Είναι μεγάλη υπόθεση στη ζωή να βάζεις στόχους που μπορείς να εκπληρώσεις. Είναι ακόμα μεγαλύτερη να καταφέρνεις να τους εκπληρώνεις και ίσως η πλέον μεγαλύτερη υπόθεση, είναι να ξέρεις μέχρι που μπορείς να φτάσεις. Με αυτό το σκεπτικό, η παρουσία του ΠΑΟΚ στα play in του BCL και ο αποκλεισμός του στο τρίτο παιχνίδι της σειράς από μία ομάδα όπως η Ρίτας Βίλνιους, δε μπορεί να χαρακτηριστεί ως αποτυχία.

Γυρνώντας το χρόνο όχι πολύ πίσω, αλλά στις αρχές της σεζόν και με την κλήρωση των ομίλων, ο ΠΑΟΚ είχε θέσει ως ρεαλιστικό στόχο, υπό προϋποθέσεις, την τρίτη θέση. Σε έναν όμιλο που είχε ακριβότερες ομάδες, το στόχο αυτό τον πέτυχε και για δύο σουτ στο τέλος των Χαντς (με Σάσαρι στην Ιταλία) και Ράιλι (με Μάλαγα στο Παλατάκι) θα μπορούσε να είναι ακόμα και δεύτερος. Ξέρουμε ότι μετά από έναν αποκλεισμό και μάλιστα με μετριότατη εμφάνιση, λίγοι θα μείνουν σε αυτά, αλλά πρέπει να λαμβάνονται όλα υπ’ όψιν.

Σε μία σειρά αγώνων, έστω και στις δύο νίκες, κόντρα στους πρωταθλητές Λιθουανίας, ο ΠΑΟΚ θα έπρεπε να κάνει μεγάλη υπέρβαση προκειμένου να περάσει αυτός. Δε μπορούσε να την κάνει στο πρώτο παιχνίδι με τις απουσίες που είχε, την έκανε στο δεύτερο στη Θεσσαλονίκη, με την ανατροπή στο τέλος, χθες στο δεύτερο ημίχρονο, η Ρίτας είχε διαβάσει ακόμα και πως… ανάσαναν οι παίκτες του και σε μία δύσκολη έδρα, η κατάσταση δε γυρνούσε.

Παίζει πάντα και ο αντίπαλος και στη μεγάλη εικόνα, η Ρίτας ήταν καλύτερη σε αυτήν τη σειρά και πήρε δίκαια την πρόκριση. Το θέμα, ενόψει της συνέχειας της σεζόν, είναι τι μαθήματα πήρε ο ΠΑΟΚ τόσο από τον αποκλεισμό αυτό, όσο κι από την πρόσφατη ήττα από το Περιστέρι στο Παλατάκι.

Και στην Ελλάδα ο ΠΑΟΚ, τον πρώτο ρεαλιστικό του στόχο τον έχει πετύχει με την παρουσία του στο Final 8 του Κυπέλλου και πλέον καλείται και εκεί να κάνει την υπέρβαση. Το είπε πρόσφατα και ο Λυκογιάννης, το έλεγε και ο Σαλούστρος ότι η ίδια η ομάδα με την πορεία της μέχρι τώρα, έχει ανεβάσει ψηλά τον πήχη. Είναι μεγάλη αλήθεια αυτό και το είχαμε σημειώσει και από αυτήν εδώ τη γωνία, πριν περίπου ένα μήνα, όταν ο ΠΑΟΚ είχε κερδίσει τον Προμηθέα, ότι η ομάδα αυτή, έχει παίξει πάνω από τις προσδοκίες των περισσότερων στο πρώτο κομμάτι της σεζόν.

Μπαίνοντας στο δεύτερο όμως, που αρχίζουν να κρίνονται στόχοι, αν η εικόνα της αλλάξει προς το χειρότερο, όπως έγινε στα δεύτερα ημίχρονα των αγώνων με το Περιστέρι και τη Ρίτας, κανείς δε θα θυμάται το καλό πρώτο μισό. Και επειδή μας αρέσει ο ρεαλισμός η ομάδα αυτή, είναι σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι ενόψει της συνέχειας.

Ράιλι, Χαντς και Φράνκε, είναι προφανές ότι αποτελούν τους πυλώνες του ΠΑΟΚ και άλλος περισσότερο, άλλος λιγότερο, «κουβαλούν» επιθετικά την ομάδα. Γι’ αυτόν το λόγο ήρθαν άλλωστε, ωστόσο τα παιχνίδια με Ρίτας και Περιστέρι, έδειξαν και κάτι για όποιον θέλει να το δει.

