«Λάθος μου που έφυγα από τον ΠΑΟΚ, Σάντος ο καλύτερος»

Το “κουβάρι” της καριέρας του ξετύλιξε ο Γιώργος Φωτάκης, σε μία από τις σπάνιες συνεντεύξεις του στην ιστοσελίδα athletestories.gr”.

Μεταξύ των άλλων, ο Καλαματιανός πρώην χαφ του ΠΑΟΚ, είπε: “Όλα έγινα μέσα από μια μεικτή ομάδα της Πελοποννήσου. Είχε διοργανωθεί ένα τουρνουά στο Λιτόχωρο, στο οποίο έδωσαν το παρών μια ομάδα της Πελοποννήσου, μια της Στερεάς Ελλάδας και μια της Μακεδονίας.

Σε τέτοια τουρνουά πολλές ομάδες έχουν δικούς τους ανθρώπους που παρακολουθούν αυτούς τους αγώνες, αλλά έχουν και από πριν σημειωμένους παίκτες στα μπλοκάκια τους. Από τον ΠΑΟΚ είχε βρεθεί στο Λιτόχωρο ο Σταύρος Σαράφης. Με είδε σε δυο παιχνίδια και με πήρε κατευθείαν στην πρώτη ομάδα.

Το κουβάρι βέβαια άρχισε να ξετυλίγεται από τον προπονητή μου στην Ομόνοια Καλαμάτας, τον Αντώνη Μαυρέα. Εκείνος είχε τηλεφωνήσει στον ΠΑΟΚ και τον Σαράφη και του είχε μιλήσει για μένα. Σε εκείνα τα δυο παιχνίδια στο Λιτόχωρο τα είχα πάει καλά και έτσι βρέθηκα στην πρώτη ομάδα του ΠΑΟΚ.

 Εκείνη την εποχή τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Υπέγραφες δύο χρόνια ως ημιεπαγγελματίας και γινόταν αυτόματη ανανέωση για άλλα πέντε. Σε αυτό το πρώτο πέρασμα από τον ΠΑΟΚ δεν είχα αγωνιστεί. Με είχε πάρει ο Άρι Χάαν σε δυο αποστολές, ένα ματς με την Καβάλα και ένα ακόμα που δεν θυμάμαι.

Όταν ήρθε ο Μπάγεβιτς στον ΠΑΟΚ, εισηγήθηκε να πάω δανεικός και βρέθηκα στην Καλλιθέα για έξι μήνες. Στην Καλλιθέα πήγα τέλη Ιανουαρίου και το Πρωτάθλημα τελείωνε Μάρτιο, με αποτέλεσμα να μην προλάβω πολλά παιχνίδια. Παρόλ’ αυτά, από τα 12 παιχνίδια έπαιξα στα οκτώ.

Είχα κάνει καλή εμφάνιση εναντίον του Αιγάλεω και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Το ποιος ήταν αυτός στου οποίου το μάτι μπήκα και ζήτησε να αποκτηθώ από την ομάδα, δεν έχω μάθει. Πήγε όμως το Αιγάλεω και με ζήτησε από τον ΠΑΟΚ. Το πώς έφτασα εγώ να βρεθώ ως ελεύθερος στο Αιγάλεω, δεν το γνωρίζω. Ήταν θέμα ανάμεσα στον Θωμά Μητρόπουλο και τον Γιώργο Μπατατούδη.

Αυτό που ξέρω είναι πως ο Μπάγεβιτς είχε πει πως ήθελε να πάω δανεικός και όχι ελεύθερος στο Αιγάλεω, ώστε να γυρίσω στον ΠΑΟΚ, και βρέθηκα να υπογράφω για πέντε χρόνια με το Αιγάλεω. Στο τέλος της τριετίας μου στη Λάρισα, ήρθε ο ΠΑΟΚ. Ουσιαστικά εξαργύρωσα τα τρία χρόνια μου στην ΑΕΛ. Εκείνος που με προσέγγισε ήταν ο Ζήσης Βρύζας και μου εξήγησε πως είμαι επιλογή του Φερνάντο Σάντος.

Συζητήσεις είχαμε ξεκινήσει από τον Ιανουάριο της τελευταίας μου σεζόν στην ΑΕΛ και είχα πει από την πρώτη στιγμή πως θα ήθελα πολύ να δουλέψω με τον Σάντος. δεν νομίζω να υπήρχε κάποιος που δεν θα το ήθελε.

Ο Φερνάντο Σάντος είναι ο καλύτερος προπονητής με τον οποίον είχα δουλέψει και η πορεία του μιλάει από μόνης της. Δικαιώθηκε, έφτασε να κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Το πιο σημαντικό είναι πως ο τρόπος με τον οποίον δουλεύει σε βοηθάει να κάνεις πράξη αυτά που σου λέει στη θεωρία.

