ΠΑΟΚ: Είναι ανάγκη να υπάρχει ισορροπία σε μια κρίση

Ο ΠΑΟΚ αντιμετωπίζει την Τετάρτη(11/5) τον Άρη για την 7η αγωνιστική των Play-Off της Superleague. Αυτό θα είναι το 56ο παιχνίδι του Δικεφάλου, σε μία σεζόν που θα τελειώσει στα 59!

Τα 59 παιχνίδια στην σεζόν, είναι σπουδαίο νούμερο για τον ΠΑΟΚ. Κάνει καλό σε όλο τον οργανισμό. Δείχνει ότι μεγαλώνει. Αυτό γιατί πέρα από το πρωτάθλημα, πρέπει να προχωρήσεις πολύ και στο Κύπελλο αλλά και στην Ευρώπη για να πιάσεις τέτοια νούμερα. Θα είναι ευτύχημα για τον σύλλογο να παίζει κάθε χρόνο 60 ή και παραπάνω παιχνίδια.

Ο προβληματισμός που προκύπτει το τελευταίο διάστημα, έχει να κάνει με το πνευματικό και το σωματικό «άδειασμα» των ποδοσφαιριστών του Ραζβάν Λουτσέσκου. Το λένε άλλωστε και τα νούμερα, με τον ΠΑΟΚ να μετράει πλέον 9 διαδοχικά παιχνίδια, σε όλες τις διοργανώσεις, χωρίς νίκη.

Για να βγει ο ΠΑΟΚ από την εν λόγω κρίση, χρειάζεται άμεσα θετικά αποτελέσματα. Όπου θετικά ίσον νίκες. Για να αποφύγει όμως ο σύλλογος να μπει ξανά σε τέτοια κρίση, χρειάζεται μία ειδική διαχείριση και εκτίμηση της κατάστασης. Να αναγνωριστούν τα λάθη, ώστε να δουλέψει το κλαμπ πάνω σε αυτά για να βγει πιο δυνατό και κυρίως, πιο έμπειρο.

Αν ισοπεδώσουμε ή αν εκθειάσουμε ότι έχει πετύχει ο Δικέφαλος κατά την διάρκεια της σεζόν, τότε κινούμαστε σε αμφότερες τις περιπτώσεις, προς την λάθος κατεύθυνση. Χρειάζεται ισορροπία. Για παράδειγμα δεν μπορούμε να μην αναγνωρίσουμε το γεγονός πως οι ποδοσφαιριστές της ομάδας έχουν κάνει μια μεγάλη προσπάθεια, στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν. Το υπάρχον ρόστερ, πιθανότατα τρύπησε το ταβάνι του σε κάποια σημεία της φετινής χρονιάς.

Μπορεί όμως ο ΠΑΟΚ να κάνει πρωταθλητισμό, να διεκδικεί Κύπελλο και να πραγματοποιεί πορεία 8άδας στην Ευρώπη, με τον Μπίσεσβαρ να έχει 49 παιχνίδια στα 34 του χρόνια; Τον Μουργκ να έχει 39 ενώ ποτέ δεν έχει πείσει ότι καλύπτει επαρκώς την θέση ”10” των ασπρόμαυρων; Να τολμήσουμε μια ακραία σύγκριση;

Υπάρχει μία ομάδα στην Ευρώπη, η οποία διεκδικεί πρωτάθλημα, Champions League και το ένα από τα δύο εγχώρια κύπελλα ενώ ήδη έχει κατακτήσει το άλλο. Αυτή είναι η Λίβερπουλ. Στην ομάδα του «Μέρσεϊσαϊντ», ο βασικός τερματοφύλακας, Άλισον Μπέκερ, έχει 49 συμμετοχές. Όσες και ο Μπίσεσβαρ! Ο μοναδικός παίκτης που μετρά περισσότερες, στο σύνολο του Κλοπ, είναι ο Χέντερσον με 51. Ο αρχηγός της δηλαδή. Μανέ, Σαλάχ, Φαν Ντάικ, Ρόμπερτσον, Άρνολντ, όλοι αυτοί έχουν λιγότερες από τον Σουριναμέζο εξτρέμ του ΠΑΟΚ. Μόνο οι δύο πρώτοι μπορούν να εξαιρεθούν από την σύγκριση, γιατί ξεπερνούν ακόμη και τα ματς της Λίβερπουλ, με τις συμμετοχές τους στις εθνικές τους ομάδες. Παρεμπιπτόντως, οι «Reds» ενώ διεκδικούν τέσσερις τίτλους, έχουν μόλις 3(!) παιχνίδια παραπάνω από τον ΠΑΟΚ.

Όχι, δεν μπορεί να συγκριθεί ο ΠΑΟΚ με την Λίβερπουλ. Δεν μπορεί μια ομάδα με 57 εκατομμύρια market value, να συναγωνιστεί μια με 900 εκατομμύρια. Γι αυτό και είναι διαφορετικό να μιλάμε για τον Σαλάχ των 55-60 παιχνιδιών και τον Μπίσεσβαρ που φτάνει τα ίδια νούμερα.

Επομένως με μια άνιση σύγκριση, επανερχόμαστε στον ίδιο παρανομαστή. Στον ΠΑΟΚ χρειάζεται ισορροπία. Ένα ρόστερ που θα αποτελείται από τους παίκτες «σημαίες», που έχουν την εμπειρία, την γνώση του που βρίσκονται, άρα μπορούν να περάσουν στα αποδυτήρια το επιθυμητό κλίμα. Έτοιμους παίκτες που θα έρθουν να προσθέσουν ποιότητα, εκεί που η ομάδα έχει έλλειψη. Παίκτες πρότζεκτ, στους οποίους το κλαμπ θα ελπίζει σε πωλήσεις στο μέλλον, ώστε να έχει έσοδα. Και φυσικά, στην τελευταία κατηγορία, συγκαταλέγονται και ποδοσφαιριστές από τα «σπλάχνα» της ομάδας, που με μηδενικό κόστος, θα μπορούν αφενός να δώσουν λύσεις στον προπονητή, αφετέρου να ανεβάσουν την αξία τους και να φέρουν χρήματα στα ταμεία του συλλόγου.

Με ένα από αυτά, η επιτυχία είναι δύσκολη. Όχι ακατόρθωτη, αλλά δύσκολη. Θα πρέπει να ελπίζει κανείς στην φουρνιά που θα πετύχει. Αυτό δεν είναι αμιγώς ποδοσφαιρικό. Με τον συνδυασμό των παραπάνω, πάλι δεν εξασφαλίζεται η επιτυχία σου. Απλώς, αυξάνεις τις πιθανότητες σου.