Ομάδες πιο αθλητικές, «διάβασαν» το παιχνίδι του ΠΑΟΚ, περιόρισαν τα ατού του και αυτήν τη φορά, δεν υπήρχαν απαντήσεις. Η ομάδα καλείται να βρει περισσότερες εναλλακτικές, ειδικά στο επιθετικό της παιχνίδι. Η κίνηση που έγινε με τον Κακλαμανάκη, μπορεί να βοηθήσει σε αυτήν την κατεύθυνση, αρκεί η μπάλα να περνάει από περισσότερα χέρια στην επίθεση.

Είναι ξεκάθαρο ότι η προσωπική απόφαση πάντα θα υπερέχει έτσι όπως έχει δομηθεί αυτό το ρόστερ, αλλά αυτό πλέον το περιμένει κάθε αντίπαλος και οι αντίπαλοι που έχουν τα χαρακτηριστικά, τα κορμιά, την οδηγία και την προσωπικότητα, αποδείχθηκε ότι δε δυσκολεύονται ιδιαίτερα να σταματήσουν τον ΠΑΟΚ.

Καλός ο ρεαλισμός, λοιπόν και να ξέρεις μέχρι που μπορείς να φτάσεις, καλό όμως και το plan Β, όταν το πρώτο δε βγαίνει. Και ο ΠΑΟΚ με Ρίτας και Περιστέρι, όταν ο αντίπαλος ανέβασε το επίπεδο συγκέντρωσης του στην άμυνα, δεν είχε τον τρόπο να «διαβάσει», δεν είχε εναλλακτικές επιλογές, εγκλωβίστηκε επιθετικά και έχασε τα παιχνίδια. Η σεζόν έχει πολύ δρόμο ακόμα και όπως ως τώρα η ομάδα έχει βρει το μπούσουλα της, από εδώ και στο εξής καλείται να επαναπροσδιορίσει λίγο το παιχνίδι της, προκειμένου να βρίσκει τρόπο να διεκδικεί νίκες ως το τέλος, με ομάδες όπως το Περιστέρι και η Ρίτας. Άλλωστε με τέτοιες θα παίξει για τους στόχους της…

Υ.Γ.: Φουλ μπασκετική η ατμόσφαιρα στη «Jeep Arena», αλλά τέτοιο στρίμωγμα και ένα τόσο μικρό γήπεδο, δεν περιποιεί και τη μεγαλύτερη τιμή για τους πρωταθλητές Λιθουανίας. «Κολλητά» στο μεταξύ υπάρχει γηπεδάρα, αλλά η Ρίτας προτιμά τις συνθήκες έδρας στο μικρότερο κλειστό…

Υ.Γ. 2: Η ομάδα έχει αποκτήσει φοβερό «δέσιμο» με τον κόσμο. Είναι πολύ ξεχωριστό αυτό που γίνεται φέτος με το μπάσκετ. Ο κόσμος είναι παντού, πάντα υποστηρικτικός, ούτε ένας δε γκρίνιαξε χθες στην επιστροφή. Μακάρι να συνεχιστεί έτσι το κλίμα, το σκηνικό στο αεροδρόμιο του Βίλνιους με την αποθέωση και τις προτροπές για «ψηλά το κεφάλι» και «νίκη με τον Άρη» ήταν φοβερό.

Υ.Γ. 3: Δεν είναι καλά ο Φράνκε το τελευταίο διάστημα και πρέπει να βρεθεί λύση…

Υ.Γ. 4: Υπέροχη ατμόσφαιρα, ωραίος παλμός, έδρα δύσκολη για κάθε αντίπαλο, αλλά το κασκόλ, οι φανέλες και τα συνθήματα του Άρη, δείχνουν και τη διαφορά οπαδικής ταυτότητας από τους Λιθουανούς. Κανείς δεν ξέφυγε πάντως, αλλά όταν κερδίζει η ομάδα σου την πρόκριση και κάνεις στον αντίπαλο οπαδό χειρονομία να… κλάψει, λες και είσαι στο νηπιαγωγείο, ποιος να ασχοληθεί σοβαρά μαζί σου;

Υ.Γ. 5: Σε ένα γήπεδο που χοροπηδάει, με έναν καλό σκόρερ όπως ο Φόστερ να βάζει τρία σερί τρίποντα, αν περιμένεις το τηλεοπτικό τάιμ άουτ, για να μη χαραμίσεις ένα από τα τρία διαθέσιμα σου στο δεύτερο μέρος, η διαφορά φεύγει στους 17 πόντους και μετά δεν επιστρέφεις ποτέ.