Του αρέσει η σκληρή δουλειά, δεν του αρέσουν τα πολλά λόγια. Το μεγαλύτερό του προσόν είναι η διορατικότητα. Κι έχει και κάτι ακόμα. είναι ένας άνθρωπος που, όταν κάνει ένα λάθος, το διορθώνει.

Υπήρχε ένα παιχνίδι, εκείνο με την Τσεχία στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2012, στο οποίο δεν έπρεπε να αγωνιστώ. Είχα χτυπήσει το πόδι μου και δεν ήμουν 100% έτοιμος. Ήμουν οριακά να παίξω ή να μην παίξω. Το ήξερα και εγώ ότι δεν είμαι έτοιμος.

Τελικά έπαιξα. Αποφάσισε να με βάλει και στο ημίχρονο με αντικατέστησε. Πίστευε πως θα μπορέσω να παίξω και το προσπάθησε. Έγινε το λάθος και το διόρθωσε.

Πρόκειται για έναν άνθρωπο τον οποίον σέβομαι και εκτιμώ, διότι με βοήθησε και στο να φτάσω στο υψηλότερο επίπεδο για εμένα, να φορέσω τα χρώματα της Εθνικής ομάδας, με την οποία μάλιστα αγωνίστηκα σε προημιτελικό ενός Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, εκείνον απέναντι στη Γερμανία.

Μεγαλύτερη τιμή και υπερηφάνεια από το να φοράω τη φανέλα με το εθνόσημο και να αγωνίζομαι για αυτήν δεν έχω ζήσει! Ήμουν στο γήπεδο, φορούσα τη φανέλα, άκουγα τον Εθνικό ύμνο και μου σηκωνόταν η τρίχα, ένιωθα ότι δεν πατάω στο έδαφος. Αυτό δεν το έχω ξανανιώσει!

Η Εθνική δεν ήταν στόχος για μένα εξαρχής, αλλά ήρθε. Μέσα από τη δουλειά έκανα τα βήματά μου και κάποια στιγμή άρχισα να νιώθω ότι μπορώ να φτάσω μέχρι εκεί. Δούλεψα και έφτασα. Ήταν μια δικαίωση της δουλειάς μου!

Ο ΠΑΟΚ του Φερνάντο Σάντος ήρθε στην ποδοσφαιρική ζωή μου το 2009. Είχα και άλλες προτάσεις, αλλά αποφάσισα να πάω στον ΠΑΟΚ.

Είχαμε μια ομάδα που δεν την φοβόμουν στα δύσκολα παιχνίδια ή στα Ευρωπαϊκά, διότι εκεί δεν είχαμε την πίεση που είχαμε στο Πρωτάθλημα. Για παράδειγμα, η νίκη επί της Τότεναμ στο Λονδίνο. εκεί, και να χάναμε, δεν θα μας έλεγε κανένας κάτι. Αυτό αυτομάτως σημαίνει πως δεν έχεις πίεση. Εμείς είχαμε σχεδιάσει να κάνουμε το παιχνίδι μας. Και αυτό έγινε.

Παίξαμε μάλιστα με παίκτη λιγότερο σε όλο το δεύτερο ημίχρονο και αντέξαμε. Είναι πολύ δύσκολο να παίξεις μέσα στην Τότεναμ, σε ματς που το θέλει ο αντίπαλος, με 10 παίκτες και να μη χάσεις. Είχαμε παίκτες με προσωπικότητα, οι οποίοι έφτιαξαν ένα δυνατό σύνολο. Ίσως τότε να μην διαχειριστήκαμε σωστά τις καταστάσεις. Και μετά το εξαντλητικό παιχνίδι στην Αγγλία, πήγαμε στα Γιάννενα με σχεδόν την ίδια 11άδα…

Όταν ολοκληρώθηκε το συμβόλαιό μου με τον ΠΑΟΚ, πήγα στην Τουρκία και την Σανλιούρφασπορ. Τώρα που το σκέφτομαι, μετά από τόσα χρόνια, ήταν μια λάθος κίνηση. Συμβαίνουν αυτά. Είχα στα χέρια μου μια πολύ καλή πρόταση και δεν είχα κάτι καλύτερο από αυτή. Την δέχτηκα, σκεπτόμενος το μέλλον μου και την οικογένειά μου.

Όταν τελείωσε το συμβόλαιό μου με τον ΠΑΟΚ λοιπόν, ήμουν στα 31 και κοίταξα και το οικονομικό κομμάτι. Όταν δέχθηκα την πρόταση της Σανλιούρφασπορ, ήταν μια ομάδα με φιλοδοξίες και όνειρα, αλλά για μένα όλα στράβωσαν”.