόμη μια φορά- άστοχος, ο Τσίμιροτ χωρίς ουσία, οι πτέρυγες αδύναμες να δημιουργήσουν προβλήματα λόγω της ταχύτητάς τους και ο Βαρέλα να αναζητά ακόμη τα πατήματά του και την χημεία με τον Τζαβέλλα.

Η εμφάνιση ήταν “καμπανάκι” αλλά η δουλειά έγινε. Ο ΠΑΟΚ πήρε αυτό που ήθελε. Τους τρεις βαθμούς. Και πλέον είναι σε μεγάλο βαθμό στο χέρι του η υπόθεση – πρόκριση. Με κόπο, ιδρώτα και άγχος. Γιατί τίποτα δεν πρόκειται να του χαριστεί. Όπως δεν του χαρίστηκε και με Άγιαξ, αλλά εκεί ήταν και άτυχος…

Εκτός από τους τρεις βαθμούς, ο ΠΑΟΚ κρατά και την εμφάνιση του Κλάους. Το ήθελε, το ζητούσε. Δεν βρήκε ξαφνικά ο ΠΑΟΚ το φορ που έψαχνε στην Τσεχία, το είχε πάντα, αλλά έπρεπε να… ξεμπουκώσει, να “καθαρίσει” το μυαλό του και να απελευθερωθεί ψυχολογικά.

Ανέλαβε την εκτέλεση του πέναλτι και μετά όλα έγιναν πιο εύκολα. Του τα έκανε πιο εύκολα και ο Ίβιτς με τους Μυστακίδη και Τιάμ που έριξε στο παιχνίδι και τράβηξαν πολύ… κόσμο πάνω τους, δίνοντας μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων στον Κλάους να πηδήξει στο… Θεό και με καρφωτή κεφαλιά να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα και να χαθεί στις αγκαλιές των οπαδών που θα έχουν πάντα απαιτήσεις και θα τον περιμένουν στην γωνία γιατί αυτός είναι… δικός τους.

Ο Οκτώβριος θα είναι ένας εξαιρετικά δύσκολος μήνας, Θα δοκιμαστούν αντοχές με ματς ανα τρεις μέρες και νεύρα με… Παππάδες. Καλή υπομονή σε όλους…